Robert Tyszkiewicz
Robert Tyszkiewicz (ur. 7 czerwca 1963 w Białymstoku) – polski polityk, wydawca, przedsiębiorca, działacz społeczny, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII i IX kadencji, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych w Sejmie VII kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1963 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, wydawca, przedsiębiorca |
| Stanowisko |
poseł na Sejm V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2005–2023) |
| Partia | |
.jpg)
Życiorys
edytujUczył się w II Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku[1], w którym w latach 1980–1981 zorganizował Samorządne Zrzeszenie Uczniowskie. W 1981 został usunięty ze szkoły za zorganizowanie jednodniowego strajku szkolnego[2]. Maturę zdał wieczorowo w 1983[3], pracując jako sanitariusz w pogotowiu ratunkowym[4].
Studiował następnie filologię polską w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku (nie ukończył studiów, absolutorium uzyskał w 1989)[2]. W trakcie studiów kontynuował działalność opozycyjną. W latach 1982–1985 współorganizował i kierował Młodzieżowym Komitetem Obrony Społecznej. Współtworzył Koła Oświaty Niezależnej działające w białostockich szkołach. Od 1983 był współpracownikiem Tymczasowej Komisji Regionalnej „Solidarności”. Był wydawcą i redaktorem podziemnego czasopisma „Nasz Głos”, kolportował inne wydawnictwa podziemne. Dwukrotnie był tymczasowo aresztowany (w 1983 i 1984), podejmował głodówki protestacyjne[2].
Na studiach brał udział w założeniu Ruchu Solidarności Młodych (1986). Zainicjował wydawanie pisma literackiego „Kartki”. Pod koniec lat 80. działał w strukturach jawnej i następnie legalnej „Solidarności”. Od 1988 do 1989 był rzecznikiem prasowym Regionalnej Komisji Wykonawczej w Białymstoku, w latach 1989–1990 był delegatem na Walny Zjazd Delegatów Regionu Białystok, zasiadał w Prezydium Zarządu Regionu, a w 1990 był delegatem na II Krajowy Zjazd Delegatów. Od 1989 wchodził w skład regionalnego Komitetu Obywatelskiego[2]. Od 1990 do 1992 był zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Białostockiego” oraz redaktorem naczelnym pisma „Puls”. W 1992 założył prywatne ogólnopolskie wydawnictwo „Publikator”, którym kierował do 2007[1].
W 2001 podjął działalność w Platformie Obywatelskiej. Współtworzył struktury PO w województwie podlaskim, w latach 2003–2006 był przewodniczącym zarządu miejskiego PO w Białymstoku[1]. W 2005 został wybrany na posła V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej[3]. W Sejmie zainicjował uchwałę dotyczącą zaniepokojenia łamaniem praw obywatelskich na Białorusi. W 2006 został przewodniczącym podlaskich struktur partii, funkcję tę pełnił do 2010[1], kiedy to zastąpił go Damian Raczkowski.
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu podlaskim 30 971 głosów. W VI kadencji został wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczącym Zespołu Parlamentarnego do spraw Białorusi[5]. Zaangażowany w działania na rzecz Polaków na Białorusi oraz wsparcia tamtejszej opozycji[6]. Organizował wizyty białoruskich działaczy opozycyjnych w Polsce. Białoruskie służby graniczne kilkakrotnie odmawiały mu wjazdu na terytorium Białorusi.
W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 10 465 głosów[7]. W Sejmie kolejnej kadencji ponownie objął funkcję wiceprzewodniczącego, a następnie przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych, został też członkiem Komisji Kultury i Środków Przekazu[3]. W 2013 ponownie wybrany na przewodniczącego podlaskiej PO[8], wchodząc w skład zarządu krajowego partii. Na czele regionalnej PO stał do 2021[9].
W 2014 tygodnik „Polityka” na podstawie rankingu przeprowadzonego wśród polskich dziennikarzy parlamentarnych wymienił go wśród 10 najlepszych posłów w tym roku, podkreślając aktywność w sprawach zagranicznych, zwłaszcza tematyce wschodniej[10]. W lutym 2015, decyzją zarządu Platformy Obywatelskiej, został wybrany na szefa kampanii wyborczej ubiegającego się o reelekcję prezydenta Bronisława Komorowskiego[11]. W październiku tego samego roku został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymał wówczas 19 453 głosy[12], powrócił na funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych[13].
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując 17 185 głosów[14]. W 2023 nie został wybrany do Sejmu kolejnej kadencji[15]. Po wyborach został doradcą marszałek Senatu Małgorzaty Kidawy-Błońskiej ds. Polonii[16].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 445.
- ↑ a b c d Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ a b c Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Robert Tyszkiewicz – poglądy, życiorys. gazeta.pl, 24 września 2015. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
- ↑ Białystok: Robert Tyszkiewicz przewodniczącym podlaskiej PO. radio.bialystok.pl, 27 października 2013. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Andrzej Matys: Polityka. Poseł Robert Tyszkiewicz zrezygnował z kierowania podlaską Platformą Obywatelską. poranny.pl, 5 października 2021. [dostęp 2021-10-06].
- ↑ Janina Paradowska, Anna Dąbrowska: Biedroń, Kamiński, Olejniczak… Kogo jeszcze wyróżniliśmy za dobre posłowanie?. polityka.pl, 11 września 2014. [dostęp 2015-06-04].
- ↑ Robert Tyszkiewicz – szefem kampanii prezydenta Bronisława Komorowskiego. dziennik.pl, 19 lutego 2015. [dostęp 2020-01-17].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2019-03-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-16].
- ↑ Solidarni z Białorusią. TVP3 Białystok, 21 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-24].
Bibliografia
edytuj- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 445.
- Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2019-03-01].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-03-01].