Przystanki dekompresyjne

Ten artykuł od 2013-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Przystanki dekompresyjne – określone głębokości, na których nurek zatrzymuje się podczas wynurzania, w celu usunięcia nadmiaru gazów (najczęściej azotu) nagromadzonych w organizmie (krwiobiegu) podczas fazy dennej nurkowania.

Ponieważ metodyka stosowania przystanków dekompresyjnych została pierwsze wprowadzona w Anglii i w USA, typowo przystanki wyznaczano co 10 stóp, co w krajach stosujących metryczne jednostki przeliczono z pewnym zaokrągleniem na 3 metry.