Pseudokolcopłetwe
Pseudokolcopłetwe[2], parakolcopłetwe[3], nibykolcopłetwe[4], równopłetwe (Paracanthopterygii) – nadrząd ryb promieniopłetwych z infragromady doskonałokostnych (Teleostei), obejmujący ponad 1340 gatunków występujących współcześnie, przeważnie morskich. Większość charakteryzuje się przesuniętymi ku przodowi płetwami brzusznymi, szeroką i niską głową oraz dobrze rozwiniętymi kośćmi gardłowymi[3].
| Paracanthopterygii[1] | |
| Greenwood et al., 1966 | |
.jpg) Melanocetus murrayi | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Nadrząd |
pseudokolcopłetwe |
Systematyka
edytujDo pseudokolcopłetwych zaliczane są rzędy[5]:
- Percopsiformes – okonkokształtne
- †Sphenocephaliformes
- Gadiformes – dorszokształtne
- Ophidiiformes – wyślizgokształtne
- Batrachoidiformes – batrachokształtne
- Lophiiformes – żabnicokształtne
Dotychczasowe badania molekularne nie potwierdziły monofiletyzmu Paracanthopterygii.
Charakterystyka
edytujPseudokolcopłetwe są drapieżnikami, żywiącymi się mniejszymi rybami i skorupiakami. Występują zazwyczaj w dużych ławicach, zamieszkują w większości przy dnie. Są aktywne nocą lub przebywają całkowicie w wodach głębinowych albo w jaskiniach. Cechą charakterystyczną jest obecność wabika - przekształconego promienia płetwy grzbietowej lub wyrostka skórnego, zwabiającego ofiary. U dorszowatych ciało jest wydłużone, smukłe, długa płetwa grzbietowa u wielu gatunków jest podzielona na kilka części, a u niektórych przedstawicieli podobnie zbudowana jest płetwa odbytowa. Natomiast płetwy brzuszne są znacznie przesunięte i znajdują się mniej więcej pod płetwami piersiowymi. Na ich żuchwie umieszczony jest pojedynczy, acz długi wąsik czuciowy. Z kolei morszczukowate charakteryzują się szpiczastym pyskiem, w którym umieszczone są liczne, ostre zęby. Buławikowate natomiast mają nieproporcjonalnie dużą, kościstą głowę, a ich ciało pokryte jest szorstką łuską. W przeciwieństwie do morszczukowatych i dorszowatych żywią się w większości padliną i zwierzętami bentosowymi. Żabnicowate doskonale wtapiają się w otoczenie, głównie dzięki mimetycznym barwom i kształtowi ciała. Żabnicowate prowadzą osiadły tryb życia. Ich ciało jest krępe, spłaszczone grzbieto-brzusznie, głowa jest nieproporcjonalnie duża, otwór gębowy szeroki.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Paracanthopterygii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007, s. 20. ISBN 978-83-01-15140-9.
- ↑ a b Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. IV. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 131. ISBN 978-83-88147-14-2.
- ↑ Strelnikoff ↓.
- ↑ Nelson 2006 ↓.
Bibliografia
edytuj- Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.
- Dimitrij Strelnikoff: Wielka encyklopedia zwierząt, tom 24, str. 7. Oxford Educational. ISBN 978-83-7425-924-8.