Projekt Ozma
Projekt Ozma – pionierski eksperyment SETI, uruchomiony w 1960 przez astronoma z Uniwersytetu Cornella, Franka Drake’a, w National Radio Astronomy Observatory w Green Bank (Wirginia Zachodnia). Celem eksperymentu było poszukiwanie oznak obcych cywilizacji w odległych systemach, poprzez nasłuch w paśmie radiowym. Nazwa projektu została zapożyczona od imienia księżniczki Ozmy, władczyni fikcyjnej krainy Oz z powieści Franka Bauma[1]. Informacje o poszukiwaniach zostały opublikowane w artykułach popularnych ówczesnych mediów, m.in. w „Time”[2].
Drake wykorzystał radioteleskop o średnicy 26 m do zbadania gwiazd tau Ceti i epsilon Eridani w pobliżu częstotliwości 1,42 GHz[1]. Obie są bliskie i podobne Słońcu, stąd wydawało się rozsądne, że powinny posiadać zamieszkałe planety. Wokół znacznika zostało przeskanowane pasmo 400 kHz, przy wykorzystaniu jednokanałowego odbiornika z pasmem 100 Hz. Informacje były zapisywanie na taśmę do późniejszej analizy. Podczas około 150 godzin okresowych obserwacji przez cztery miesiące nie wykryto rozpoznawalnych sygnałów. Jeden, fałszywy, zarejestrowano 8 sierpnia 1960, ale został rozpoznany jako pochodzący z przelatującego wysoko samolotu[3].
Odbiornik został dostrojony do fal długości bliskich 21 cm (które są naturalnym promieniowaniem międzygwiazdowego wodoru), gdyż sądzono, że obce cywilizacje wybrałyby właśnie to pasmo, gdyby chciały nawiązać kontakt[4].
Drugi eksperyment, nazwany Ozma II, został przeprowadzony w tym samym obserwatorium przez Benjamina Zuckermana i Patricka Palmera, którzy okresowo monitorowali ponad 650 pobliskich gwiazd przez ok. cztery lata (1973–1976).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Early SETI: Project Ozma, Arecibo Message. SETI Institute. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-14)]. (ang.).
- ↑ Science: Project Ozma. „Time”, 1960-04-18. (ang.).
- ↑ Jean Heidmann, Dunlop, Storm: Extraterrestrial intelligence. Cambridge University Press, 1995. ISBN 0-521-58563-5. (ang.).
- ↑ David Darling: Ozma, Project. The Worlds of David Darling. [dostęp 2013-12-11]. (ang.).