Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych

Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych („PIMR”) − polski instytut badawczy zajmujący się rozwojem i doskonaleniem maszyn rolniczych oraz technik ich produkcji. Pod nazwą „PIMR” istniał do 2019 roku, kiedy został włączony w struktury Sieci Badawczej Łukasiewicz i otrzymał nazwę „Sieć Badawcza Łukasiewicz − Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych”. Następnie, od 1 stycznia 2022 roku przeszedł we własność połączonego Łukasiewicz - Poznańskiego Instytutu Technologicznego, zaś od 1 stycznia 2024 roku działa w ramach Centrum Nowoczesnej Mobilności - jednego z czterech centrów badawczych Łukasiewicz - Poznańskiego Instytutu Technologicznego.

Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych

Data założenia	1946
Data likwidacji	2019
Typ	Polskie instytuty badawcze
Państwo	Polska
Adres	Starołęcka 31, 60-963 Poznań
Położenie na mapie Polski Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
52°22′23″N 16°56′15″E
Strona internetowa

Historia

Powstanie Instytutu miało miejsce w okresie, gdy Polska zmagała się z konsekwencjami II wojny światowej i potrzebowała szybkiej odbudowy i modernizacji przemysłu oraz rolnictwa. W związku z tym, jednym z głównych celów Instytutu było wspieranie mechanizacji rolnictwa oraz rozwijanie nowoczesnych technologii i konstrukcji maszyn rolniczych, aby zwiększyć wydajność i efektywność produkcji w gospodarstwach.

W 1946 roku, z inicjatywy ówczesnego Ministerstwa Przemysłu, powstało Centralne Biuro Konstrukcyjne Maszyn Rolniczych. Jego głównym zadaniem była realizacja pionierskich prac nad projektowaniem oraz badaniami maszyn i urządzeń rolniczych, mających na celu przygotowanie produkcji w fabrykach odbudowywanych po zniszczeniach wojennych. W początkowej fazie działalności instytut borykał się z brakiem wystarczających środków finansowych oraz wykwalifikowanej kadry inżynierów, która mogła pojawić się dopiero po wypromowaniu pierwszych powojennych absolwentów uczelni.

W 1954 roku, po kilku latach rozwoju, Centralne Biuro Konstrukcyjne Maszyn Rolniczych stało się silną jednostką badawczo-techniczną i zostało przekształcone w Instytut Maszyn Rolniczych (IMR).

W latach 1955-1992 Instytut posiadał Zakład Doświadczalny Konstrukcyjno-Prototypowy (ZDKP), który odgrywał kluczową rolę w realizacji projektów badawczo-rozwojowych. ZDKP zajmował się opracowywaniem nowych konstrukcji i budową prototypów maszyn oraz urządzeń rolniczych, co pozwalało na szybkie wdrażanie innowacji do produkcji seryjnej. W tym czasie Instytut zrealizował liczne projekty dotyczące nowych typów maszyn, które zyskały uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą.

W 1960 roku IMR przeszedł kolejną transformację, zmieniając nazwę na Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych (PIMR) i rozszerzając działalność o dodatkowe zakłady naukowe.

Pod koniec lat 60. załoga PIMR, w tym Zakład Doświadczalny Konstrukcyjno-Prototypowy, liczyła już ponad 700 osób. W tym okresie większość maszyn rolniczych produkowanych w Polsce, zarówno na potrzeby krajowe, jak i eksportowe, powstawała w wyniku prac badawczych, projektowych i prototypowych prowadzonych przez PIMR.

Na przełomie lat 70. i 80. wraz z rozwojem przyfabrycznych ośrodków badawczo-rozwojowych i zakładów doświadczalnych, PIMR zostało odciążone od działań konstrukcyjno-prototypowych. Wówczas wzrosło zapotrzebowanie na badania o charakterze poznawczym, rozwojowym, prognostycznym, diagnostycznym i atestacyjnym. Wraz z tym spadła liczba pracowników do około 350.

Na początku lat 90., w odpowiedzi na zmiany sytuacji gospodarczej w Polsce, przeprowadzono w PIMR restrukturyzację. W tym czasie instytut wdrożył system jakości badań zgodny z normą EN-45001, który był niezbędny do przeprowadzania badań maszyn w zakresie bezpieczeństwa użytkowania. Rozwinęło się akredytowane Laboratorium Badawcze Maszyn Rolniczych, na które rosło zapotrzebowanie w związku z dynamicznie rozwijającym się rynkiem maszyn rolniczych. Laboratorium to, akredytowane przez Polskie Centrum Akredytacji (PCA), uzyskało później notyfikacje UE, co stanowiło gwarancję jego kompetencji na rynku europejskim.

W 1996 roku PIMR został zakwalifikowany przez Komitet Badań Naukowych (KBN) do grupy A jednostek badawczo-rozwojowych. W tym okresie kadra naukowo-badawcza instytutu realizowała projekty zgodnie z regułami konkursowymi KBN, a także często podejmowała zlecenia związane z projektami badawczymi i celowymi, finansowanymi przez KBN.

W 2019 roku, po reformie i reorganizacji, instytut wszedł w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz, co oznaczało połączenie potencjału badawczego z innymi jednostkami naukowymi, umożliwiając większą współpracę i realizację kompleksowych projektów badawczo-rozwojowych. Obecnie, instytut kontynuuje działalność naukowo-badawczą, wspierając innowacje w przemyśle rolniczym oraz związanych z nim technologiach.

Działalność

PIMR prowadził badania nad nowymi rozwiązaniami technicznymi, poprawą efektywności energetycznej maszyn, ich niezawodnością i bezpieczeństwem, a także nad innowacjami z zakresu automatyzacji i robotyzacji procesów rolniczych. instytut był także zaangażowany w współpracę z przemysłem oraz innymi instytutami badawczymi, a jego działalność często obejmuje testowanie nowych prototypów maszyn oraz udział w projektach badawczo-rozwojowych.

Siedziba instytutu przeszła wiele zmian od początku jego istnienia. Początkowo, w pierwszych latach działalności, wynajmowano różne lokalizacje w Poznaniu, o powierzchniach od 45 m² do 240 m², aby pomieścić rosnącą liczbę pracowników oraz zrealizować coraz bardziej ambitne projekty badawcze. Od 1953 roku instytut miał już swoją siedzibę na ul. Starołęckiej 31 w Poznaniu, a wraz z rozwojem liczby pracowników i projektów, powierzchnia ta rozrosła się do 5,6 ha.

Instytut jest również znany z licznych osiągnięć badawczo-innowacyjnych, w tym opracowania i wdrożenia nowych technologii oraz budowy zaawansowanych stanowisk badawczych. W ciągu swojej działalności wypracował wysoką jakość swoich badań i konstrukcji, co przyczyniło się do jego uznania jako zaufanego partnera współpracujących firm oraz odbiorców końcowych. W trakcie działalności Instytutu, ponad 3000 pracowników miało okazję pracować nad konstrukcją setek prototypów i opracowaniem około 1200 dokumentacji konstrukcyjnych. Instytut uzyskał blisko 600 patentów i praw ochronnych na wzory użytkowe, a jego prace obejmowały budowę zaawansowanych maszyn, przyrządów pomiarowych i kontrolnych, a także stanowisk badawczych o szerokim zastosowaniu.