Powódź w Polsce (1947)
Powódź w Polsce (1947) – powódź, która nawiedziła w marcu 1947 dorzecze środkowej Wisły i Warty. Jej przyczyną była gwałtowna odwilż po mroźnej zimie 1946-1947 a także powojenne zniszczenia infrastruktury przeciwpowodziowej kraju i zalegające elementy pochodzące ze zniszczonych konstrukcji, mostów itp.
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj zdarzenia | |
| Data |
W wyniku powodzi zginęło co najmniej 55 osób[1].
W Warszawie pomimo akcji saperów spływająca kra uszkodziła dwa mosty: wysokowodny[2] i kolejowy. Najbardziej powódź dotknęła mieszkańców powiatu sochaczewskiego, gdzie woda zalała 76 wsi. Natomiast w powiecie warszawskim pod wodą znalazło się 26 wsi. W województwie poznańskim w całości został zalany Nowy Dwór i Koło, a w części Konin i Poznań. W Wielkopolsce woda poczyniła duże straty w rolnictwie. Zalanych zostało około 50 tys. ha użytków rolnych i 50-70 tys. ha łąk i pastwisk, tam także utonęło około 2 tys. zwierząt gospodarskich[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Grzegorz Motyka: Akcja Wisła 47. s. 19-20. ISBN 978-83-08-08057-3.
- ↑ PKF 1947 Lody ruszyły. [dostęp 2024-09-13].
- ↑ Największe powodzie w historii. [dostęp 2024-09-11].