Royal Charleroi
Royal Charleroi Sporting Club – belgijski klub piłkarski, grający w Eerste Klasse, mający siedzibę w mieście Charleroi. Klub rozgrywa swoje mecze na stadionie Stade du Pays de Charleroi, który może pomieścić 22 tysiące widzów.
Pełna nazwa |
Royal Charleroi Sporting Club |
---|---|
Przydomek |
Les Zèbres (Zebry) |
Barwy |
|
Data założenia | |
Liga | |
Państwo | |
Stadion | |
Prezes |
Fabien Debecq |
Trener | |
Strona internetowa |
Miasto Charleroi leży w regionie francuskojęzycznym, dlatego też klub wielokrotnie zatrudniał francuskich piłkarzy. Od sezonu 1985/1986 Charleroi grał nieprzerwanie w pierwszej lidze (Jupiler League). W sezonie 2010/2011 odnotował spadek do niższej klasy rozgrywkowej.
Jest też najbardziej znanym klubem w mieście. Drugi to Olympic Charleroi-Marchienne grający w trzeciej lidze.
Historia
edytujCharleroi Sporting Club został założony 1 stycznia 1904 roku. Na oficjalne zarejestrowanie musiał czekać 3 lata i odbyło się to 24 listopada 1907 roku. 20 lat później zespół awansował do drugiej ligi, a w 1929 do nazwy zespołu dodano przedrostek Royal. W 1947 klub po raz pierwszy awansował do pierwszej ligi.
W 1949 klub ukończył sezon na 4. miejscu (2 punkty straty do Standardu Liège), natomiast rywal z miasta, Olympic Charleroi, zajął 14. miejsce. W 1955 roku Olympic spadł z ligi i zespół Royal Charleroi był jedynym z miasta Charleroi w ekstraklasie. W 1957 jednak zespół Olympic Charleroi powrócił do ekstraklasy, a Royal Charleroi w tym samym sezonie opuścił szeregi najwyższej ligi w kraju. Przez 9 sezonu klub grał na drugim froncie, aż do 1966 roku. W 1969 Royal Charleroi wywalczył wicemistrzostwo Belgii, 5 punktów za Standardem Liège, a w 1971 roku znów opuścił szeregi pierwszej ligi.
W 1974 roku postanowiono zreorganizować liczbę drużyn w pierwszej lidze i powiększono ją z 16 do 20 zespołów. Klub z Charleroi został wybrany jako jeden z nowych beniaminków (podobnie jak zespół Olympic). W 1980 Royal Charleroi przeżył kolejną degradację, a po 5 latach w końcu powrócił do ekstraklasy, w której gra nieprzerwanie od tamtej pory. Od tego czasu najlepszym wynikiem w lidze było 4. miejsce w 1994 roku.
Sukcesy
edytuj- Wicemistrzostwo Belgii: 1969
- Mistrzostwo 2. ligi: 1947
- Wicemistrzostwo 2. ligi: 1966
- Finał Pucharu Belgii: 1978, 1993.
Europejskie puchary
edytuj
|
Sezon | Rozgrywki | Runda | Przeciwnik | Dom | Wyjazd | Ogólnie |
---|---|---|---|---|---|---|
1969/70 | Puchar Miast Targowych | 1R | NK Zagreb | 2–1 | 3–1 | 5–2 |
2R | FC Rouen | 3–1 | 0–2 | 3–3, w. | ||
1994/95 | Puchar UEFA | 1R | Rapid Bukareszt | 2–1 | 0–2 | 2–3 |
1995 | Puchar Intertoto | Grupa 10 | Beitar Jerozolima | 1–0 | 3. miejsce | |
Bursaspor | 0–2 | |||||
FC Košice | 2–3 | |||||
Wimbledon | 3–0 | |||||
1996 | Puchar Intertoto | Grupa 4 | Silkeborg IF | 2–4 | 3. miejsce | |
Conwy United | 0–0 | |||||
Zagłębie Lubin | 0–0 | |||||
SV Ried | 3–1 | |||||
2005 | Puchar Intertoto | 2R | Tampere United | 0–0 | 0–1 | 0–1 |
2015/16 | Liga Europy | 2Q | Beitar Jerozolima | 5–1 | 4–1 | 9–2 |
3Q | Zoria Ługańsk | 0–2 | 0–3 | 0–5 | ||
2020/21 | Liga Europy | 3Q | FK Partizan | 2–1 (D), Dogr. | ||
PO | Lech Poznań | 1–2 (D) |
Skład na sezon 2020/2021
edytujNr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Nicolas Penneteau |
2 | OB | Ivan Goranov |
4 | OB | Maxime Busi |
5 | OB | Modou Diagne |
6 | OB | Ǵoko Zajkow |
7 | PO | David Henen |
8 | PO | Ali Gholizadeh |
10 | NA | Kaweh Rezaei |
12 | PO | Joris Kayembe |
13 | PO | Christophe Diandy |
14 | BR | Joachim Imbrechts |
15 | NA | Anthony Descotte |
16 | NA | Shamar Nicholson |
17 | OB | Stergos Marinos |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
19 | PO | Lucas Ribeiro Costa |
20 | PO | Jean Thierry Lazare |
22 | PO | Gaëtan Hendrickx |
23 | OB | Steeven Willems |
24 | OB | Dorian Dessoleil |
26 | PO | Marco Ilaimaharitra |
27 | PO | Mamadou Fall |
28 | PO | Ken Nkuba |
30 | OB | Guillaume Gillet |
34 | PO | Amine Benchaib |
40 | BR | Rémy Descamps |
44 | PO | Ryōta Morioka |
77 | PO | Massimo Bruno |