Puccinia acetosae
Puccinia acetosae (Schumach.) Körn. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny powodujący u roślin chorobę zwaną rdzą[2]. Pasożytuje na różnych gatunkach z rodziny rdestowatych (Polygonaceae)[3].
 Uredinia na liściu szczawiu zwyczajnego | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Puccinia acetosae |
| Nazwa systematyczna | |
| Puccinia acetosae (Schumach.) Körn. Hedwigia 15: 184 (1876) | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten zdiagnozował w 1803 r. Christian Friedrich Schumacher. nadając mu nazwę Uredo acetosae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1876 r. Friedrich August Körnicke[1].
- Caeoma apiculatum Schltdl. 1824
- Dicaeoma acetosae (Schumach.) Kuntze 1898
- Puccinia acetosae var. thyrsiflori T.Z. Liu & J.Y. Zhuan 2016
- Puccinia vaginalium Link, in Willdenow 1825
- Uredo acetosae Schumach. 1803
- Uredo apiculata F. Strauss 1811
- Uredo apiculosa Körn.
- Uromyces apiculatus (F. Strauss) Rabenh. 1849
Charakterystyka
edytujJest pasożytem jednodomowym, tzn. cały jego cykl rozwojowy odbywa się na jednym żywicielu. Jest też rdzą niepełnocyklową – nie wytwarza spermogonium i ecjów[3].
Uredinia i telia powstają na obydwu stronach blaszki liściowej, często również na ogonkach liściowych, gdzie przybierają wydłużony kształt. Urediniospory cynamonowe, z rzadko rozmieszczonymi kolcami i dwiema (wyjątkowo trzema) porami rostkowymi w górnej części[3]. Są żółto-brązowe, kuliste lub jajowate i mają rozmiar 18–24 × 24–31 µm. Telia rzadkie, małe, okrągłe, ciemnobrązowe z brązowymi parafizami. Powstają w nich 2-komórkowe, żółtobrązowe teliospory o kształcie od elipsoidalnego do jajowatego i wymiarach 28–42 × 19–26 µm. Obydwie ich komórki z brodawką. Osadzone są na hialinowym trzonku o długości do 35 µm[5].
Opisano występowanie Puccinia acetosae w Ameryce Północnej, Europie, Japonii i na Nowej Zelandii[6]. W Polsce podano kilka przypadków występowania na rabarbarze ogrodowym (Rheum rhaponticum), szczawiu zwyczajnym (Rumex acetosa), szczawiu górskim (Rumex alpestris) i szczawiu rozpierzchłym (Rumex thyrsifolius)[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-17] (ang.).
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ a b c Puccinia acetosae (Schumacher) Körnicke, 1876 [online], Plant parasites of Europe [dostęp 2020-12-17].
- ↑ Species Fungorum [online], speciesfungorum.org [dostęp 2020-12-17] (ang.).
- ↑ Die Rostpilze Mitteleuropas. Mit besonderer Berücksichtigung der Schweiz, [w:] Ernst Gäumann, Beiträge zur Kryptogamenflora der Schweiz, t. 12, Berno: Kommissionsverlag Buchdruckerei Büchler & Co, 1959.
- ↑ Puccinia acetosae (Schumach.) Körn., 1876 [online], GBIF [dostęp 2020-12-17].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.