Przesiąkra okółkowa

Przesiąkra okółkowa (Hydrilla verticillata (L. f.) Royle) – gatunek rośliny z rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae), jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju przesiąkra (Hydrila Rich. Mém. Cl. Sci. Math. Inst. Natl. France 1811(2): 9, 61, 76. 1814). Roślina występuje w Eurazji i Afryce, jako inwazyjna także w Ameryce Północnej i Południowej, w Nowej Zelandii[3]. W Europie jest gatunkiem rzadkim, w Polsce znanym z kilkudziesięciu stanowisk w północno-wschodniej i północno-zachodniej części kraju, spośród których potwierdzone zostały w ostatnich latach tylko nieliczne na Pojezierzu Suwalskim[4].

Przesiąkra okółkowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

żabiściekowate

Rodzaj

przesiąkra

Gatunek

przesiąkra okółkowa

Nazwa systematyczna
Hydrilla verticillata (L. f.) Royle
Synonimy
  • Hydrilla verticillata (L. f.) Casp.
  • Hydrilla verticillata Casp.
  • Hydrilla ovalifolia L.
Pędy z liśćmi

Morfologia

edytuj
Łodyga
Rozgałęziona, do 2m długości.
Liście
Siedzące, równowąskie, zaostrzone, ząbkowane, zebrane w okółki, o długości 10–20 mm.
Kwiaty
Kwiaty męskie z trzema pręcikami. Kwiaty żeńskie z trzema zielonkawymi działkami i trzema białymi płatkami korony.
Owoc
Walcowata, pięcionasienna torebka.

Biologia i ekologia

edytuj

Gatunek występuje w postaci szybko rozprzestrzeniających się populacji masowych i w wielu obszarach stanowi z tego powodu duży problem w gospodarce rybackiej, rolnej (jako chwast upraw ryżu), utrudnia także żeglugę[5]. Liczba chromosomów 2n = 32[6].

Systematyka

edytuj
Systematyka według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Jeden z 8 rodzajów wyróżnianych w obrębie podrodziny Hydrilloideae wchodzącej w skład rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae), która należy z kolei do rzędu żabieńcowców (Alismatales)[2].

Pozycja w systemie Reveala (1993–1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa żabieńcowe (Alismatidae Takht.), nadrząd Alismatanae Takht., rząd żabiściekowce (Hydrocharitales Dumort.), podrząd Alismatineae Engl., rodzina żabiściekowate (Hydrocharitaceae Juss.), podrodzina Hydrilloideae Luerss., plemię Hydrilleae Horan., rodzaj przesiąkra (Hydrilla Rich.)[7].

Zagrożenia i ochrona

edytuj

W Polsce gatunek uznawany jest za zagrożony:

Ochroną gatunkową przesiąkra objęta została w 2012, przy czym wówczas trafiła pod ochronę częściową[11]. Od 2014 roku gatunek podlega ochronie ścisłej[12].

Ekologia

edytuj

Gatunek charakterystyczny dla Ass. Hydrilletum verticillatae[13].

W Ameryce Północnej jest gatunkiem inwazyjnym.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-12-13] (ang.).
  3. Taxon: Hydrilla verticillata (L. f.) Royle. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN). [dostęp 2010-06-23]. (ang.).
  4. Stanisław Kłosowski: Hydrilla verticillata. W: Polska Czerwona Księga Roślin. Kaźmierczakowa R., Zarzycki K. (red.). Kraków: PAN, 2001, s. 398-400. ISBN 83-8544485-8.
  5. Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 346. ISBN 83-7079-778-4.
  6. Hydrilla verticillata na Flora of North America [dostęp 2013-12-02].
  7. Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Hydrilla. The Compleat Botanica. [dostęp 2009-02-05]. (ang.).
  8. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  11. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2012 r. poz. 81)
  12. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
  13. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.