Puryfikaterz
Puryfikaterz – w liturgii Kościoła katolickiego element tzw. bielizny kielichowej: niewielkich rozmiarów kawałek białego materiału, mały ręczniczek (ok. 40 cm długości i 25 cm szerokości) służący do czyszczenia naczyń liturgicznych (np. kielicha mszalnego i cyborium) po Komunii Św. Często obszyty koronką, w środku haftowany krzyż[1].
Używany od XII wieku. Puryfikaterza nie powinno się prać, wyrzucać ani rozkładać bez potrzeby dlatego, że mogą być na nim partykuły – cząstki Najświętszego Sakramentu (Kościół katolicki wierzy, że w każdej najmniejszej partykule jest obecny Jezus Chrystus), które nie mogą upaść na ziemię. Zużyty puryfikaterz powinien zostać oczyszczony z partykuł[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Przedmioty liturgiczne. www.ministranci.archidiecezja.katowice.pl. [dostęp 2015-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-18)]. (pol.).
- ↑ Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Poznań: Pallotinum, 2006r., s. p.334. ISBN 83-7014-540-X.