Powiastka filozoficzna

Powiastka filozoficzna – narracyjny utwór prozatorski (podgatunek opowiadania), ilustrujący i propagujący wybraną ideę filozoficzną (światopoglądową lub moralną). Powstała w okresie oświecenia, np. Kandyd Woltera, Kubuś Fatalista i jego pan Diderota. Była popularna zwłaszcza we Francji^[1].

Posługiwała się satyrą obyczajową, atakując z pozycji racjonalistycznych ówczesne formy rządów i wyższe warstwy społeczeństwa. Nawiązywała do romansu awanturniczego, wykorzystując egzotyczne wątki i postacie. W późniejszych czasach powiastka filozoficzna była kontynuowana w formie pastiszowej, np. Julio Jurenito Erenburga.

Przypisy

↑ StanisławS. Sierotwiński StanisławS., Słownik terminów literackich: teoria i nauki pomocnicze literatury, Wyd. 4, Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 186, ISBN 978-83-04-01914-0 [dostęp 2024-12-30] .

Bibliografia

Posner Anna. W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. red. Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas. T. 2: N-Ż. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991. ISBN 83-01-05369-0.

[:02-1] StanisławS. Sierotwiński StanisławS., Słownik terminów literackich: teoria i nauki pomocnicze literatury, Wyd. 4, Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 186, ISBN 978-83-04-01914-0 [dostęp 2024-12-30] .

[1]