Ramat ha-Kowesz (hebr. רמת הכובש; pol. Wzgórza Zdobywców) – kibuc położony w samorządzie regionu Derom ha-Szaron, w Dystrykcie Centralnym, w Izraelu.

Ramat ha-Kowesz
‏רמת הכובש‎
Ilustracja
Wjazd do kibucu Ramat ha-Kowesz
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Centralny

Wysokość

60 m n.p.m.

Populacja (2007)
• liczba ludności


616

Nr kierunkowy

+972 9

Kod pocztowy

44930

Położenie na mapie Dystryktu Centralnego
Mapa konturowa Dystryktu Centralnego, u góry znajduje się punkt z opisem „Ramat ha-Kowesz”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ramat ha-Kowesz”
Ziemia32°13′04″N 34°56′15″E/32,217778 34,937500

Leży na równinie Szaron, w otoczeniu miast Kefar Sawa i Tira, moszawów Sede Warburg i Miszmeret, kibuców Ejal i Nir Elijjahu, oraz wioski Bet Berl. Na południowy wschód od kibucu przebiega granica terytoriów Autonomii Palestyńskiej, która jest strzeżona przez mur bezpieczeństwa. Po stronie palestyńskiej znajduje się miasto Kalkilja.

Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).

Historia

edytuj

Kibuc został założony w 1932 przez członków młodzieżowych ruchów syjonistycznych Ha-Szomer Ha-Cair i HeHalutz. Większość założycieli kibucu było żydowskimi imigrantami z Polski, którzy przybyli do Mandatu Palestyny w 1926[1]. W latach 19391948 kibuc był wielokrotnie atakowany i ostrzeliwany przez Arabów[2].

16 listopada 1943 brytyjscy żołnierze przeszukali kibuc w poszukiwaniu nielegalnej broni i ukrywających się członków żydowskich organizacji militarnych. Doszło wówczas do wymiany ognia pomiędzy Brytyjczykami a członkami Hagany.

Edukacja

edytuj

W kibucu znajduje się szkoła podstawowa.

Kultura i sport

edytuj

W kibucu jest ośrodek kultury, korty tenisowe oraz boisko do piłki nożnej.

Gospodarka

edytuj

Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie.

Znajduje się tutaj zakład Duram Rubber Products Company, który produkuje różnorodne uszczelki gumowe, zaciski, pierścienie i inne części gumowe dla potrzeb przemysłu zbrojeniowego, motoryzacyjnego, rolnictwa i budownictwa[3].

Komunikacja

edytuj

Na wschód od kibucu przebiega autostrada nr 6, brak jednak możliwości bezpośredniego wjazdu na nią. Z kibucu wyjeżdża się na zachód na drogę nr 554  , którą jadąc na północny wschód dojeżdża się do miasta Tira, lub jadąc na południowy zachód dojeżdża się do wioski Bet Berl i moszawu Sede Warburg.

Przypisy

edytuj
  1. Back to Vishnive 1929. [w:] „The Shtetl And I” by Dvora Rogovin Helberg [on-line]. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
  2. Chicken Pluckers In The Promised Land. [w:] Business Week [on-line]. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).
  3. Duram Rubber Products. [w:] Duram Rubber Products Co. [on-line]. [dostęp 2009-04-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj