Psalm 77
Psalm 77 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Zaliczany do dzieł przypisywanych Asafowi[1]. W numeracji Septuaginty psalm ten nosi numer 76.
Teologia Psalmu
edytujPsalm można podzielić na trzy części. Są to lamentacja (77,2-5), błaganie w obliczu klęski (77,6-11) i wyznanie ufności w Bogu (77,12-21). Podmiot liryczny w pierwszej części jest pełen zwątpienia, i tęsknoty za przeszłością, pogrążony w kryzysie. W części drugiej zadaje różne pytania, które mają pomóc wyjść z opresji i naprowadzić na właściwy trop. Część trzecia stanowi moment kulminacyjny, odwołuje się ostatecznie do stworzenia świata i wyjścia Izraelitów z Egiptu, przedstawiając głęboki sens Bożej obecności i ratunku w życiu człowieka[2][3]. Niniejsze zdarzenia przypominają psalmiście, że Bóg działa, nie pozostawiając śladów. Daje to nadzieję na ratunek w obecnej sytuacji – trzeba jednak zaufać, że Bóg działa[3].
Symbolika
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ M.J. Mangano, Wstęp do Starego Testamentu cz.2, Chrześcijański Instytut Biblijny, Warszawa 2009, s. 54, 55.
- ↑ a b c Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1230-1231.
- ↑ a b K. Farmer, Księga Psalmów, druga (Ps 42-72) i trzecia (Ps 73-89), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa 2001, s. 727-728.
- ↑ W.A. Beardslee, Sela, [w:] Słownik Wiedzy Biblijnej, red. B.M. Metzger, M.D. Coogan, 2004, s. 708.