Przemysław Urbańczyk
Przemysław Urbańczyk (ur. 21 października 1951) – prof. dr hab., mediewista archeolog, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz Instytutu Archeologii i Etnologii PAN; w latach 2017-2023 dyrektor Polish Institute of Advanced Studies (PIASt) PAN.
| |
| Data urodzenia |
21 października 1951 |
|---|---|
| Prof. dr hab. nauk humanistycznych | |
| Specjalność: mediewistyka | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Kariera naukowa
edytujCzłonek Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN wszystkich kadencji; reprezentował Polskę w: European Science Foundation (ESF), Europa Nostra, ALLEA i European Strategic Forum for Research Infrastructures (ESFRI); wielokrotny członek paneli recenzyjnych w: European Research Council (SH5, SH6 i Synergy Grants), Irish Research Council for Humanities and Social Sciences, European Union Prize for Culture Heritage, Boltzmann Gesellschaft, Cyprus Research Foundation oraz w Narodowym Centrum Nauki i w Narodowym Programie Rozwoju Humanistyki.
Był członkiem Expert Advisory Group SC6 europejskiego programu „Horizon 2020”; Był członkiem zespołów doradczo-kontrolnych wielkich programów interdyscyplinarnych (np. „Transformation of the Roman World”, EARTH, BOREAS, INSTAR, SAFE, SHAPE-ID, STAR-LAB).
Wygłosił referaty na ponad 70 zagranicznych konferencjach i kongresach zorganizowanych w 27 krajach; wygłosił 24 gościnne wykłady w uniwersytetach europejskich (Anglia, Czechy, Francja, Irlandia, Niemcy, Norwegia, Rosja, Słowacja, Szkocja i Szwecja) i amerykańskich (USA i Peru). Kierował i kieruje dużymi projektami badawczymi FNP, KBN, MNiSW, MKiDN i NCN. Prowadził badania terenowe w Polsce, w Anglii, Kuwejcie, Norwegii, Peru oraz na Barbudzie i Islandii.
Opublikował ponad 550 tekstów z zakresu historii i archeologii wczesnego średniowiecza Polski, Europy Środkowo-Wschodniej, Skandynawii i wysp północnego Atlantyku oraz artykułów publicystycznych.
Członek komitetów redakcyjnych: “Archaeologia Islandica”, “Journal of the North Atlantic”, „Medieval Worlds”, “Sprawozdania Archeologiczne”.
Wypromował 12 doktorów.
Został odznaczony: Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1991), Złotym Krzyżem Zasługi (1993)[1] oraz Krzyżem Kawalerskim (2015)[2] i Oficerskim (2022)[3] Orderu Odrodzenia Polski.
Został wyróżniony: Medalem im. Księżnej Aleksandry Ogińskiej (2008), Medalem Biskupińskiego Towarzystwa Archeologicznego (2017), Nagrodą Lednickiego Orła Piastowskiego (2021).
Poglądy
edytujJest zwolennikiem inhumacji zmarłych zamiast ich spopielania, podkreślając przy tym, że szczątki zmarłych są konieczne do badania przeszłości kolejnych pokoleń[4]. Sugeruje też w swoich badaniach, że dynastia Piastów wywodziła się z państwa wielkomorawskiego[5], prawdopodobnie z rodu Mojmirowiców[6].
Książki
edytuj- The Soloey farm mound. Excavations and methods of stratigraphical analysis [z R. Bertelsenem], Tromsoe 1985;
- Medieval arctic Norway, Warszawa 1992;
- Władza i polityka we wczesnym średniowieczu, Wrocław 2000;
- Rok 1000. Milenijna podróż transkontynentalna, Warszawa 2001;
- Zdobywcy Północnego Atlantyku, Wrocław 2004;
- Herrschaft und Politik im Frühen Mittelalter, 2007;
- Trudne początki Polski, Wrocław 2008 [nagroda KLIO I stopnia];
- Mieszko Pierwszy Tajemniczy, Toruń 2012 [nagroda MNiSW];
- Myśli o średniowieczu, 2013;
- Central Europe in the High Middle Ages [z N. Berend i P. Wiszewskim], Cambridge 2013;
- Bliskie spotkania wikingów, 2014;
- Zanim Polska została Polską, Toruń 2015 [nominowana do Nagrody Giedroycia];
- Co się stało w 966 roku?, Poznań 2016;
- Bolesław Chrobry – lew ryczący, Toruń 2017 [nagroda Rektora UW];
- Co się stało w 1018 roku?, Poznań 2018;
- Trudna historia zwłok, t. 1, Toruń 2020 [nominowana do Nagrody Jana Długosza];
- Niezwykli goście Bolesława Chrobrego, t. 1 "Św. Wojciech i jego bracia", Toruń 2021;
- Niezwykli goście Bolesława Chrobrego, t. 2 "Otto III - król i cesarz", Toruń 2022;
- Niezwykli goście Bolesława Chrobrego, t. 3 "Św. Bruno i jego 'bracia'", Toruń 2023.
Redakcja tomów zbiorowych
edytuj- Origins of medieval towns in temperate Europe, 1994 – wyszło jako tom 32 „Archaeologia Polona”;
- Theory and practice of archaeological research, Warszawa 1995;
- Origins of Central Europe, Warszawa 1997;
- Early Christianity in Central and East Europe, Warszawa 1997;
- Adalbertus. Wyniki programu badań interdyscyplinarnych, Warszawa 1998;
- The neighbours of Poland in the 10th century, Warszawa 2000;
- Archeologia w teorii i w praktyce, Warszawa 2000;
- Europe around the year 1000, Warszawa 2001;
- Najstarsze dzieje Podlasia w świetle źródeł archeologicznych, Siedlce 2001;
- The neighbours of Poland in the 11th century, 2002;
- The Past Societies. Polish Lands from the first Evidence of Human Presence to the Early Middle Ages, vols. 1-5, Warszawa 2016;
- The Dawning of Christianty in Poland and accross Central and Eastern Europe, Berlin 2019;
- „Dziedzictwo archeologiczne Puszczy Białowieskiej” tomy 1-6, Warszawa 2021;
- „Origines Polonorum”, vols. 1-18, Warszawa 2006-2023 [Nagroda KLIO w 2021].
Przypisy
edytuj- ↑ M.P. z 1993 r. nr 57, poz. 524
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 859
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 454
- ↑ Naukowiec: myślcie o przyszłych archeologach; zakopujcie swoje ciała [online], Nauka w Polsce [dostęp 2023-04-28] (pol.).
- ↑ Badania DNA rzucą światło na dzieje dynastii Piastów [online], Nauka w Polsce [dostęp 2023-04-28] (pol.).
- ↑ Mieszko Pierwszy Tajemniczy – rozmowa z prof. Przemysławem Urbańczykiem [online], histmag.org [dostęp 2023-04-28].
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. Przemysław Urbańczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-11-09].
- Przemysław Urbańczyk: Bibliografia w Litdok Europa Środkowo-Wschodnia / Instytut Herdera w Marburgu
- http://www.urbanczyk.info.pl