Puliny
Puliny (ukr. Пулини, Pułyny; w latach 1935–2016 Czerwonoarmijśk) – osiedle typu miejskiego w obwodzie żytomierskim na Ukrainie, siedziba władz rejonu pulińskiego.
.jpg)
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
232 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4131 | ||||
| Kod pocztowy |
12004 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |||||
 50°27′58″N 28°15′39″E/50,466111 28,260833
| |||||
Historia
edytujW pobliżu miasteczka zachowało się kilka horodyszcz prehistorycznych. Okolice te, leżące na trakcie z Wołynia i z Litwy do Kijowa nazywane były Czertowym Lasem i wzmiankowane są kilka razy w latopisach ruskich. Za czasów litewskich miasteczko pod nazwą „Czartolesy” prawdopodobnie z nadania Świdrygiełły była własnością Kalenika Miszkowicza, protoplasty Tyszkiewiczów. Po powstaniu Chmielnickiego wcześnie wyzwolone przez Przyjemskiego, jednak „przez Kozaków i Ordę tak zdezelowane, że pustkami stały, i tylko gromadka z 10 ludzi zaledwie złożona, tułała się po lasach”. Od 1655 r. w dokumentach pojawia się nazwa „Czartolesy alias Puliny”. Emanuel Tyszkiewicz w 1701 sprzedał Puliny Wojciechowi Dzikowi. Po Dzikach Puliny dziedziczą Skorupkowie[2] a po nich Hańscy. Gabriel Ochocki wspomina gościnny dom Hańskich w swoich pamiętnikach. Później były też własnością Karola Kaczkowskiego, który na skutek powstania styczniowego musiał odsprzedać je kolonistom Czechom[3]. Pod rozbiorami siedziba gminy Puliny w powiecie żytomierskim guberni wołyńskiej.
W roku 1935 sowieckie władze przemianowały je na Czerwonoarmijsk.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 700 osób. W grudniu 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali na cmentarzu Łysa Góra[4].
W 1989 liczyło 5396 mieszkańców[5].
W maju 2016 władze ukraińskie przywróciły nazwę Puliny.
Przypisy
edytuj- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.30
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 680 Dzikowie, szlachta Bracławska, mieli znaczne dobra w okolicach Żytomiérza, klucz Puliński, które przeszły do Skorupków, a ze Skorupkówną przeszły do Hańskich..
- ↑ Puliny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 281.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1522.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
Linki zewnętrzne
edytuj- Puliny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 281.
- Puliny na stronie Rady Najwyższej Ukrainy