Ramat Rachel
Ramat Rachel (hebr. רמת רחל; pol. Wzgórze Racheli) – kibuc położony w samorządzie regionu Matte Jehuda, w Dystrykcie Jerozolimy, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców.
 Widok kibucu Ramat Rachel | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
803 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°44′21″N 35°13′06″E/31,739167 35,218333
| |
| Strona internetowa | |
Położenie
edytujKibuc jest położony na wyżynie Judejskiej, w południowej części miasta Jerozolima. Leży na wzgórzu przy ważnej strategicznie drodze łączącej Jerozolimę z Betlejem. Na północy znajdują się jerozolimskie osiedla Arnona i Talpijjot, na zachodzie osiedla Bajt Safafa i Giwat ha-Matos, na południu osiedle Har Homa, a na wschodzie osiedle Sur Bahir.
Demografia
edytujW kibucu Ramat Rachel w 2009 mieszkały 427 osoby, wszyscy Żydzi[1]:
Historia
edytujPowstanie kibucu jest związane z żydowską brygadą pracy Gedud HaAwoda, której członkowie osiedlili się w Jerozolimie i pracowali w budownictwie oraz usługach transportowych. Po okresie życia w obozie przejściowym w Jerozolimie, otrzymali oni propozycję założenia nowego kibucu. W 1926 grupa pierwszych dziesięciu pionierów zamieszkała na kamienistym wzgórzu położonym na południe od miasta. Utrzymywali się oni z rolnictwa. Podczas arabskich rozruchów w 1929 kibuc został zaatakowany i doszczętnie zniszczony. Jeden z mieszkańców wówczas zginął. Okoliczne uprawy rolnicze spalono[2].
Osadnicy żydowscy powrócili rok później i przystąpili do odbudowy kibucu. Tym razem budowano trwałe murowane domy, których konstrukcja miała zapewnić mieszkańcom ochronę na wypadek kolejnych arabskich ataków. W centralnej części kibucu wybudowano jadalnię, wzniesioną z wapiennych kamieni. W kolejnych latach osiedlali się tutaj głównie imigranci z Polski, Niemiec i ZSRR. Kibuc bardzo szybko się rozwijał. Powstała obora, pralnia i piekarnia. Wielu członków kibucu pracowało w zakładach Dead Sea Potash Mills nad Morzem Martwym lub jako portierzy na stacji kolejowej w Jerozolimie. W latach 1936–1939 w Mandacie Palestyny ponownie wybuchły arabskie rozruchy. W okresie tym kibuc Ramat Rachel był wielokrotnie atakowany. Zginęło trzech mieszkańców kibucu, poniesiono także duże straty materialne. Pomimo to, pod koniec 1940 w Ramat Rachel żyło 250 mieszkańców[2].
Podczas wojny o niepodległość w dniu 22 maja 1948 kibuc został zaatakowany przez egipskie i jordańskie wojska. W wyniku bitwy o Ramat Rachel kibuc został całkowicie zniszczony, Izraelczycy zdołali jednak obronić południowe przedpole Jerozolimy[3]. Po wojnie kibuc był od wschodu, południa i zachodu otoczony przez linię graniczną Transjordanii. Kolejne lata były niezwykle trudne. W kibucu mieszkało niewielu członków, brak było finansów, a osada cierpiała na niedobór ziemi rolnej oraz wody. Pomimo tych trudności kibuc został odbudowany.
W dniu 23 września 1956 w kibucu doszło do tragicznego wypadku. Jordański żołnierz otworzył ogień do uczestników konferencji archeologicznej w Ramat Rachel. Zginęły cztery osoby, a siedemnaście zostało rannych. Władze jordańskie po przeprowadzeniu dochodzenia ogłosiły, że żołnierz był niezrównoważony psychicznie[4]. Na początku wojny sześciodniowej w dniu 5 czerwca 1967 jordańska artyleria rozpoczęła trzydniowy ostrzał kibucu Ramat Rachel, powodując poważne straty materialne. W następnych dniach wojska izraelskie usunęły zagrożenie. Po wojnie przystąpiono do kolejnej odbudowy kibucu. W latach 70. osiedliła się tutaj grupa młodych pionierów (Gar'inei Nachal), którzy przyczynili się do dalszego rozwoju kibucu. Również granice miasta Jerozolimy uległy poszerzeniu, i kibuc został włączony w granice miejskie. Były to czynniki sprzyjające dalszemu rozwojowi Ramat Rachel, który obecnie jest zieloną enklawą położoną pomiędzy zurbanizowanymi obszarami miasta[2].
Nazwa
edytuj
Nazwa kibucu Ramat Rachel (pol. Wzgórze Racheli) nawiązuje do pobliskiego grobowca Racheli, który znajduje się na przedmieściach Betlejem.
Zabytki
edytujNa wzgórzu znajduje się park archeologiczny z pozostałościami ogromnego pałacu lub bizantyjskiego kościoła, obok którego są pozostałości cystern na wodę i łaźni rytualnej z późniejszego okresu. Szczególnie interesujące są łaźnie i pozostałości dziesięciu bogatych willi z okresu rzymskiego. Z okresu bizantyjskiego pozostały ruiny dużego kościoła, magazynów, domów mieszkalnych i prasy oliwy. Są również zachowane ślady z okresu arabskiego[5].
Kultura
edytujW kibucu znajduje się ośrodek kultury. Planowana jest budowa muzeum i archiwum kibucu.
Edukacja
edytujW północnej części kibucu znajduje się centrum nauczania oraz Derech HaJam Spiritual Center. Poza tym kibuc utrzymuje przedszkole.
Turystyka
edytujTurystyka stanowi ważną część gospodarki kibucu. Najważniejszym jego elementem jest Hotel Ramat Rachel, reklamujący się jako jedyny hotel w kibucu w Jerozolimie. Jest on położony w najbardziej dogodnym miejscu na wzgórzu, skąd rozciąga się panorama na pustynię Judzką, miasto Betlejem i twierdzę Herodion. Hotel udostępnia 165 nowoczesnych pokoi, z których każdy jest wyposażony w klimatyzację, łazienkę, telewizor, radio i telefon. Dostępne są również apartamenty oraz pokoje rodzinne i dla osób niepełnosprawnych. W hotelu znajduje się koszerna restauracja oraz sale konferencyjne i bankietowe. Hotel jest otoczony ogrodem, przy którym znajduje się centrum sportu kibucu. W hotelowym ogrodzie znajduje się rzeźba uosabiająca biblijną Rachelę[6].
We wschodniej części kibucu znajduje się Park HaZeitim. Jest to gaj liczący dwieście drzew oliwnych zasadzonych koncentrycznie wokół szczytu wzniesienia Ramat Rachel. Pośrodku wznoszą się dwa wysokie postumenty, będące dziełem izraelskiej artystki Ran Morin. Na ich szczycie zasadzono drzewka oliwne. Pomnik znajduje się dokładnie na osi łączącej centrum Jerozolimy z Herodion. Drzewa oliwne mają symboliczne znaczenie i wskazują na siłę, płodność oraz pokój. Wyobrażają rozwój kibucu i pracę mieszkańców nad nawadnianiem upraw przynoszących duże plony[7].
W zachodniej części kibucu znajduje się popularny punkt widokowy Mitzpeh Jair, z którego rozciąga się panorama na Stare Miasto Jerozolimy ze złotą Kopułą na Skale i na Betlejem z Bazyliką Narodzenia Pańskiego. Platforma widokowa została zaprojektowana i wybudowana przez rzeźbiarza Ron Marina[8].
Sport i rekreacja
edytujW kibucu znajduje się centrum sportowe położone na rozległym zielonym terenie porośniętym sosnami. Jest ono dostępne jedynie dla członków klubu i gości hotelowych. Znajdują się tutaj trzy korty tenisowe, boisko do koszykówki, siłownia, sauna z łaźnią parową i gabinety masażu. Dodatkową atrakcją jest duży basen pływacki (kryty w okresie zimowym) i znajdujący się tuż obok mały basen dla dzieci[9].
W północnej części kibucu znajduje się boisko do piłki nożnej.
Gospodarka
edytujGospodarka kibucu opiera się na rolnictwie, sadownictwie i turystyce. Tutejszy klimat i dość żyzna gleba stworzyły dogodne warunki dla założenia sadów owocowych. Członkowie kibucu uprawiają winorośl, jabłonie i brzoskwinie, chociaż największą część gruntów zajmują wiśnie i drzewa oliwne. W kibucu wybudowano zakład pakowania owoców, które są sprzedawane w całym kraju i za granicą.
W 1950 kibuc przejął część gruntów w pobliżu kibucu Rewadim. Zasadzono tutaj nektarynki, pomarańcza, mandarynki, grejpfruty i figi. Większość produkcji jest eksportowana głównie do Europy, ale także na Daleki Wschód i do Stanów Zjednoczonych[10].
Dodatkowo kibuc Ramat Rachel jest siedzibą firmy Klein & Lichi, projektującej wnętrza sklepów, biur, restauracji i barów[11]. Firma DATA Detection Technologies Ltd. rozwija, produkuje i sprzedaje precyzyjne urządzenia do obróbki diamentów oraz do sortowania leków lub nasion[12]. Natomiast firma Mapal specjalizuje się w projektowaniu, budowie, remontach i utrzymaniu basenów publicznych w całym kraju. Jest ona w pełni własnością kibucu Ramat Rachel. Stała się pionierem w Izraelu w zastosowaniu chemikaliów do oczyszczania wody basenowej. Jest również w krajowej czołówce firm rozwijających technologie oszczędzania energii, głównie za sprawą pomp cieplnych[13].
Infrastruktura
edytujW kibucu znajduje się przychodnia zdrowia oraz dom pomocy społecznej Beit Sababa.
Komunikacja
edytujZ kibucu wyjeżdża się dwoma drogami w kierunku wschodnim na ulicę Gedud HaAwoda. Jadąc nią na wschód dojeżdża się do osiedla Sur Bahir, natomiast jadąc na północ dojeżdża się do osiedla Arnona lub na dwupasmową ulicę Asher Viner, którą jadąc na zachód dociera się do drogi ekspresowej nr 60 
. Kibuc posiada bardzo dogodne połączenia autobusowe z Jerozolimą.
Przypisy
edytuj- ↑ Dane statystyczne. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. (hebr.).
- ↑ a b c History. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-18)]. (ang.).
- ↑ The battle for Ramat Rachel: Southern gateway to Jerusalem. [w:] Daat – Memories of an Irgun Fighter [on-line]. [dostęp 2011-05-17]. (ang.).
- ↑ Mordechai Naor: The 20th Century in Eretz Israel. Könemann, 1998, s. 329. ISBN 3-89508-595-2.
- ↑ The Archeological Park at Ramat Rachel. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-20)]. (ang.).
- ↑ About the Ramat Rachel Hotel. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-23)]. (ang.).
- ↑ Olive Columns Park. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. (ang.).
- ↑ Mitzpeh Yair. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-17)]. (ang.).
- ↑ About Ramat Rachel's Sports Center. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-23)]. (ang.).
- ↑ Agriculture. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-26)]. (ang.).
- ↑ Klein & Lichi. [w:] Klein & Lichi [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-16)]. (ang.).
- ↑ DATA Detection Technologies Ltd.. [w:] DATA Detection Technologies Ltd. [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. (ang.).
- ↑ About Mapal. [w:] Kibbutz Ramat Rachel [on-line]. [dostęp 2011-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).