Rafał Wojaczek

Rafał Wojaczek (ur. 6 grudnia 1945 w Mikołowie, zm. 11 maja 1971 we Wrocławiu) – polski poeta i prozaik.

Rafał Wojaczek

Rafał Wojaczek, wyk. Zbigniew Kresowaty
Imię i nazwisko	Rafał Mikołaj Wojaczek
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1945 Mikołów
Data i miejsce śmierci	11 maja 1971 Wrocław
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Ważne dzieła
Sezon Inna bajka Sanatorium

Grób Wojaczka na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu (2010)

Życiorys

Urodził się 6 grudnia, 1945 roku o godzinie 22.45. Wywodził się ze znanej i poważanej w mieście rodziny. Dom Wojaczka wyróżniał się w mikołowskiej społeczności z dwóch powodów: „był typowo inteligencki, do tego jego rodzina była niepraktykująca”. 16 grudnia odbył się chrzest Wojaczka w kościele pod wezwaniem św. Wojciecha w Mikołowie. Rafał formalnie był niewierzący. Jego ojciec – Edward był nauczycielem gimnazjalnym (później sprawował funkcję dyrektora I Liceum Ogólnokształcącego w Prudniku), matka – Elżbieta ukończyła anglistykę, pracowała w wydawnictwie. Był bardzo zdolnym człowiekiem; opanowywanie języków obcych przychodziło mu bez trudu, podobno miał pamięć fotograficzną. Niesłychanie dużo czytał m.in.: Charlesa Baudelaire'a, Arthura Rimbauda, Franza Kafkę, Thomasa Manna, Fiodora Dostojewskego i Friedricha Nietzschego. Uczył się w liceach ogólnokształcących w Mikołowie, Katowicach-Ligocie i Kędzierzynie-Koźlu. W maju 1963 roku zdał maturę. Z powodu pierwszej próby samobójczej pod koniec 1964 roku, przebywał na moment w szpitalu psychiatrycznym. Wojaczek regularnie się ciął, przez co całe ciało pokryte miał bliznami. Potem podjął kolejną próbę samobójstwa. Po fakcie tak o tym napisał: „Obraz był ładny – kałuża krwi, coraz więcej jej było i ciągły syk ulatniającego się gazu…”. Studiował krótko polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale oblawszy łacinę, przeprowadził się do Wrocławia. Pracował chwilę jako dyspozytor MPO, później utrzymywał się z honorariów oraz regularnego wsparcia finansowego ze strony ojca.

Fascynował się burzliwym życiem Marka Hłaski, do którego nawiązywał w poezji.

W 1965 roku z decyzji Tymoteusza Karpowicza zadebiutował zestawem wierszy w pierwszym numerze Poezji, co odbiło się szerokim echem w środowisku literackim. W 1969 roku ukazał się jego debiutancki tom Sezon, znakomicie przyjęty przez krytyków, zaś w 1970 ukazał się drugi i ostatni wydany za życia Wojaczka zbiór Inna bajka.

Życie prywatne

11 stycznia 1966 roku, o godz. 10.00 wziął ślub z Anną Kowalską, poznaną podczas pobytu w szpitalu psychiatrycznym w maju 1965. Miał jedno dziecko, córkę Dagmarę (urodzona 15 czerwca 1966 roku). Był kibicem Górnika Zabrze.

Legenda

Rafał Wojaczek do dziś uchodzi za jedną z najbardziej legendarnych postaci artystycznego środowiska Wrocławia z czasów głębokiego PRLu. Wojaczek był zadeklarowanym alkoholikiem, kilka razy wszywano mu esperal, ale wyciągał go i pił dalej. Aczkolwiek wiarygodność tej deklaracji podważają znajomi, twierdząc, że była to najczęściej poza, służąca zwróceniu na siebie uwagi. Legendę poety traktuje także z przymrużeniem oka wieloletni przyjaciel i biograf Wojaczka Bogusław Kierc, który zapamiętał Wojaczka jako bardzo dobrze wychowanego człowieka, z którym nie wypił „ani kropli alkoholu”.

Do największych i niejednokrotnie szokujących ekscesów Wojaczka należą „wychodzenie” z lokali szybą zamiast drzwiami, wieszanie szatniarzy na hakach oraz wyskakiwanie z okien z czwartego piętra. Fascynacja Rimbaudem powodowała, że w swojej ekstrawagancji bywał niebezpieczny dla siebie, jak i dla swojego otoczenia. Jego fascynacja francuskim poetą była ogromna – chociaż nie wyznawał żadnej religii, wierzył w reinkarnację oraz w to, że jest kolejnym wcieleniem swojego mistrza. Awanturnicze, protopunkowe życie Wojaczka prędko spowodowało, że stał się on jednym z najbardziej charakterystycznych autorów przypisanych do grupy poetów przeklętych.

Śmierć

Wojaczek zmarł nocą 11 maja 1971 roku. Najczęściej podaje się, że popełnił on samobójstwo, ale niektórzy znajomi uważają, że był to wypadek, jako że poeta wielokrotnie eksperymentował z lekami i alkoholem. Miał zaledwie dwadzieścia pięć lat. Pochowano go na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. W 2000 roku w tej samej mogile złożono ciało jego brata – aktora Andrzeja Wojaczka.

Charakterystyka pisarstwa

Główne tematy poezji Wojaczka to śmierć, miłość, fascynacja kobiecością i cielesnością (zazwyczaj ujętą w estetyce turpistycznej). Podmiot liryczny jego wierszy mówi najczęściej o bólu, poczuciu odrębności; buntuje się przeciwko obłudzie świata i społeczeństwa, z drugiej strony bada swoje lęki i niepokoje. Język poezji Wojaczka jest zazwyczaj bardzo naturalistyczny i brutalny, nie stroni od wulgaryzmów, przez co nieraz cenzura zatrzymywała mu publikacje. Mimo dosadności Wojaczek często przemycał głęboki liryzm i pragnienie czułości, co wówczas tworzyło kombinację jedyną w swoim rodzaju.

Wojaczek niejednokrotnie rozmawia bądź nawiązuje w wierszach do klasyków polskiego romantyzmu, głównie do Mickiewicza i Norwida, co także w owym czasie było nietypowe i do dziś stanowi o wyjątkowości jego poezji.

Kino i dokumenty

W 1999 roku powstał film w reżyserii Lecha Majewskiego pt. Wojaczek; w roli tytułowej wystąpił poeta Krzysztof Siwczyk.

W 2018 powstał film dokumentalny Dagmary Drzazgi pt. Martwy sezon.

Twórczość

Poezja

• Sezon 1969
• Inna bajka, Ossolineum 1970

Poezja wydana pośmiertnie

• Nie skończona krucjata 1972
• Którego nie było 1972 (pod red. Bogusława Kierca)

Proza

• Sanatorium, Biuro Literackie, Wrocław 2010

Utwory rozproszone i listy

• Reszta krwi, Mikołów 1999
• Nie te czasy. Utwory nieznane, Mikołów 2016
• Listy miłosne i nie, Wrocław 2019; zbiór korespondencji poety (red. Stanisław Bereś i Dagna Cichoń)

Biografie

• Maciej Michał Szczawiński, Rafał Wojaczek, który był
• Stanisław Srokowski, Skandalista Wojaczek
• Stanisław Bereś oraz Katarzyna Batorowicz-Wołowiec, Wojaczek wielokrotny, Biuro Literackie 2008
• Bogusław Kierc, Prawdziwe życie bohatera, Biuro Literackie 2020

Galeria

• 
  Grób Rafała i Andrzeja Wojaczków na cmentarzu Świętego Wawrzyńca we Wrocławiu.
• 
  Zbliżenie na tablicę nagrobkową upamiętniającą Rafała Wojaczka.
• 
  Tablica pamiątkowa na kamienicy, domu rodzinnym poety – do lutego 2019 roku siedzibie Instytutu Mikołowskiego w Mikołowie.
• 
  Tablica pamiątkowa we Wrocławiu.

Upamiętnienie

• 7 grudnia 1992 r. w Mikołowie przy ul. 1 Maja 8 (przemianowana na Jana Pawła II) na ścianie budynku, w którym mieszkał poeta, zawisła tablica jemu poświęcona. Autorem tablicy był mikołowski rzeźbiarz Jerzy Kwiatkowski.
• 10 maja 2006 r. we Wrocławiu odsłonięto tablicę pamiątkową na ścianie kamienicy przy ul. Rzeźniczej 24, nieopodal Teatru Współczesnego, w którym występował jego brat Andrzej. Miejsce wybrał przyjaciel poety, aktor Bogusław Kierc. Tablicę odsłoniła córka poety Dagmara, wraz z bratem Wojaczka, Piotrem.
• 16 stycznia 2016 r. wnuki Rafała Wojaczka (Milena i Bartłomiej Janus) odsłoniły tabliczkę z nazwą na rondzie jego imienia w Kędzierzynie-Koźlu.
• Imieniem Rafała Wojaczka nazwano ulice w Mikołowie i na wrocławskich Sołtysowicach.
• 13 maja 2022 r. na Rynku w Mikołowie odsłonięto ławkę-rzeźbę przedstawiającą siedzącego Rafała Wojaczka autorstwa Macieja Paździora.

Zobacz też

• Instytut Mikołowski

Linki zewnętrzne

• Informacje na temat Rafała Wojaczka
• Kategorie kobiecości w pisarstwie Rafała Wojaczka. allarte.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)].