Przewód tętniczy
Przewód tętniczy[1], przewód Botalla[2] (łac. ductus arteriosus, ductus Botalli[3]) – naczynie krwionośne występujące w okresie płodowym u ssaków, stanowiące połączenie między tętnicą płucną a aortą, służące do ominięcia krążenia płucnego[2].
U człowieka przewód tętniczy przebiega jako przedłużenie pnia płucnego, kierując krew z prawej komory serca do początkowego odcinka aorty zstępującej. Po urodzeniu dochodzi do zarośnięcia przewodu i przekształcenia go w więzadło tętnicze[4].
Nazwa eponimiczna przewodu upamiętnia włoskiego lekarza i anatoma Leonarda Botalla[5], uznawanego za jego odkrywcę[6].
Jedną z wrodzonych wad układu sercowo-naczyniowego jest przetrwały przewód tętniczy[1][4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1122, ISBN 83-200-1923-0.
- ↑ a b Jerzy J. Klag: przewód Botalla. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. VIII: Ot–Pr. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 457. ISBN 83-85909-46-X.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 153.
- ↑ a b Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 159.
- ↑ Bogusław Gołąb, Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974, s. 19.
- ↑ Botallo Leonardo, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-28].
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3257-4.
