Prunetyna

Prunetyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	5-hydroksy-3-(4-hydroksyfenylo)-7-metoksychromen-4-on
	Inne nazwy i oznaczenia
	4',5-dihydroksy-7-metoksyizoflawon
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H12O5
Masa molowa	284,26 g/mol
Wygląd	ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	552-59-0
PubChem	5281804
SMILES
	COC1=CC(=C2C(=C1)OC=C(C2=O)C3=CC=C(C=C3)O)O
InChI
	InChI=1S/C16H12O5/c1-20-11-6-13(18)15-14(7-11)21-8-12(16(15)19)9-2-4-10(17)5-3-9/h2-8,17-18H,1H3
	InChIKey
	KQMVAGISDHMXJJ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	240–242 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-05-05]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS.
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanego źródła
	Brak piktogramu
	Brak piktogramu
Zwroty R	brak zwrotów R
Zwroty S	S22, S24/25
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 0 0
Numer RTECS	DJ3100050
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Prunetyna – organiczny związek chemiczny z grupy O-metyloizoflawonów. Pierwszy raz została wyizolowana w 1910 roku (Finnemore) z kory wiśni gorzkiej (Prunus emarginata)^[4]. Prunetyna wyizolowana z korzeni grochu może działać jako atraktant dla pływek Aphanomyces euteiches^[5]. Jest także allosterycznym inhibitorem dehydrogenazy aldehydowej ludzkiej wątroby^[6].

Przypisy

↑ Prunetin. ChemicalBook. [dostęp 2011-05-05]. (ang.).
↑ ^a ^b Prunetin (nr 82415) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-05-05]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Prunetyna (nr 82415) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-05-05]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ R. L. Shriner, C. J. Hull. Isoflavones. III. The structure of prunetin and a new synthesis of genistein. „J. Org. Chem.”. 10 (4), s. 288–291, 1945. DOI: 10.1021/jo01180a006.
↑ Ryozo Yokosawa, Shiro Kuninaga, Harua Sekizaki. Aphanomyces euteiches Zoospore Attractant Isolated from Pea Root; Prunetin. „Ann. Phytopath. Soc. Japan”. 52, s. 809–816, 1986.
↑ S. Sheikh, H. Weiner. Allosteric inhibition of human liver aldehyde dehydrogenase by the isoflavone prunetin. „Biochemical pharmacology”. 53 (4), s. 471–478, 1997. DOI: 10.1016/S0006-2952(96)00837-4.