Prolativus

Prolativus – jeden z przypadków w deklinacji występujący przede wszystkim w językach ugrofińskich. Oznacza stosunek desygnatu względem ruchu, bądź sposób, w jaki desygnat pokonuje daną drogę^[1]. Może również być określeniem sposobu, wyrażającym w jaki należy wykonać czynność^[2] określoną w orzeczeniu zdania. Obecnie w zaniku, rzadko tworzy nowe wyrazy, występuje głównie w utartych formach, ok. 60 jednostek leksykalnych^[1].

Język fiński

Prolativus tworzy się przez dodanie końcówki -tse do rdzenia wyrazu na stopie słabej^[1].

meritse - morzem, przez morze
puhelimitse - przez telefon
ohitse - obok (wyraz występuje często w funkcji poimka hän meni talon ohitse - przeszedł obok domu)

Prolativus zazwyczaj tworzy się od formy liczby mnogiej wyrazu, nawet jeśli używany jest w znaczeniu liczby pojedynczej^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c § 385 itse-adverbit eli prolatiivi. [w:] Iso Suomen kielioppi [on-line]. [dostęp 2017-12-08].
↑ Maija Länsimäki: Kirjeitse annettu määräys. Suomen kielen prolatiiveista. [dostęp 2008-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 listopada 2008)]. (fiń.).
↑ Anders Holmberg, Urpo Nikanne (red.): Case and other functional categories in Finnish syntax. Berlin: Mouton de Gruyter, 1993, s. 7, seria: Studies in generative grammar. ISBN 3-11-013812-3.

[prol-1] § 385 itse-adverbit eli prolatiivi. [w:] Iso Suomen kielioppi [on-line]. [dostęp 2017-12-08].

[2] Maija Länsimäki: Kirjeitse annettu määräys. Suomen kielen prolatiiveista. [dostęp 2008-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 listopada 2008)]. (fiń.).

[caseandother-3] Anders Holmberg, Urpo Nikanne (red.): Case and other functional categories in Finnish syntax. Berlin: Mouton de Gruyter, 1993, s. 7, seria: Studies in generative grammar. ISBN 3-11-013812-3.

[1]

[2]

[3]