Przełamując fale
Przełamując fale (ang. Breaking the Waves) – duński dramat filmowy z 1996 roku w reżyserii Larsa von Triera. Główne role w filmie zagrali debiutująca na dużym ekranie Angielka Emily Watson oraz szwedzki aktor Stellan Skarsgård.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
5 lipca 1996 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
159 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Lars von Trier |
| Główne role | |
| Zdjęcia |
Robby Müller |
| Scenografia |
Karl Juliusson |
| Montaż |
Anders Refn |
| Produkcja |
Peter Aalbak Jensen |
| Dystrybucja | |
| Nagrody | |
| 1996: Europejska Nagroda Filmowa za najlepszy film i najlepszą rolę żeńską | |
Film zdobył Grand Prix Jury na 49. MFF w Cannes[1], a Emily Watson była nominowana do Oscara w kategorii pierwszoplanowej roli żeńskiej[2].
Fabuła
edytujFilm, osadzony w realiach Szkocji lat 70. XX w., przedstawia historię Bess McNeill (Emily Watson), która wychodzi za mąż za pracującego na platformie wiertniczej Jana (Stellan Skarsgård). Małżeństwo z „obcym” spotyka się z ostracyzmem lokalnej społeczności i konserwatywnego lokalnego kościoła kalwińskiego. Głęboko religijna Bess ma jednak wrażenie, że rozmawia z Bogiem, a ten ją wysłuchuje. Pragnąc, by rozłąka z mężem trwała jak najkrócej, prosi Boga, by ten sprawił, żeby Jan powrócił wcześniej z platformy. Tak się też staje, ale na skutek wypadku przy pracy, którego doznaje jej ukochany. Powraca na ląd sparaliżowany, a Bess uznaje, że to jej wina. Para nie może już uprawiać razem seksu, dlatego Jan prosi swoją żonę, by ta kochała się z innymi mężczyznami i opowiadała mu o tym, bo tylko w ten sposób ona może być dalej szczęśliwa. Bess stopniowo zaczyna wierzyć, że to, co robi, jest życzeniem samego Boga, a oddając się innym mężczyznom, może sprawić, że Jan odzyska sprawność. Bess, by sprostać postawionemu przez siebie zadaniu, uprawia rytualną prostytucję, w rezultacie zostaje zamordowana przez przygodnie poznanych marynarzy. Po śmierci zostaje potępiona przez miejscową wspólnotę religijną. Za to jej mąż odzyskuje władzę w nogach[3].
Obsada
edytuj- Emily Watson – Bess McNeill
- Stellan Skarsgård – Jan Nyman
- Katrin Cartlidge – Dodo McNeill
- Jean-Marc Barr – Terry
- Adrian Rawlins – dr Richardson
- Jonathan Hackett – pastor
- Sandra Voe – pani McNeill
- Udo Kier – mężczyzna na trawlerze
- Mikkel Gaup – Pits
- Roef Ragas – Pim
- Phil McCall – dziadek
- Robert Robertson – przewodniczący
Produkcja
edytujZdjęcia kręcono w szkockim hrabstwie Highland (wyspa Skye) oraz na przedmieściach Kopenhagi[4][5].
Spektakle
edytujW 2021 roku Przełamując fale Larsa von Triera w opracowaniu Vivian Nielsen zostało przeniesione na deski teatralne. Sztukę wyreżyserowała Ana Nowicka w krakowskim Teatrze BARAKAH[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Stephen Heath, GOD, FAITH AND FILM: "BREAKING THE WAVES", „Literature and Theology”, 12 (1), 1998, s. 93, ISSN 0269-1205, JSTOR: 23926925 [dostęp 2022-10-10].
- ↑ Emily Watson: The Oscar Legends Interview [online], Awardsdaily, 28 września 2022 [dostęp 2022-10-10] (ang.).
- ↑ Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 165-167. ISBN 978-83-226-2129-5.
- ↑ Stig Björkman: Lars von Trier on Breaking the Waves. The Criterion Collection, 18.04.2014. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).
- ↑ Jonathan Rosenbaum: Mixed Emotions (BREAKING THE WAVES). "Chicago Reader", 06.12.1996. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).
- ↑ Przełamując fale [online], Teatr Barakah [dostęp 2023-04-03] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Przełamując fale w bazie IMDb (ang.)
- Przełamując fale w bazie Filmweb