Portret Ludwika Marii Burbona y Vallabriga
Portret Ludwika Marii Burbona y Vallabriga (hiszp. Retrato de Luis María de Borbón y Vallabriga) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828). Był to pierwszy portret dziecięcy wykonany przez Goyę, chłopiec na obrazie ma około 6 lat[1]. Malarz sportretował Ludwika Marię ponownie ok. 1798–1800 roku jako kardynała Toledo.
Autor | |
---|---|
Rodzaj | |
Data powstania |
1783 |
Medium |
olej na płótnie |
Wymiary |
133 × 114,7 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowość | |
Lokalizacja |
Ludwik Maria Burbon
edytujPortret przedstawia małego Ludwika Marię Burbon y Vallabriga w rodzinnej posiadłości – Pałacu de la Mosquera. Ludwik Maria był najstarszym dzieckiem i jedynym synem infanta Ludwika Antoniego Burbona oraz bratankiem Karola III. Jego ojciec popadł w niełaskę i został wydalony z madryckiego dworu, kiedy porzucił planowaną dla niego karierę duchownego i ożenił się z dużo młodszą aragońską hrabianką, Marią Teresę de Vallabriga y Rozas. Maria Teresa była córką kapitana aragońskiej kawalerii[2] i hrabiny Josefy Stuart de Torresecas. Nie miała królewskiego rodowodu, dlatego małżeństwo uznano za morganatyczne, a infant i jego rodzina utracili liczne przywileje[3]. Rodzina zamieszkała w Arenas de San Pedro, gdzie wokół infanta skupiali się znani malarze, pisarze i muzycy epoki[4]. Ludwik Maria odzyskał prawo do używania nazwiska Burbon po tym jak królowa Maria Ludwika wydała jego siostrę Marię Teresę za swojego faworyta Manuela Godoya.
Relacje Goi z małżeństwem infantów były bardzo serdeczne. Ludwik Antoni i Maria Teresa byli dla niego nie tylko ważnymi zleceniodawcami, ale także mecenasami. Dwukrotnie zapraszali malarza (i jego żonę Josefę) do swojej posiadłości w Arenas de San Pedro i nie szczędzili mu pochwał i dowodów życzliwości. W latach 1783–1784 Goya wykonał dla nich 16 obrazów. W 1783 roku przygotowując się do wykonania złożonego Portretu rodziny infanta don Luisa namalował kilka portretów poszczególnych członków rodziny, w tym dzieci[3].
Opis obrazu
edytujMały Ludwik Maria pozuje Goi w swoim pokoju do nauki. Otaczają go różne przedmioty symbolizujące wiedzę oraz zapewnioną przez jego ojca odpowiednią edukację. Książki i mapy wskazują na lekcję geografii. Elegancki niebieski strój chłopca wyróżnia się na ciemnym tle[5].
Proweniencja
edytujOd 1783 roku dzieło znajdowało się w Pałacu de la Mosquera, rezydencji infantów w Arenas de San Pedro. Po śmierci Ludwika Antoniego przeniesiono je do Pałacu de Boadilla del Monte w Madrycie. W 1797 obraz przeszedł na własność Marii Teresy, wdowy po infancie, która zabrała go ze sobą do rodzimej Saragossy. Po śmierci infantki w 1820 roku portret dziedziczyli kolejni członkowie jej rodziny. Ostatnią właścicielką obrazu była María del Rosario Ignacia Álvarez de Toledo Ruspoli, która zabrała go ze sobą w podróże dyplomatyczne do Dublina (1947–1954) i Berna (1954–1961). Rodzina książąt de Sueca ostatecznie osiedliła się w 1961 roku Madrycie, obraz pozostał w ich madryckiej rezydencji przy ulicy Barquillo do 2006 roku. 14 grudnia 2006 roku rząd Aragonii z pomocą Fundacji PLAZA nabył portret za cenę 10 milionów euro. Obraz został uznany za dziedzictwo kulturowe i włączony do zbiorów Museo de Zaragoza 24 kwietnia 2007 roku. Portret, który przez dwa stulecia znajdował się w posiadaniu rodziny i nigdy nie był wystawiany zachował się w bardzo dobrym stanie. W 2008 roku obraz przewieziono na dwa miesiące do Muzeum Prado, gdzie poddano go restauracji[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b M. Lorenci: Diario La Rioja: Goya pasa por 'quirófano'. www.larioja.com, 19-12-2006. [dostęp 2012-11-01]. (hiszp.).
- ↑ Alfonso Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 45. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ a b Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 115-117. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
- ↑ Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 247. ISBN 84-662-1405-4.
- ↑ Paloma Olmedo: Luis María de Borbón y Vallabriga: el retrato. www.soloboadilla.es, 05-02-2008. [dostęp 2012-11-01]. (hiszp.).