Ptahhotep

staroegipski wezyr

Ptahhotep (ok. 2400 r. p.n.e.) – wezyr władcy starożytnego Egiptu Dżedkare z V dynastii, pisarz i filozof, tradycyjnie uznawany za autora Maksym. Synem jego był Achtihotep, piastujący również urząd wezyra po ojcu, wnukiem – Ptahhotep Czefi.

Ptahhotep
Ilustracja
Statua Ptahotepa, Panegiryki Granovettera
Data urodzenia

ok. 2400 r. p.n.e.

Miejsce spoczynku

Sakkara, Egipt

Zawód, zajęcie

wezyr, pisarz

Narodowość

egipska

Twórczość

edytuj

Maksymy są zbiorem nauk, pouczeń i wskazówek oraz zwykłych porad życiowych. Treść ich jest znana z Papirus Prisse(inne języki), obecnie znajdującego się w Bibliotece Narodowej Francji w Paryżu, oraz 9 innych rękopisów. Najstarsze odpisy pochodzą z czasów Średniego Państwa – wiemy, że treść cytowano już za XII dynastii. Tekst ten był przedmiotem nauczania w szkołach pisarzy jeszcze za XX dynastii.

Kontrowersje wokół autorstwa

edytuj

Istnieją kontrowersje co do autorstwa dzieła. Niektórzy uważają, że to sam wezyr był ich autorem (Kwiatkowski), inni twierdzą, że był nim wnuk wezyra mający to samo imię, Ptahhotep Czefi, który żył jeszcze za czasów Unisa. Są opinie, że autorem był ktoś całkiem inny, lecz autorstwo później przypisano Ptahhotepowi, gdyż to on był symbolem strażnika istniejącego porządku i reprezentantem warstwy wyższych urzędników państwowych (Grimal).

Miejsce pochówku

edytuj

Ptahhotep został pochowany samotnie w mastabie w Sakkarze, na północ od piramidy Dżesera.

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 87-88, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
  • Wolfgang Kosack: Berliner Hefte zur ägyptischen Literatur 1 – 12: Teil I. 1 – 6/ Teil II. 7 – 12 (2 Bände). Paralleltexte in Hieroglyphen mit Einführungen und Übersetzung. Heft 7: Die Weisheitslehre des Ptahhotep. Verlag Christoph Brunner, Basel 2015. ISBN 978-3-906206-11-0.