Psalm 39
Psalm 39 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do dzieł dawidowych[1]. W numeracji Septuaginty nosi numer 38.
Teologia Psalmu
edytujPsalm ten łączy się tematycznie i merytorycznie z Psalmem 38[2]. Jest refleksją na temat życia psalmisty. Zawiera porównanie ze szczęśliwym życiem ludzi grzesznych. Pojawiają się tu kwestie podobne do pytań formułowanych w Księdze Hioba[2]. Poruszana jest tematyka śmierci i przemijania. Autor podaje, że z człowieka życie uchodzi na skutek jego grzechów. Jedyną nadzieją na ratunek pozostaje Bóg, który może udzielić łaski i miłosierdzia w ostatnich chwilach życia. Początkowe wersety są oznajmieniem podmiotu lirycznego o tym, że nie chce on grzeszyć, wypowiadać nierozważnych skarg ani dawać pretekstów do drwin i bluźnierstw[3].
Wersety 10–12 wyrażają przekonanie, że Bóg jest absolutem odpowiedzialnym za stan wszechrzeczy, także ludzkich nieszczęść[3]. Inny pogląd wyraża Jezus Chrystus w Nowym Testamencie, choćby w J 9,2–3.
W ostatnich wersetach psalmu podmiot liryczny błaga, by Bóg go wysłuchał. Podobnie jest we wcześniejszym psalmie. Zachodzi tu podobieństwo do wątków Księgi Hioba[2].
Symbolika
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ M.J. Mangano, Wstęp do Starego Testamentu cz. 2, Chrześcijański Instytut Biblijny, Warszawa 2009, s. 54, 55.
- ↑ a b c H.W. Jungling, Księga Psalmów, pierwsza (Ps 1–41), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa 2001, s. 711, 712.
- ↑ a b Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1178.
- ↑ Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1165.
- ↑ W.A. Beardslee, Sela, [w:] Słownik wiedzy biblijnej, red. B.M. Metzger, M.D. Coogan, 2004, s. 708.
