Rafał Skąpski
Rafał Grzegorz Skąpski (ur. 20 marca 1951 we Wrocławiu) – polski prawnik, wydawca, w latach 2001–2004 wiceminister kultury, w latach 2005–2015 dyrektor (od 2012 likwidator) Państwowego Instytutu Wydawniczego (PIW)[1], od 2005 prezes Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.
 Maciej Klimczak i Rafał Skąpski (2011) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1951 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
prawnik, wydawca |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytujUkończył XI Liceum Ogólnokształcące im. Marii Dąbrowskiej w Krakowie. W latach 1968–1974 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, po jego ukończeniu rozpoczął pracę jako kierownik oddziału warszawskiego Biura Podróży „Almatur”. W okresie 1978–1982 zajmował stanowisko naczelnika wydziału w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1983 pracował w Narodowej Radzie Kultury, a od 1986 był jej członkiem i sekretarzem generalnym.
Od 1990 pracował w wydawnictwach prywatnych. W 1996 z żoną Amelią założył Dom Wydawniczy ARS, zajmujący się także dystrybucją książek. W latach 1998–2001 był członkiem zarządu Polskiego Radia, następnie do 2004 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury w rządzie Leszka Millera. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w 2007 z listy Lewicy i Demokratów oraz w 2015 z listy Zjednoczonej Lewicy. Potem przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, z ramienia SLD Lewica Razem w 2018 kandydował na prezydenta Nowego Sącza, zajmując ostatnie, 7. miejsce.
W okresie 2004–2006 współprowadził z Tadeuszem Górnym comiesięczną audycję w programie Pierwszym Polskiego Radia poświęconą książkom. W 2005 został dyrektorem Państwowego Instytutu Wydawniczego, w 2012 został likwidatorem tego wydawnictwa. Odwołany z tej funkcji w lipcu 2015[2]. Od 2016 zamieszkały w Jazowsku, gdzie wspólnie z żoną podjął działalność społeczną[3].
W 1998 objął funkcję prezesa zarządu Fundacji Kultury Polskiej, a w 2005 również prezesa Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Od 2005 był przez dwie kadencje wiceprezesem Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej[3]. W 2009 dołączył do zarządu Społecznego Komitetu Opieki nad Starymi Powązkami im. Jerzego Waldorffa. Członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Był inicjatorem reaktywowania Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, wszedł w skład jury tej nagrody[4].
Autor publikacji poświęconych m.in. kulturze, historii i genealogii. Jego teksty ukazywały się m.in. na łamach „Twórczości”, „Zdania”, „Stolicy”, „Gazety Stołecznej”, „Przeglądu”, „Trybuny”, „Sądeczanina”, „Wyspy” oraz „Miesięcznika”[4]. W 2019 opracował i opublikował w „Czytelniku” wspomnienia Zofii z Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej zatytułowane Dziwne jest serce kobiece... Wspomnienia galicyjskie. Książka została ogłoszona przez redakcję miesięcznika „Magazyn Literacki Książki” wydarzeniem edytorskim roku, była też nominowana do Nagrody Historycznej „Polityki” w 2020[5]. Wraz z Tomaszem Lerskim dokonał adaptacji radiowej tych wspomnień dla Teatru Polskiego Radia[6]. Wystąpił gościnnie w serialach Ekipa (2007) i Plebania (2009)[7]
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)[8]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1997)[9]
- Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (Litwa)
- Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)[10]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[11]
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
- Odznaka „Zasłużony dla Warszawy”
- Medal 300-lecia Sankt Petersburga
- Nagroda im. Andrzeja „Wuja” Potoka, ustanowiona przez Ogólnopolską Komisję Historyczną Ruchu Studenckiego, przyznana w 2006
- Nagroda im. Jarosława Iwaszkiewicza przyznana w 2007 za wybitne osiągnięcia w popularyzacji literatury polskiej
- Nagroda Honorowa im. Witolda Hulewicza przyznana w 2009
- Nagroda Imienia Władysława Orkana 2009
- Laureat Akademii Polskiego Sukcesu
Przypisy
edytuj- ↑ Dariusz Koźlenko. Elegia PIWowska. „Rzeczpospolita”. 101 (10130), s. 12–14, 2 maja 2015. Warszawa: Gremi Business Communication. ISSN 0208-9130.
- ↑ Państwowy Instytut Wydawniczy zniknie, ale nie do końca?. wyborcza.pl, 7 lipca 2015. [dostęp 2015-07-08].
- ↑ a b Alicja Fałek: Rafał Skąpski, były wiceminister kultury, kandydatem SLD na prezydenta Nowego Sącza. gazetakrakowska.pl, 31 lipca 2018. [dostęp 2019-03-06].
- ↑ a b Nagroda Literacka m.st. Warszawy: Jury. kulturalna.warszawa.pl. [dostęp 2017-10-16].
- ↑ Dziwne jest serce kobiece... Wspomnienia galicyjskie. czytelnik.pl. [dostęp 2020-10-01].
- ↑ „Dziwne jest serce kobiece…” w I programie Polskiego Radia. czytelnik.pl, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-01].
- ↑ Rafał Skąpski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2021-02-20].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 73, poz. 729 – pkt 1.
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 69, poz. 680 – pkt 4.
- ↑ Wręczenie odznaczeń osobistościom świata kultury. ambafrance-pl.org, 14 maja 2015. [dostęp 2015-05-15].
- ↑ Medale Zasłużony Kulturze Gloria Artis. wp.pl, 14 maja 2009. [dostęp 2013-01-01].
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna na stronie wydawca.com.pl. [dostęp 2011-07-09].