Prefektura Tottori

Prefektura Tottori
Nazwa japońska
Kanji	鳥取県
Transkrypcja Hepburna	Tottori-ken
	prefektura
	; Piaszczyste wydmy Tottori
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Wyspa	Honsiu
Region	Chūgoku
Siedziba	Tottori
Kod ISO 3166-2	JP-31
Gubernator	Shinji Hirai
Powierzchnia	3507 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 575 000
• gęstość	163 os./km²
Kod pocztowy	〒680-8570
	Adres urzędu:1-220 Higashi-machi, Tottori-shi, Tottori
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba jednostek administracyjnych	4 miasta, 14 miasteczek, 1 wieś
	Symbole japońskie
Drzewo	daisenkyaraboku, odmiana cisu japońskiego
Kwiat	kwiat gruszy nijisseiki
Ptak	kaczka mandarynka (Aix galericulata)
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Prefektura Tottori (jap. 鳥取県 Tottori-ken) – prefektura w północno-wschodniej części regionu Chūgoku, w Japonii, na wyspie Honsiu (Honshū). Jej stolicą jest miasto Tottori^[1].

Geografia

Osobny artykuł: Piaszczyste wydmy Tottori.

Prefektura leży w zachodniej części wyspy Honsiu nad Morzem Japońskim, w północno-wschodniej części regionu Chūgoku. Kształt ma długi i wąski, rozciąga się na 120 km w kierunku wschód-zachód i od 20 do 50 km w kierunku północ-południe. Północną granicę prefektury stanowi malownicze morskie wybrzeże udekorowane: skałami, sosnami i piaszczystymi plażami wraz z największymi w Japonii piaszczystymi wydmami. Na południu leżą góry Chūgoku z najwyższym szczytem, stratowulkanem Dai-sen (1729 m). Topografię tych gór wyrzeźbiły trzy rzeki: Hino, Tenjin, Sendai, które utworzyły trzy otwarte doliny, na których powstały miasta (odpowiednio): Yonago, Kurayoshi, Tottori.

W prefekturze leżą częściowo dwa parki narodowe:

Klimat

Klimat prefektury jest umiarkowanie ciepły, ze średnią temperaturą 14,9 °C i średnimi opadami na poziomie 2003 mm (zanotowanymi w 2005 r.), łagodną pogodą od wiosny do jesieni i opadami śniegu w zimie. Ponadto, region jest raczej rzadko nawiedzany przez tajfuny i inne katastrofy naturalne.

Miasta

Miasta rangi administracyjnej -shi (市) leżące w prefekturze Tottori: Kurayoshi, Sakaiminato, Tottori (stolica), Yonago.

Miasteczka i wioski

Powiat Hino
- Hino
- Kōfu
- Nichinan

Powiat Iwami
- Iwami

Powiat Saihaku
- Daisen
- Hiezu
- Hōki
- Nanbu

Powiat Tōhaku
- Hokuei
- Kotoura
- Misasa
- Yurihama

Powiat Yazu
- Chizu
- Wakasa
- Yazu

Historia

Ziemie te zamieszkane były już w zamierzchłej przeszłości. Świadczyć mogą o tym znaleziska (w tym cmentarzyska) z okresów Jōmon (12 000 – 300 p.n.e.) i Yayoi (300 p.n.e. – 300 n.e.) na wydmach, jak i w górach. Odkryto m.in. wykonane z brązu miecze dōken i ceremonialne dzwony dōtaku z okresu Yayoi, które dowodzą, że tereny te były nie tylko pod wpływem stolicy, ale również kultury z północnego Kiusiu (Kyūshū)^[3].

Po wielkich zmianach politycznych i gospodarczych, przeprowadzonych w ramach reform Taika w VII w., ziemie te zostały podzielone na dwie prowincje: Inaba (lub Inshū, ob. wschodnia część prefektury) i Hōki (lub Hakushū, część zachodnia)^[3].

W końcu okresu Heian (794–1185) podczas wojny Gempei (1180–1185) doszło do zaciętej bitwy pomiędzy lokalnymi samurajami, głównie w Hōki.

W czasie restauracji Kenmu (1333–1336)^[b] na terenach tych do władzy doszedł dowódca wojskowy, Nagatoshi Nawa (zm. 1336), członek klanu Hōki. Udzielił on bowiem schronienia w Funanoue cesarzowi Go-Daigo, gdy zbiegł on z wyspy Oki. Miejscowość ta stała się tymczasowym dworem cesarskim^[3]^[4].

W okresie Muromachi (1336–1573) ród Yamana zarządzał obu prowincjami^[3].

Po wojnie Ōnin (1467–1477) tereny te były pod rządami m.in. rodów Amago i Mōri, aby ostatecznie przejść pod panowanie Hideyoshiego Toyotomi (1536–1598), drugiego z „trzech zjednoczycieli państwa” (przed nim był Nobunaga Oda (1534–1582), a po nim Ieyasu Tokugawa (1543–1616)^[3].

Po bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku obszar obecnej prefektury został opanowany przez ród Ikeda. W okresie Edo (1603–1868) często występował głód i zamieszki^[3].

W wyniku reform wprowadzonych w czasie restauracji Meiji były daimyō Yoshinori Ikeda został mianowany gubernatorem tych ziem. W 1871 r. Inaba i Hōki oraz wyspy Oki zostały połączone, tworząc prefekturę Tottori. W 1876 r. prefekturę Tottori włączono do prefektury Shimane, ale po licznych, ostrych protestach w 1881 r. ponownie wyodrębniono prefekturę Tottori, jednak już bez wysp Oki, które pozostały w granicach Shimane^[3].

Gospodarka

Od końca lat 80. XX wieku prefektura rozwija przemysł komponentów i urządzeń elektronicznych. Angażuje się w tworzenie nowych branż, jak sprzęt medyczny i produkcja leków. Prefektura jest siedzibą klastrów z różnych branż^[5].

Dominuje jednak rolnictwo. Główne produkty to m.in.: gruszki (m.in.: nijisseiki, shinkansen, natsuhime)^[c], arbuzy (suika, Citrullus lanatus), pochrzyn chiński (nagaimo, Dioscorea polystachya), czosnek dęty (negi, Allium fistulosum), japońska szalotka (rakkyō, Allium chinense)^[6].

Znaczenie produkcji gruszek w prefekturze doprowadziło do stworzenia Muzeum Gruszki Tottori Nijisseiki (dosł. „gruszki XX wieku”) w Kurayoshi. Jego symbolem jest ogromna grusza o średnicy 20 m, prezentowana wewnątrz. Wystawiono tam kilkadziesiąt rodzajów gruszek hodowanych w prefekturze i na całym świecie, wraz ze szczegółami ich produkcji w poszczególnych krajach^[7].

Transport

Prefektura jest powiązana z krajem bogatą siecią dróg i linii kolejowych. Ponadto, dysponuje dwoma portami lotniczymi. Oba są znane z unikatowych nazw:

po wschodniej stronie prefektury, w mieście Tottori, pomiędzy wybrzeżem Morza Japońskiego, rzeką Sendai i jeziorem Koyama, znajduje się lotnisko o nazwie Tottori Sand Dunes Conan Airport (Tottori Sakyu Conan Airport, Tottori Sakyū Konan Kūkō). Nazwa została utworzona po renowacji obiektu w 2015 roku. Uhonorowano nią, urodzonego w Tottori, mangakę Gōshō Aoyamę (ur. 1963), twórcę mangi pt. „Detektyw Conan” oraz uwypuklono atrakcję turystyczną w postaci wielkich wydm (sakyū);
po zachodniej stronie prefektury, w Sakaiminato (administracyjnie także częściowo w Yonago), tuż przy granicy z prefekturą Shimane, usytuowany jest Yonago Kitaro Airport, Yonago Kitarō Kūkō), który w 2010 roku otrzymał z kolei nazwę od tytułu mangi „GeGeGe no Kitarō”, stworzonej przez Shigeru Mizukiego (1922–2015), który spędził dzieciństwo w Sakaiminato. Lotnisko jest jednocześnie bazą Japońskich Sił Samoobrony^[8].

Kultura

Kasa-odori (taniec z parasolkami)

Kolorowy Festiwal Shan-Shan w mieście Tottori, organizowany w połowie sierpnia, jest częścią obchodów święta obon, buddyjskiego zwyczaju czczenia duchów przodków. Dzięki prostej aranżacji tańca każdy może w nim uczestniczyć^[9].

Nazwa shan-shan oddaje dźwięk dzwonka, jak i odgłos wrzącej wody (przypominający wiele gorących źródeł w Tottori). Ozdobne, papierowe parasole zdobione są małymi dzwoneczkami, które są potrząsane podczas tańca. Według legendy, pewien stary człowiek tańczył z parasolem, modląc się o deszcz podczas długiej suszy. W dniu jego śmierci, susza się skończyła^[9].

Symbole prefektury

Symbolem prefektury jest znak hiragany „と” (czyt. „to”) połączony z ptakiem tori, co daje czytanie totori. Nałożony na znak rysunek ptaka, który ma odlecieć, symbolizuje wolność, pokój i dalszy rozwój prefektury. Ustanowiony został w 1968 roku, w setną rocznicę rozpoczęcia restauracji Meiji.

Uwagi

↑ Daisenkyaraboku (Taxus cuspidata) → odmiana cisu japońskiego, występująca w wysokich górach po stronie Morza Japońskiego. Jest to zimnolubny, wiecznie zielony krzew o wysokości od 50 cm do 2 m, z wieloma gałęziami odchodzącymi od korzenia i rozchodzącymi się poziomo. Spotykany zapis ang. Daisen Carabok (Daisen Karaki).
↑ Restauracja Kenmu (Kenmu no shinsei) była trzyletnim okresem cesarskich rządów pomiędzy okresami Kamakura a Muromachi. Była to próba, podjęta przez cesarza Go-Daigo, obalenia rządzącego siogunatu Kamakura i przywrócenia realnej władzy cesarskiej po 148 latach rządów wojskowych z Kamakury. Przyniosła jednak w rezultacie całkowity upadek prestiżu cesarskiego i arystokracji dworskiej, która przy nim trwała.
↑ Tottori jest znaczącym producentem gruszek azjatyckich (po japońsku nashi, Pyrus pyrifolia). Najbardziej reprezentatywna z wielu odmian jest nijisseiki nashi, uprawiana od ponad stu lat. Większość z nich jest sprzedawana na rynku krajowym w rejonie Kansai, a około 10% jest przeznaczone na eksport.

Przypisy

↑ ^a ^b 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 204, 205. ISBN 978-4-415-11272-5.
↑ ダイセンキャラボク純林 (大山登山・大山山頂). 大山山麓・日野川流域観光推進協議会. [dostęp 2022-07-09]. (jap.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g 鳥取県のあゆみ. 鳥取県 (Tottori Prefectural Government). [dostęp 2022-07-11]. (jap.).
↑ Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 173, 185. ISBN 83-04-01486-6.
↑ Tottori. Japan External Trade Organization(JETRO), 2022. [dostęp 2022-07-11]. (ang.).
↑ Asian Pears. Tottori Prefectural Government Tourism and Exchange Bureau, 2015. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).
↑ Tottori Nijisseiki Pear Museum. Japan National Tourism Organization. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).
↑ Tottori Sakyu Conan / Yonago Kitaro Airport. ANA. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Shan-Shan Festival. 2015 Tottori Prefectural Government Tourism and Exchange Bureau, 2015. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[2] Daisenkyaraboku (Taxus cuspidata) → odmiana cisu japońskiego, występująca w wysokich górach po stronie Morza Japońskiego. Jest to zimnolubny, wiecznie zielony krzew o wysokości od 50 cm do 2 m, z wieloma gałęziami odchodzącymi od korzenia i rozchodzącymi się poziomo. Spotykany zapis ang. Daisen Carabok (Daisen Karaki).

[5] Restauracja Kenmu (Kenmu no shinsei) była trzyletnim okresem cesarskich rządów pomiędzy okresami Kamakura a Muromachi. Była to próba, podjęta przez cesarza Go-Daigo, obalenia rządzącego siogunatu Kamakura i przywrócenia realnej władzy cesarskiej po 148 latach rządów wojskowych z Kamakury. Przyniosła jednak w rezultacie całkowity upadek prestiżu cesarskiego i arystokracji dworskiej, która przy nim trwała.

[8] Tottori jest znaczącym producentem gruszek azjatyckich (po japońsku nashi, Pyrus pyrifolia). Najbardziej reprezentatywna z wielu odmian jest nijisseiki nashi, uprawiana od ponad stu lat. Większość z nich jest sprzedawana na rynku krajowym w rejonie Kansai, a około 10% jest przeznaczone na eksport.

[chizu-1] 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 204, 205. ISBN 978-4-415-11272-5.

[daisen-3] ダイセンキャラボク純林 (大山登山・大山山頂). 大山山麓・日野川流域観光推進協議会. [dostęp 2022-07-09]. (jap.).

[tottori-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g 鳥取県のあゆみ. 鳥取県 (Tottori Prefectural Government). [dostęp 2022-07-11]. (jap.).

[Tub-6] Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 173, 185. ISBN 83-04-01486-6.

[jetro-7] Tottori. Japan External Trade Organization(JETRO), 2022. [dostęp 2022-07-11]. (ang.).

[food-9] Asian Pears. Tottori Prefectural Government Tourism and Exchange Bureau, 2015. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).

[pear-10] Tottori Nijisseiki Pear Museum. Japan National Tourism Organization. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).

[ana-11] Tottori Sakyu Conan / Yonago Kitaro Airport. ANA. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).

[shan-12] Shan-Shan Festival. 2015 Tottori Prefectural Government Tourism and Exchange Bureau, 2015. [dostęp 2022-07-09]. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[b]

[4]

[5]

[c]

[6]

[7]

[8]

[9]