Reguła św. Benedykta

Reguła św. Benedykta, reguła benedyktyńska (łac. Regula Benedicti, również regula monasteriorum, regula monachorum) – zbiór przepisów normujących cenobickie życie mnisze i wskazówek ascetycznych, zredagowany według tradycji przez św. Benedykta z Nursji ok. 540 r. na Monte Cassino. Chociaż została napisana na podstawie osobistego doświadczenia przełożonego klasztoru, to jednak w oparciu o Pismo Święte, dzieła ojców Kościoła oraz dorobek monastycyzmu wschodniego i zachodniego^[1].

Reguła św. Benedykta rozpowszechniała się stopniowo, w dużej mierze za sprawą mnichów anglosaskich, później dzięki staraniom św. Benedykta z Aniane. Jej szerokie przyjęcie w średniowiecznej Europie związane jest z poparciem, jakie jej używaniu udzielił Karol Wielki. Od VIII do XIII wieku była najczęściej używaną regułą zakonną, dopiero powstanie zakonów żebrzących zmieniło ten stan rzeczy. Współcześnie jest regułą klasztorów zrzeszonych w Konfederacji Benedyktyńskiej, cystersów, trapistów, kamedułów oraz wielu niezależnych kongregacji i opactw. Używana jest również przez mnichów w Kościele Anglikańskim.

Źródła Reguły

Regula w tłumaczeniu włoskim. Wydanie z 1495 roku.

W IX wieku Benedykt z Aniane zebrał ówczesne łacińskie reguły w dwóch dziełach: Codex Regularum (zawierający teksty reguł) i Concordia Regularum (fragmenty różnych dzieł w porządku tematycznym). Codex Regularum zawiera anonimową Regułę Mistrza która, jak sądzono, jest rozbudowanym naśladownictwem Reguły św. Benedykta. Na Kongresie opatów w Rzymie w 1938 roku Dom Genestout, mnich z Solesmes, wysunął tezę, że Reguła Mistrza jest wcześniejsza i stanowiła źródło dla św. Benedykta z Nursji. W dyskusji na ten temat wzięli udział najwybitniejsi historycy a nazwano ją „kwestią homerycką XX wieku”, gdyż nie ma przekonywających argumentów, które pozwalałyby ustalić kolejność napisania tych dwóch tekstów^[2].

Przypisy

↑ Starożytne Reguły Zakonne. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1980, s. 179-180.
↑ Starożytne Reguły Zakonne. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1980, s. 156.

Bibliografia

Wydanie krytyczne tekstu łacińskiego: BENEDICTUS NURSINUS, Regula ed. R. Hanslik 1960 (editio altera et correcta 1977), CSEL 75.
Wersja łacińska online na podstawie manuskryptu z Sankt Gallen.
Reguła św. Benedykta. benedyktyni.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-23)]. o. Tomasz M. Dąbek OSB, benedyktyni.pl

Linki zewnętrzne

[1] Starożytne Reguły Zakonne. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1980, s. 179-180.

[2] Starożytne Reguły Zakonne. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1980, s. 156.

[1]

[2]