Reprezentacja Izraela w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Izraela w piłce nożnej od 1929 roku jest członkiem FIFA. Do 1974 roku należała do AFC[1], później do OFC[2], a w 1994 roku została przyjęta do UEFA[1].

Izrael
‏ישראל‎
Ilustracja
Przydomek

‏הכחולים-לבנים‎ (Niebiesko-biali),
‏הנבחרת‎ (Wybrany zespół)

Związek

Ha-Hitachadut le-Kaduregel be-Jisra’el (ההתאחדות לכדורגל בישראל)

Sponsor techniczny

Puma

Menedżer generalny

Josi Benajun
(od 2022)

Trener

Ran Ben Szimon
(od 2024)

Asystent trenera

Alon Harazi

Skrót FIFA

ISR

Ranking FIFA

75. (1323.43 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

70. (15 luty 2023) (1546 pkt.)

Zawodnicy
Najwięcej występów

Josi Benajun (101)

Najwięcej bramek

Eran Zahawi (33)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
{{{trzeci strój}}}
Mecze
Pierwszy mecz
 Królestwo Egiptu 7:1 Mandat Palestyny/Erec Izrael
(Kair, Egipt; 16.03.1934)

 Stany Zjednoczone 3:1 Izrael 
(Nowy Jork, USA; 26.09.1948]

Najwyższe zwycięstwo
 Izrael 9:0 Chińskie Tajpej 
(Nowa Zelandia; 23.03.1988)
Najwyższa porażka
 Królestwo Egiptu 7:1 Mandat Palestyny/Erec Izrael
(Kair, Egipt; 16.03.1934)

 Niemcy 7:1 Izrael 
(Kaiserslautern, Niemcy; 12.02.2002)

Medale
Mistrzostwa Azji
złoto 1964
srebro 1956, 1960
brąz 1968
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Historia

edytuj

W latach 1928–1948 piłkarze Izraela grali w barwach reprezentacji Palestyny[1]. Dopiero w maju 1948 roku, kiedy Izrael ogłosił niepodległość, powstała samodzielna drużyna narodowa tego kraju. Pierwszym ich meczem było spotkanie ze Stanami Zjednoczonymi przegrane 1-3.

Największe sukcesy reprezentacja odnosiła w latach 60. i na początku 70. Od 1956 do 1968 roku czterokrotnie stawała na podium w Pucharze Azji, w tym raz, kiedy była gospodarzem turnieju w 1964 roku, zdobyła główne trofeum. Ponadto dwa razy przegrywała w finale z Koreą Południową. W 1968 roku piłkarze Izraela po raz pierwszy zagrali na Igrzyskach Olimpijskich[1]. W swojej grupie wyszli z drugiego miejsca, pokonując Ghanę oraz Salwador. Po porażce z Bułgarią zakończyli swój udział na ćwierćfinale. Zwieńczeniem udanej dekady był awans do mundialu 1970[1]. W Meksyku podopieczni Imanu’ela Szefera w pierwszym meczu ulegli 0:2 Urugwajowi, ale w pozostałych zremisowali, najpierw ze Szwecją i na koniec z przyszłymi wicemistrzami świata Włochami. Jedyną bramkę na tym turnieju zdobył Mordechai Spiegler z reprezentacją Szwecji. Był wtedy największą gwiazdą Izraela oraz jego kapitanem. Do awansu z grupy zabrakło im dwóch punktów.

Był to pierwszy i jedyny do tej pory start reprezentantów Izraela w mistrzostwach świata. W 1976 roku kolejny raz udało się im awansować do Igrzysk Olimpijskich. Wszystkie trzy mecze w grupie zakończyły się remisem, po wyjściu z grupy ulegli Brazylii 1-4. Od tamtej pory nie udało im się zakwalifikować do żadnej prestiżowej imprezy piłkarskiej. Eliminacje do Mistrzostw Świata 1990 roku rozpoczęli w grupie Oceanii, w fazie grupowej wyeliminowali Nową Zelandię i Australię. W fazie play-off odpadli z reprezentacją Kolumbii, po jedynej straconej bramce w wyjazdowym spotkaniu. Kolejne kwalifikacje do Mistrzostw Świata były o wiele gorsze, Izrael zajął ostatnie miejsce w grupie. Wygrali jeden mecz w wyjazdowym spotkaniu z Francją. W dużej mierze z tego względu Francuzi nie zakwalifikowali się do Mistrzostw Świata.

Udanymi eliminacjami były kwalifikacje do Mistrzostw Europy 2000 roku, pamiętnym meczem wtedy było spotkanie z Austrią zwyciężone aż 5-0 i dzięki temu udało im się osiągnąć baraże ustępując Hiszpanii i wyprzedzając właśnie Austriaków. Niestety faza play-off zakończyła się sromotną porażką z reprezentacją Danii. Na swoim stadionie przegrali 0-5, a w rewanżu 0-3. Dobra forma trwała także chwilę później, do eliminacji Mistrzostw Świata w Korei Południowej i Japonii. W ostatnim meczu kolejny raz Izraelczycy musieli się zmierzyć o baraże z Austriakami. Prowadzili jedną bramką, jednak w doliczonym czasie bramkę na 1-1 zdobył Andreas Herzog, wyeliminowało to ich z możliwości fazy play-off i od niedawna trenerem reprezentacji jest właśnie Herzog, co wiąże się z kontrowersjami wokół niektórych osób izraelskiej piłki.

Izraelczycy w Europie

edytuj

Po pozytywnym doświadczeniu z Mundialu w Meksyku, europejskie kluby zaczęły się interesować izraelskimi reprezentantami. Trzech piłkarzy kilka lat później przeniosło się do europejskich klubów. Najbardziej znanym przypadkiem jest gwiazda tego okresu Mordechaj Szpiegler, który w 1972 roku przeniósł się do Paris FC i w pierwszej lidze francuskiej regularnie zdobywał bramki. W tym samym roku Szemu'el Rosenthal przeszedł do Borussii Monchengladbach, występując w pierwszej Bundeslidze zaliczając dwanaście spotkań. Trzecim zawodnikiem był Giora Spiegel, który spisał się najlepiej w Europie, w 1973 dołączył do Strasbourga a później grał w Olimpique Lyon. W lidze francuskiej rozegrał ponad sto meczów. Kilka lat później najbardziej utytułowanym w rozgrywkach Europejskich był obrońca Avi Cohen, występował w Liverpoolu i zdobył z tym klubem Mistrzostwo Anglii i Puchar Ligi Mistrzów. Jest do tej pory jedynym Izraelskim piłkarzem z tytułem najwyższych europejskich rozgrywek. Najbardziej rozpoznawalny Izraelski piłkarz lat 80 i 90 Ronny Rosenthal występował także w Liverpoolu oraz w wielu innych europejskich klubach. Kolejnym znanym przypadkiem był utalentowany ofensywny pomocnik Eli Ohana, odnosił sukcesy w KV Mechelen, a później reprezentował barwy portugalskiego klubu S.C Braga. Znanym zawodnikiem, który w roku 1996 został wypożyczony do angielskiego FC Southampton był Eyal Berkovic, który bardzo dobrze spisywał się w Premier League i na dłużej zagościł w tej lidze. Do niedawna występującym także w lidze angielskiej a przedtem hiszpańskiej była największa gwiazda ostatnich lat tej reprezentacji Yossi Benayoun.

Najlepsze mecze

edytuj
Data Miejsce Rozgrywki Przeciwnik Wynik
13.10.1993 Paryż, Francja Eliminacje do Mistrzostw Świata Francja 3-2
15.04.1998 Jerozolima, Izrael Towarzyski Argentyna 2-1

Grupa F

edytuj

Grupa G

edytuj

Grupa G

edytuj

Baraże o udział w Euro 2020

edytuj
Półfinały
edytuj
8 października 2020
20:45 CET
Szkocja   0:0 (dogr.)
k. 5:3
(0:0, 0:0, 0:0)
  Izrael Hampden Park, Glasgow
Widzów: 0
Sędzia:   Ovidiu Hațegan
    Rzuty karne  
John McGinn  
Callum McGregor  
Scott McTominay  
Lawrence Shankland  
Kenny McLean  
  Eran Zahawi
  Nir Biton
  Shon Weissman
  Mohammad Abu Fani
  • 19601992Nie brał udziału (nie był członkiem UEFA)
  • 19962024Nie zakwalifikował się
  • 1956 – II miejsce
  • 1960 – II miejsce
  • 1964Mistrzostwo
  • 1968 – III miejsce
  • od 1972Nie bierze udziału (nie jest członkiem AFC)

Rekordziści

edytuj

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Trenerzy reprezentacji Izraela od lat 90.

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Israel make their mark [online], UEFA.com, 8 października 2018 [dostęp 2018-12-02] (ang.).
  2. OFC comes of age [online], FIFA.com, 20 listopada 2006 [dostęp 2018-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-16] (ang.).
  3. a b National Team Appearances list. Izraelski Związek Piłki Nożnej. [dostęp 2010-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 września 2017)]. (ang.).
  4. a b National Team Goalscorers list. Izraelski Związek Piłki Nożnej. [dostęp 2010-10-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj