RMS Atlantic

RMS Atlantic
Bandera	Wielka Brytania
Armator	White Star Line
	Dane podstawowe
Typ	statek pasażerski
	Historia
Stocznia	Harland and Wolff, Belfast; Silnik - George Forrester and Company, Liverpool
Data budowy	1870
Data zatonięcia	1 kwietnia 1873
	Dane techniczne
Nośność (DWT)	3707
Liczebność załogi	141
Liczba pasażerów	1166 (811 w ostatnim rejsie)
Długość całkowita (L)	128,4 m
Szerokość (B)	12,4 m
Zanurzenie (D)	3,4 m
	Ożaglowanie
Typ ożaglowania	bark
Liczba masztów	4
	Napęd mechaniczny
Silnik	dwie dwucylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania
Moc silnika	600 KM (450 kW)
Liczba śrub napędowych	1
Prędkość maks.	14,5 (26,9 km/h) w.
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2017-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

RMS Atlantic – jednokominowy parowiec linii White Star Line.

Statek został zbudowany w 1870 przez stocznię Harland and Wolff w Belfaście. Poza kominem miał także cztery żagle. Potrafił płynąć z prędkością 14 węzłów.

Katastrofa

Jego dziewiętnasta, a zarazem ostatnia podróż, rozpoczęła się 20 marca 1873. Statek miał pierwotnie płynąć do Nowego Jorku, jednak zerwał się sztorm. Kapitan skierował statek na Nową Szkocję, w znacznej części z powodu zachowania starszego mechanika, który stwierdził, że statkowi może w przypadku walki ze sztormem zabraknąć węgla w razie kontynuowania podróży zgodnie z planem. Po katastrofie ustalono, że starszy mechanik celowo podał kapitanowi zaniżoną ilość posiadanego węgla bunkrowego, aby w razie potrzeby mieć „żelazny zapas”. 31 marca 1873 roku „Atlantic” płynął z prędkością 12 węzłów. O północy, nikt praktycznie nie wiedział, gdzie statek się znajduje. Dwie godziny później, 1 kwietnia 1873, o 2.00, ze statku zauważono skały na wprost dziobu. „Atlantic” zdołał nie wpaść na skały, lecz otarł się o nie, co skutkowało wdzieraniem się wody na pokład. Statek zatonął o 3.00 niedaleko Halifaxu w Nowej Szkocji. Na statku było ponad 900 pasażerów, zginęło 585 osób. Szalupy z rozbitkami wyłowili na brzeg rybacy. Była to do owego czasu najpoważniejsza katastrofa morska na Atlantyku.