Różowa zgnilizna bulw ziemniaka

Różowa zgnilizna bulw ziemniaka (ang. pink rot of potato, watery rot of potato) – grzybowa choroba ziemniaka wywołana przez grzybopodobny organizm Phytophthora erythroseptica.

Objawy i szkodliwość

Jest to choroba z grupy fytoftoroz. Phytophthora erythroseptica infekuje bulwy ziemniaka w miejscu wyrastania z nich stolonów. Jej grzybnia rozrasta się w miąższu bulwy powodując jej gumowatość i zmianę barwy na różową lub czerwoną. Z porażonej bulwy po przekrojeniu i ściśnięciu wypływa ciecz o zapachu rozpuszczalnika, a bulwa po chwili czernieje. Porażone bulwy mogą być wtórnie infekowane przez bakterie powodujące zgniliznę. Choroba powoduje także więdnięcie rośliny pod koniec sezonu, zaczynające się od podstawy liści i przesuwające się w górę, żółknięcie lub wysychanie liści.

Epidemiologia

Źródłem infekcji są oospory patogenu. Mogą one w glebie przetrwać wiele lat. Infekcji sprzyjają mokre, beztlenowe warunki glebowe, występujące podczas długotrwałej deszczowej pogody następującej po okresie suchej i ciepłej pogody. W porażonych bulwach grzybnia tworzy pływki. Mają one zdolność ruchu i poruszając się w wodzie glebowej mogą infekować sąsiednie bulwy i dolną część pędu ziemniaka. Przenikają do bulwy głównie przez oczka, przetchlinki lub rany.

Ten sam patogen wywołuje też zgorzel podstawy pędu tulipana.

Ochrona

Zainfekowanych ziemniaków nie można już uratować. Należy je jak najszybciej wykopać i zniszczyć, by zmniejszyć patogenowi możliwość rozprzestrzeniania się w glebie. Można jedynie zapobiegać chorobie. Nie należy uprawiać ziemniaków na polu, w którym choroba ta wystąpiła w poprzednich latach. Nie istnieją odmiany całkowicie na tę chorobę odporne, ale niektóre wykazują częściową odporność. Są nimi białe odmiany ‘Atlantic’, ‘LaChipper’, ‘Pike’, 'FL 1833', różowe ‘Red Norland’ i ‘Nordonna’ oraz rude ‘Ranger Russet’ i ‘Russet Burbank’. Nie stosuje się ochrony chemicznej, patogen wykazuje odporność na fungicydy metalaksyl i mefenoksam.