Rezerwat przyrody Stara Ruda

Rezerwat przyrody Stara Rudaleśny rezerwat przyrody położony na granicy Augustowa i gminy Płaska w województwie podlaskim[1][2]. Został powołany w 1980 roku[1][3]. Przedmiotem ochrony są źródliska rzeki Rudawki (otoczone łęgiem jesionowo-olszowym) i fragment borów torfowcowych na południowo-wschodniej granicy ich zasięgu[1].

Stara Ruda
Ilustracja
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Mezoregion

Równina Augustowska

Data utworzenia

1980

Akt prawny

M.P. z 1980 r. nr 19, poz. 94, § 12

Powierzchnia

76,12 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie powiatu augustowskiego
Mapa konturowa powiatu augustowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Ruda”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stara Ruda”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stara Ruda”
Ziemia53°51′15″N 23°08′42″E/53,854167 23,145000

Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej[1].

Położenie

edytuj

Rezerwat położony jest na terenie Puszczy Augustowskiej w nadleśnictwie Augustów, przy wschodniej administracyjnej granicy Augustowa, ok. 9 km od centrum miasta, między stawem Sajenko a Kanałem Augustowskim[2]. Zajmuje górną część rynnowej doliny polodowcowej, o łagodnym nachyleniu w kierunku południowo-zachodnim, a także częściowo otaczające ją wyniesienia. Źródliska, dające początek Rudawce wpadającej do stawu Sajenko, znajdują się w górnej części doliny. Nazwa rzeczki i rezerwatu pochodzi od istniejącej dawniej w okolicy rudni, w której od XVII w. do 1911 r. produkowano żelazo z rudy darniowej.

Rezerwat zajmuje powierzchnię 76,12 ha[1] (akt powołujący podawał 83,15 ha[3]).

Łęg olszowy występuje głównie w części źródliskowej rezerwatu, rzadziej w części środkowej. W tej części spotyka się też zbiorowiska turzycy prosowej. Największą powierzchnię w rezerwacie zajmuje bór mieszany torfowcowy. Na drzewostan składa się świerk z domieszką brzozy omszonej i olszy. Wstępują też nieduże płaty boru świerkowego torfowcowego z drzewostanem świerkowym i niewielką tylko domieszką brzozy omszonej i olszy czarnej. Na stokach wyniesień wokół doliny rośnie trzcinnikowo-świerkowy bór mieszany z dorodnym drzewostanem sosnowo-świerkowym i domieszką brzozy brodawkowatej, zaś na wierzchowinie wzniesień – bory sosnowe z przewagą młodych drzew ze sztucznego odnowienia zrębów.

W runie występują:

Warstwa mchów jest bogata i dobrze wykształcona. Tworzy się na głębokich (2–4 m) torfach, w miejscach, gdzie jego powierzchnia jest wyniesiona 15–30 cm nad poziom wody gruntowej. W zespole występują gatunki chronione: wawrzynek wilczełyko, widłak jałowcowaty, wroniec widlasty, listera jajowata i listera sercowata (bardzo rzadka w północno-wschodniej Polsce).

W rezerwacie spotyka się m.in. takie gatunki ptaków jak zimorodek oraz bielik. Występują też duże ssaki: sarny, jelenie, dziki, lisy, jenoty i inne.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Rezerwat przyrody Stara Ruda. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-02-17].
  2. a b Położenie na podstawie: Geoportal.gov.pl. [dostęp 2011-07-24].
  3. a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 11 sierpnia 1980 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. [dostęp 2011-07-24].

Bibliografia

edytuj