Puchaczówka (przełęcz)

Puchaczówka (niem. Puhu-Pass, 864 m n.p.m.) – przełęcz oddzielająca pasmo gór Krowiarek od Masywu Śnieżnika. Przez przełęcz przechodzi Droga wojewódzka nr 392 z Bystrzycy Kłodzkiej do Stronia Śląskiego. Na przełęczy węzeł szlaków turystycznych, punkt widokowy, murowana kapliczka i bacówka.

Przełęcz Puchaczówka
Ilustracja
Widok na Puchaczówkę z doliny potoku Konradka
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Wysokość

864 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka
Mapa konturowa gminy Bystrzyca Kłodzka, po prawej znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Puchaczówka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Puchaczówka”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Puchaczówka”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Puchaczówka”
50,26404°N 16,81361°E/50,264040 16,813610
Zrujnowana bacówka na przełęczy
Kapliczka pod przełęczą

Położenie i geologia

edytuj

Przełęcz oddziela dwa pasma górskie: Masyw Śnieżnika, którego ostatnią kulminacją w tym kierunku jest Czarna Góra oraz Krowiarki, wznoszące się nad przełęczą szczytem Pasiecznik (893 m n.p.m.)[1]. Zbudowana jest z łupków łyszczykowych należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika i ma kształt szerokiego zrównania[1]. Wcinają się w nią: od zachodu dolina Białej Wody, od północy dolina Pogonnej (Konradki Konradowskiego Potoku), od południowego wschodu dolina Siennej Wody[1].

Historia

edytuj

W średniowieczu na przełęczy znajdował się posterunek sygnalizacyjny, a później posterunek pogonny trzymający konie i służący do organizowania pogoni za zbiegami i przestępcami. Stąd wywodzi się dawna jej nazwa Pogonna Przełęcz oraz współczesna nazwa potoku Pogonna, mającego źródło na przełęczy. W 1769 r. królewska komisja górnicza znalazła w pobliżu żyłę miedzi, jednak dość ubogą[1].

Kapliczka o owalnym kształcie znajdująca się na przełęczy datowana jest na ok. 1781 r.[1] Na temat jej wzniesienia przytaczanych jest kilka opowieści, m.in. ta, która mówi o upamiętnieniu żołnierza Hansa Manna, rozstrzelanego za samowolne oddalenie z twierdzy kłodzkiej[1]. Do lat 70. XX wieku znajdowały się w niej drewniane rzeźby dłuta Michaela Klahra, jednak później zostały skradzione[1].

W 1840 r. na przełęczy stanęła gospoda Puhu Baude na skrzyżowaniu dróg do Stronia Śląskiego, Białej Wody, Międzygórza i Konradowa – popularna i chętnie odwiedzana, z ciekawym wystrojem wnętrz[1]. Przetrwała do 1948 r. W 1924 r. postawiono tu także niewielki pomnik Carla Pabla, przewodniczącego wrocławskiej grupy Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego[1]. Pomnik zniszczono w 1945 r.

Drogę przechodzącą przez przełęcz wybudowano z inicjatywy właścicielki okolicznych dóbr, królewny Marianny Orańskiej i jej syna Albrechta (droga prowadząca z przełęczy po stoku Czarnej Góry to Droga Albrechta)[1].

Współczesność

edytuj

Bezpośrednio pod przełęczą funkcjonuje obecnie duży ośrodek narciarski „Czarna Góra”[1]. Jego wybudowanie stało się impulsem do zagospodarowania pobliskiego terenu. Od początku lat 90. stawiane są hotele, pensjonaty i restauracje, m.in. zespół hotelowo-gastronomiczny o tej samej nazwie co przełęcz. Okolica szybko urbanizuje się nie bez strat dla harmonii krajobrazu i przyrody.

Turystyka

edytuj

Znakowane szlaki przechodzące przez przełęcz[1]:

Przełęcz jest znakomitym punktem widokowym. W pobliskiej bacówce można kupić oscypki i bunc. Przy szlaku czerwonym i szosie, nieco w kierunku Bystrzycy Kłodzkiej postawiona jest wiata turystyczna z siedziskami, a nieco niżej wiata sypialna.
Przez przełęcz prowadzi droga wojewódzka nr 392 z Bystrzycy Kłodzkiej do Stronia Śląskiego[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 270, 271. ISBN 83-7005-341-6.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj