Prokopiusz
Prokopiusz, Procopius (ur. 325, zm. 27 maja 366) – przywódca buntu w Konstantynopolu za czasów Walentyniana I, obrany przez tłum (a raczej przekupionych prowokatorów) cesarzem rzymskim. Panował jako uzurpator od 28 września 365 do 27 maja 366 roku.
Cesarz rzymski | |
Okres |
od 28 września 365 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Prokopiusz osiągnął sukces dzięki przekupieniu części wyższych oficerów, którym obiecał pokaźne nagrody pieniężne. W czasie bitwy pod Nakolią w Frygii, którą wydał Walensowi, został opuszczony przez swoich oficerów i następnie stracony przez prawowitego władcę.
Bibliografia
edytuj- Maciej Salamon. Zachód i Wschód imperium rzymskiego wobec uzurpacji Prokopiusza (365–366 r.). „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego, Prace Historyczne”. 3, s. 13–24, 1972. OCLC 183334469.
- Maciej Salamon. Rzekoma wojna ludowa w Tracji i Azji Mniejszej w czasie uzurpacji Prokopiusza (365–366 r.). „Eos”. 60, s. 369–379, 1972. ISSN 0012-7825.