Prawdziwy koniec wielkiej wojny
polski film (reż. Jerzy Kawalerowicz; 1957)
Prawdziwy koniec wielkiej wojny — polski film obyczajowy z 1957 roku w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, zrealizowany na podstawie opowiadania Jerzego Zawieyskiego.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
10 października 1957 |
Kraj produkcji | |
Język |
polski |
Czas trwania |
85 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Lucyna Winnicka |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Treść
edytujRóża, młoda i piękna kobieta wiąże się z profesorem Stęgieniem, sądząc, że jej mąż Juliusz zginął w obozie koncentracyjnym. Jednak Juliusz wraca jako wrak człowieka wyniszczony fizycznie i psychicznie. Róża nie chce skrzywdzić Juliusza, ale nie wyobraża sobie też dalszego życia z nim.
Obsada
edytuj- Lucyna Winnicka - Róża Zborska
- Janina Sokołowska - Gosposia Józia
- Roland Głowacki - Juliusz
- Andrzej Szalawski - profesor Stęgień
- Olga Bielska - Irena
- Helena Dąbrowska - kwiaciarka
- Janina Jabłonowska - żona psychiatry
- Kazimierz Dębowski - psychiatra Ludwik
- Edward Gliński - dozorca Szymek
Linki zewnętrzne
edytuj- Prawdziwy koniec wielkiej wojny w bazie Filmweb
- Zdjęcia z filmu Prawdziwy koniec wielkiej wojny w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Identyfikatory zewnętrzne: