Rezerwat przyrody Głazowisko Łopuchowskie
Rezerwat przyrody „Głazowisko Łopuchowskie” – rezerwat przyrody powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 1 lipca 1988 (MP nr 21, poz. 193) na powierzchni 15,88 ha w gminie Jeleniewo we wsi Łopuchowo (województwo podlaskie). Rezerwat obejmuje las, łąki i pastwiska z nagromadzonymi głazami narzutowymi. Leży w granicach Suwalskiego Parku Krajobrazowego[2].
| |
| rezerwat przyrody nieożywionej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1988 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
15,88[1] ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Jeleniewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu suwalskiego  | |
 54°15′33″N 22°50′12″E/54,259167 22,836667
| |
Klasyfikacja rezerwatu
edytujJest to rezerwat:
- według głównego przedmiotu ochrony należy do typu rezerwatów geologicznych i glebowych (Gg) podtypu skał, minerałów, osadów i gleb (sm)
- według głównego typu środowiska jest to rezerwat mieszany (M) podtypu lasów i łąk (l).
Walory przyrodnicze, kulturowe i krajobrazowe
edytujRezerwat stanowi unikatowy krajobraz wyniesień czołowo-morenowych zlodowacenia bałtyckiego. Obejmuje fragmenty dwóch wałów moren bocznych występujących między jeziorem Hańcza a zagłębieniem Szeszupy. Ze względu na swoją budowę geologiczną, amfiteatralne ukształtowanie oraz świeżą, prawie nie tkniętą procesami erozji i denudacji rzeźbę, zespół moren stanowi podręcznikowy klasyczny przykład unikatowych nie tylko w Polsce, ale i w północno-wschodniej i środkowej Europie form polodowcowych. W opinii specjalistów geologów na Niżu Europejskim nie ma odpowiednika nagromadzenia tak wielkiej ilości o tak dużych rozmiarach skandynawskich głazów narzutowych, tworzących głazowisko powierzchniowe[3].
W północnej części rezerwatu występuje jedna z najwyższych wysokości (258,75 m n.p.m.) wałów czołowomorenowych na tym obszarze. W tej części występuje fragment wysokiego i stromego wału, osiągającego od podnóża wysokość względną 40 m. Wały czołowomorenowe oddzielają od siebie wąskie, suche dolinki[3].
Dominującym siedliskiem jest las mieszany świeży, niewielką część rezerwatu porasta ols[3]. Gatunkami panującymi są świerk, sosna, dąb, brzoza i olsza[3]. Jakość drzewostanów jest zadowalająca, większość stanowią powierzchnie na gruntach porolnych i są przerzedzone.
Z roślin chronionych na terenie rezerwatu występują sporadycznie wawrzynek wilczełyko (Daphne mezerum), lilia złotogłów (Lilium martagon), sasanka otwarta (Pusatilla patens), kukułka plamista (Dactylorhiza maculata)[3].
Rezerwat nie ma aktualnego planu ochrony, posiada natomiast obowiązujące zadania ochronne, na podstawie których jego obszar objęty jest ochroną czynną[1][4].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Rezerwat przyrody Głazowisko Łopuchowskie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ Głazowisko Łopuchowskie. [w:] Suwalski Park Krajobrazowy [on-line]. [dostęp 2019-05-18].
- ↑ a b c d e Program Ochrony Przyrody. Plan Urządzenia Lasu Nadleśnictwa Suwałki na okres 01.01.2013–31.12.2022. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku, 2012. s. 25-27. [dostęp 2019-05-18].
- ↑ Zarządzenie Nr 5/2015 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Białymstoku z dnia 16 marca 2015 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Głazowisko Łopuchowskie”. [dostęp 2019-05-18].