Richard Lourie
Richard Lourie (ur. 16 lipca 1940 w Cambridge, Massachusetts[1]) – amerykański tłumacz, pisarz i krytyk literacki[2].
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie litewskich imigrantów żydowskiego pochodzenia. Rozpoczął studia na wydziale anglistyki na Uniwersytecie Bostońskim, gdzie jednym z jego wykładowców był Robert Lowell. Niedługo po rozpoczęciu studiów przeniósł się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley[2]. W 1960 roku poznał Czesława Miłosza, od którego uczył się teorii przekładu. Za jego radą zdecydował się zarabiać w ten sposób na życie[2].
W 1969 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych za pracę poświęconą Andriejowi Siniawskiemu[2].
Był doradcą Hillary Clinton w sprawach rosyjskich w trakcie prawyborów prezydenckich Partii Demokratycznej w 2008 roku[3]. W maju 2013 przyleciał samolotem na III Międzynarodowy Festiwal Literacki im. Czesława Miłosza w Krakowie.
Dydaktyka
edytujW latach 1969–1972 pracował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz. W latach 1973–1974 był stypendystą na Cornell University, a następnie otrzymał stypendium naukowe na Harvardzie (w latach 1975–1977 i 1983–1985)[1].
Tłumaczenia
edytujLourie tłumaczył na język angielski literaturę polską i rosyjską. Wśród ponad 40 tytułów są m.in. Mój wiek Aleksandra Wata, czy Widzenia nad Zatoką San Francisco Czesława Miłosza[2].
Na język angielski przetłumaczył m.in. teksty Aleksandra Wata, Czesława Miłosza, Tadeusza Konwickiego, Kazimierza Brandysa, Janusza Korczaka, Henryka Grynberga, Jarosława Iwaszkiewicza, Stanisława Barańczaka[4]. W 1982 roku przetłumaczył na język angielski wraz z Anthonym Miloszem film dokumentalny Robotnicy ’80, wyświetlany w Nowym Jorku[5].
Twórczość literacka
edytujW 1973 roku wydana została jego pierwsza książka Sagittarius in Warsaw, która otrzymała nagrodę im. Josepha Hanry’ego Jacksona[2]. Kolejną powieścią był thriller szpiegowski First Loyalty, wydany w 1983 roku, który został przetłumaczony na 11 języków i otrzymał nominację do Nagrody Pulitzera[2].
Kolejną książką była Grawitacja zero, wydana w 1985 roku[2].
Światową sławę zapewniła mu powieść Drapieżca. Polowanie na diabła, wydana w 1993 roku, która opisywała proces Andrieja Czikatiły[2]. Wydana w 1999 roku Autobiografia Stalina także odniosła ogromny sukces.
Ostatnia książka to Wstręt do tulipanów, wydana w 2007 roku.
Lourie prowadzi rubrykę w „The Moscow Times”, a jego artykuły ukazywały się w takich gazetach, jak „The New York Times”, czy „The Washington Post”[2].
Twórczość oryginalna:
- Sagittarius in Warsaw (1973)
- First Loyalty (1983)
- Grawitacja zero (1985)
- Drapieżca. Polowanie na diabła (1993)
- Autobiografia Stalina (1999)
- Wstręt do tulipanów (2007)
Literatura faktu:
- Russia Speaks: An Oral History From the Revolution To The Present (1989)
- Biografia Andrieja Sacharowa (2002)
Przypisy
edytuj- ↑ a b Richard Eliot Lourie [online], prabook.org [dostęp 2021-03-31] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Miłosz Festival [online], miloszfestival.pl [dostęp 2021-03-31] (pol.).
- ↑ Richard Lourie. About the Author [online], macmillan.com [dostęp 2024-03-04] (ang.).
- ↑ Jerzy Illg, Richard Lourie o związkach z Polską, Karolina Kopczyńska (tłum.), polityka.pl, 27 maja 2013 [dostęp 2021-03-31] (pol.).
- ↑ Vincent Canby: Workers '80, Poland's Labor Turmoil. nytimes.com, 4 lipca 1982. [dostęp 2024-03-03]. (ang.).
- ISNI: 0000000109036964
- VIAF: 56632001
- LCCN: n81079824
- GND: 172230993
- NDL: 00448074
- BnF: 12068142t
- SUDOC: 028952340
- NLA: 35313770
- NKC: jo20000080664
- BNE: XX1007523
- NTA: 072131292
- BIBSYS: 90089018
- CiNii: DA03627372
- Open Library: OL19271A
- PLWABN: 9810702437905606
- NUKAT: n95019649
- J9U: 987007264731605171
- CONOR: 27524195