Resovia (piłka siatkowa)
Resovia – polski męski klub siatkarski z siedzibą w Rzeszowie. Siedmiokrotny mistrz Polski, trzykrotny zdobywca Pucharu Polski oraz zdobywca Superpucharu Polski i Pucharu CEV.
| Pełna nazwa |
Asseco Resovia Spółka Akcyjna | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Sovia, Reska, Pasiaki | ||
| Maskotka |
wilk | ||
| Barwy |
biało-czerwone | ||
| Data założenia | |||
| Debiut w najwyższej lidze |
1969 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres |
ul. Podpromie 10, III piętro | ||
| Hala sportowa |
Hala Podpromie | ||
| Prezes | |||
| Trener | |||
| Asystent trenera | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Od 17 listopada 2004 klub działa jako spółka akcyjna utworzona przez AKS Resovia. Spółka zajmuje się zawodową sekcją siatkówki mężczyzn. Sponsorem tytularnym klubu jest Asseco Poland SA. Od sezonu 2006/2007 drużyna występuje w rozgrywkach pod nazwą Asseco Resovia, gdzie człon „Resovia” odnosi się do łacińskiej nazwy „Rzeszów” (podjęte uchwałą Rady Miasta Rzeszowa), a nie, jak uprzednio, do klubu CWKS Resovia, z którym umowa przestała obowiązywać.
Historia
edytujSekcję siatkówki założono w 1937. Momentem przełomowym dla siatkarzy był 1955, kiedy z okazji 50-lecia klubu rozpoczęto budowę hali ROSiR-u, która w późniejszych latach była świadkiem najwspanialszych sukcesów Resovii. W 1969 siatkarze grając w nowej hali, awansowali do 1 ligi.
Największe sukcesy przyszły w latach 70. „Mistrzowie podwójnej krótkiej”, jak popularnie nazywani byli siatkarze z Rzeszowa, największe triumfy odnieśli pod wodzą trenerów Jana Strzelczyka oraz Władysława Pałaszewskiego. Plon ich pracy to 4 złote medale mistrzostw Polski (1971, 1972, 1974, 1975), tytuł wicemistrzowski (1973), brąz mistrzostw Polski(1970) oraz udział w europejskich pucharach – II miejsce w Pucharze Europy w 1973 roku i III miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1974 r. Największy sukces klubowe wicemistrzostwo świata w 1975. Trzon ówczesnej kadry tworzyli: Bronisław Bebel, Stanisław Gościniak, Marek Karbarz, Jan Such, Alojzy Świderek, Wiesław Radomski. Rzeszowianie odgrywali czołowe role w reprezentacji Polski oraz kadrze olimpijskiej (Bebel, Such, Gościniak i Karbarz). O sile podkarpackiego klubu świadczy fakt, że reprezentanci Polski siedzieli w Resovii na ławce rezerwowych.
W sezonie 2008/2009 Resovia po ponad 20 latach przerwy wróciła na podium mistrzostw Polski, zdobywając tytuł wicemistrzowski. W sezonie 2009/2010 Resovia zadebiutowała w rozgrywkach Ligi Mistrzów, w których dotarła do 1/6 finału. Z gry w Final Four Resovię wyeliminował zespół Trentino Volley, późniejszy zwycięzca zawodów.
W sezonie 2010/2011 Resovia dotarła do półfinału Pucharu Cev. Z gry w finale Resovię wyeliminował zespół Sisley Treviso, późniejszy triumfator zawodów. Resovia zakończyła sezon z brązowym medalem mistrzostw Polski. Po trzyletniej współpracy z klubem pożegnał się trener Ljubomir Travica, a jego następcą został dotychczasowy II trener – Andrzej Kowal[2].
W sezonie 2011/2012 Resovia dotarła do finału Pucharu CEV. Musiała jednak uznać wyższość zespołu Dinamo Moskwa, po przegraniu dwumeczu 0–2. Po 37 latach oczekiwania, w 2012 roku, drużyna Asseco Resovii zdobyła tytuł mistrza Polski, po pokonaniu w finale Skry Bełchatów w stosunku 3–1.
W sezonie 2012/2013 Resovia po raz drugi z rzędu zdobyła tytuł mistrza Polski, po zwycięstwie w finale z Zaksą Kędzierzyn-Koźle w stosunku 3-2.
W sezonie 2013/2014 Resovia zdobyła medal srebrny, po pokonaniu w półfinale Zaksy Kędzierzyn-Koźle i po porażce w finale ze Skrą Bełchatów.
W sezonie 2014/2015 Resovia po roku odzyskała mistrzostwo kraju, po zwycięstwie z Treflem Gdańsk w stosunku 3-0.
W sezonie 2015/2016 Resovia organizowała turniej finałowy Ligi Mistrzów w piłce siatkowej (2015/2016), który odbył się w Tauron Arenie Kraków.
Sezon 2016/2017 Asseco Resovia zakończyła bez żadnego sukcesu. W walce o Puchar Polski drużyna z Rzeszowa odpadła w ćwierćfinale przegrawszy z Lotosem Treflem Gdańsk. W Lidze Mistrzów z trzeciego miejsca w grupie awansowała do rozgrywek play-off, w których dwukrotnie uległa włoskiemu Azimutowi Modena. W sezonie zasadniczym Plus Ligi Resovia zajęła 2. miejsce. Jednak w rozgrywkach play-off poniosła same porażki. Najpierw w półfinale ze Skrą Bełchatów 0:3 i 2:3, w rzeszowskiej hali na Podpromiu, a następnie w meczu o brązowy medal z Jastrzębskim Węglem (1:3, i w Rzeszowie 2:3). Ostatecznie rywalizację o mistrzostwo Polski Asseco Resovia zakończyła na 4. miejscu, co stanowiło koniec ośmioletniej serii medalowej (2009-2016). Przed ostatnim przegranym meczu odejście ze stanowiska trenera ogłosił Andrzej Kowal.
Bilans sezon po sezonie
edytuj| Sezon | Miejsce | Mecze | Z-P | Puchary |
|---|---|---|---|---|
| 1968/1969 | 1. | |||
| 1969/1970 |  3. |
|||
| 1970/1971 |  1. |
|||
| 1971/1972 | 1. |
|||
| 1972/1973 |  2. |
 2. miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych
| ||
| 1973/1974 | 1. |
Finalista Pucharu Polski, 3. miejsce w Pucharze Zdobywców Pucharów
| ||
| 1974/1975 | 1. |
 Puchar Polski
| ||
| 1975/1976 | 7. | 4. miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych, 2. miejsce w KMŚ
| ||
| 1976/1977 | 3. |
|||
| 1977/1978 | 8. | |||
| 1978/1979 | 8. | |||
| 1979/1980 | 4. | |||
| 1980/1981 | 5. | |||
| 1981/1982 | 4. | |||
| 1982/1983 | 8. | Puchar Polski
| ||
| 1983/1984 | 6. | |||
| 1984/1985 | 4. | |||
| 1985/1986 | 6. | Finalista Pucharu Polski
| ||
| 1986/1987 | 3. |
Puchar Polski
| ||
| 1987/1988 | 3. |
|||
| 1988/1989 | 6. | 3. miejsce w Pucharze Polski
| ||
| 1989/1990 | 8. | |||
| 1990/1991 | 8. | |||
| 1991/1992 | ||||
| 1992/1993 | ||||
| 1993/1994 | ||||
| 1994/1995 | ||||
| 1995/1996 | ||||
| 1996/1997 | ||||
| 1997/1998 | ||||
| 1998/1999 | ||||
| 1999/2000 | ||||
| 2000/2001 | ||||
| 2001/2002 | ||||
| 2002/2003 | ||||
| 2003/2004 | 1. | 28 | 20-8 | |
| 2004/2005 | 7. | 26 | 9-17 | |
| 2005/2006 | 7. | 28 | 12-16 | |
| 2006/2007 | 5. | 27 | 13-14 | |
| 2007/2008 | 5. | 29 | 16-13 | 4. miejsce w Pucharze Challenge |
| 2008/2009 | 2. |
28 | 19-9 | |
| 2009/2010 | 3. |
31 | 19-12 |  Finalista Pucharu Polski
|
| 2010/2011 | 3. |
35 | 24-11 | |
| 2011/2012 | 1. |
29 | 22-7 | 2. miejsce w Pucharze CEV
|
| 2012/2013 | 1. |
32 | 21-11 | Finalista Pucharu Polski
|
| 2013/2014 | 2. |
33 | 24-9 | |
| 2014/2015 | 1. |
34 | 30-4 | 2. miejsce w Lidze Mistrzów, Finalista Pucharu Polski
|
| 2015/2016 | 2. |
29 | 18-11 | 4. miejsce w Lidze Mistrzów |
| 2016/2017 | 4. | 34 | 25-9 | |
| 2017/2018 | 6. | 36 | 21-15 | |
| 2018/2019 | 7. | 26 | 13-13 | |
| 2019/2020 | 13. | 24 | 7-17 | |
| 2020/2021 | 5. | 30 | 19-11 | |
| 2021/2022 | 5. | 30 | 15-15 | |
| 2022/2023 | 3. |
41 | 30-11 | |
| 2023/2024 | 4. | 36 | 24-12 |  1. miejsce w Pucharze CEV
|
Poziom rozgrywek:
najwyższy ogólnokrajowy
drugi
trzeci
Sukcesy
edytuj
1. miejsce (7x): 1971, 1972, 1974, 1975, 2012, 2013, 2015
2. miejsce (4x): 1973, 2009, 2014, 2016
3. miejsce (7x): 1970, 1977, 1987, 1988, 2010, 2011, 2023[3]
- 1. miejsce (3x): 1975, 1983, 1987
- 2. miejsce (5x): 1974, 1986, 2010, 2013, 2015
- 3. miejsce (1x): 1989
Zawodnicy
edytujSzkoleniowcy
edytujKadra
edytuj- Pierwszy trener:
Tuomas Sammelvuo - Asystent trenera:
Olieg Achrem - Asystent trenera:
Alfredo Martilotti
| Nr | Imię i nazwisko | Data ur. | Wzrost | Pozycja |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Patryk Niemiec
|
1997 | 202 | środkowy |
| 2 | Dawid Woch
|
1997 | 200 | środkowy |
| 4 | Krzysztof Rejno
|
1993 | 203 | środkowy |
| 5 | Jakub Bucki
|
1988 | 197 | atakujący |
| 6 | Karol Kłos (kapitan)
|
1989 | 201 | środkowy |
| 8 | Adrian Staszewski
|
1990 | 196 | przyjmujący |
| 9 |  Stéphen Boyer
|
1996 | 196 | atakujący |
| 10 | Bartosz Bednorz
|
1994 | 201 | przyjmujący |
| 11 |  Lukáš Vašina
|
1999 | 197 | przyjmujący |
| 13 | Michał Potera
|
1988 | 183 | libero |
| 15 | Łukasz Kozub
|
1997 | 186 | rozgrywający |
| 16 | Paweł Zatorski
|
1990 | 184 | libero |
| 18 |  Klemen Čebulj
|
1992 | 202 | przyjmujący |
| 20 | Gregor Ropret
|
1989 | 192 | rozgrywający |
| 25 | Cezary Sapiński
|
1994 | 203 | środkowy |
Trenerzy
edytuj| Nazwisko | Okres | |
|---|---|---|
| Jan Such |
2003 | 3 grudnia 2007 |
| Andrzej Kowal |
3 grudnia 2007 | 2008 |
 Ljubomir Travica |
2008 | 20 kwietnia 2011 |
| Andrzej Kowal |
20 kwietnia 2011 | 23 kwietnia 2017 |
 Roberto Serniotti |
maj 2017 | 3 grudnia 2017 |
| Andrzej Kowal |
4 grudnia 2017 | 28 października 2018 |
 Gheorghe Crețu |
28 października 2018 | 6 kwietnia 2019 |
| Piotr Gruszka |
9 maja 2019 | 30 stycznia 2020 |
| Wojciech Serafin |
30 stycznia 2020 | 11 lutego 2020 |
| Emanuele Zanini |
11 lutego 2020 | 5 kwietnia 2020 |
| Alberto Giuliani |
5 kwietnia 2020 | 28 grudnia 2021 |
 Marcelo Méndez |
28 grudnia 2021 | 12 maja 2022 |
| Giampaolo Medei |
7 czerwca 2022 | 2024 |
 Tuomas Sammelvuo[6] |
25 czerwca 2024 | |
Występy w europejskich pucharach
edytujObcokrajowcy w zespole
edytuj
Klub kibica
edytuj
Stowarzyszenie nosi nazwę Stowarzyszenie Sympatyków Piłki Siatkowej Resovia w Rzeszowie (w skrócie SSPS Resovia), którego siedzibą jest miasto Rzeszów. Działa na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Głos Rzeszowski w Podkarpackiej Bibliotece Cyfrowej – w latach 1905–1909 nie ma żadnej wzmianki o tym klubie.
- ↑ Ljubo dziękujemy! Andrzej Kowal I trenerem Asseco Resovii.. assecoresovia.pl. [dostęp 2011-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-30)]. (pol.).
- ↑ PL: Resovia ze zwycięstwem i brązowym medalem na koniec sezonu. siatka.org. (pol.).
- ↑ Druga europejska korona zdobyta! Asseco Resovia z Pucharem CEV. siatka.org. (pol.).
- ↑ SKŁAD DRUŻYNY. plusliga.pl. (pol.).
- ↑ Doniesienia potwierdzone – Fin trenerem Resovii!. siatka.org. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Mecner: 80 lat polskiej siatkówki. Olsztyn: Hakus, 2001. ISBN 83-86926-08-2. (pol.).
- Marcin Kalita, Paweł Wołosik, Kamil Drąg, Kamil Składowski: Polska siatkówka. Ringier Axel Springer Polska. ISBN 978-83-7813-410-7.