Richard Caton (ur. 1842, zm. 1926) – angielski lekarz i naukowiec. Wniósł istotny wkład w odkrycie natury elektrycznej mózgu.

Życiorys

edytuj

W lipcu 1875 Caton przedstawił przed Brytyjskim Towarzystwem Medycznym (BMA) w Edynburgu doniesienie o zastosowaniu galwanometru w celu pomiarów aktywności elektrycznej kory mózgowej zwierząt.

W czasopiśmie medycznym „British Medical Journal” Caton opublikował opisy eksperymentów na mózgach psów i małp, którym umieszczał elektrodę jednobiegunową na powierzchni czaszki. Galwanometr zarejestrował zmiany potencjału elektrycznego wywołane aktywnością neuronów kory mózgowej[1]. Stwierdzono wyraźne różnice potencjału, wzrastające w czasie snu i przed śmiercią, po śmierci coraz słabsze do zaniku.

Dzięki swoim badaniom Richard Caton położył fundamenty pod odkrycie fal alfa w mózgu człowieka, dokonane przez niemieckiego neurologa Hansa Bergera, pioniera elektroencefalografii. W wydanej w 1929 pracy H. Berger przytoczył badania Catona.

W swojej ojczyźnie jest lepiej znany jako nadburmistrz Liverpoolu w latach 1907/1908.

Odkrycia aktywności elektrycznej mózgu dokonał niezależnie od Catona polski uczony Adolf Beck w 1890 r. (odkrycie Catona nie było wówczas znane poza Wielką Brytanią).

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Hans Berger, Über das Elektroenkephalogramm des Menschen, „Arch. Psychiatr.”, 87, 1929, s. 527–570, DOI10.1007/BF01797193.
  • Stanley Finger, Origins of Neuroscience: a history of explorations in brain function, New York: Oxford University Press, 1994, s. 41–42, ISBN 0-19-506503-4.
  • Richard Caton, The electric currents of the brain, „British Medical Journal”, 1875, s. 278.
  • C.U.M. Smith, The Brain: Towards an understanding, New York: G. P. Putnam’s Sons, 1970, ISBN 0-571-09170-9.
  • Schoenberg B.S., Richard Caton and the electrical activity of the brain, „Mayo Clinic Proceedings”, 49 (7), 1974, s. 474-81, PMID4601183.