Pomoc postpenitencjarna
Pomoc postpenitencjarna – jedna z form polityki społecznej państwa, nastawiona na niesienie wsparcia osobom opuszczającym zakłady karne i poprawcze w ich readaptacji do życia na wolności, w społeczeństwie. Także forma pracy socjalnej, której celem jest zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych osób zwalnianych z ośrodków odosobnienia po odbyciu kary pozbawienia wolności[1].
Działania wspierające rozpoczyna się już na początku pobytu osadzonego w izolacji penitencjarnej (diagnoza potrzeb i deficytów więźnia będąca wstępem do opracowania indywidualnego programu zaradczego)[2]. Pomoc może obejmować tylko osobę zwalnianą z zakładu karnego lub, w niektórych przypadkach, również rodzinę byłego osadzonego. Celem działań pomocowych jest uzyskanie przez osobę zwolnioną samodzielności życiowej poprzez aktywizację i uruchomienie jej własnych zasobów oraz możliwości, wzmocnienie jej reintegracji społecznej i zapobieżenie powrotowi na drogę przestępstwa. Rodzaj, formę i rozmiar pomocy postpenitencjarnej dostosowuje się do okoliczności uzasadniających jej udzielenie i opiera się ją na materialnym oraz psychicznym wspieraniu byłych więźniów. Najskuteczniejsza jest pomoc udzielana z wielu źródeł, wzajemnie uzupełniających swoją ofertę – państwa, samorządu (ośrodki pomocy społecznej), organizacji pozarządowych, religijnych i innych (w samych zakładach karnych funkcjonują wychowawcy do spraw postpenitencjarnych[3]). Istotnym elementem pomocy jest uświadomienie rodzinie osadzonego, że jej moralne wsparcie ma duże znaczenie w procesie reintegracji i aktywizacji danej osoby[1].
Główne formy pomocy postpenitencjarnej to:
- pomoc materialna,
- pomoc psychologiczna,
- pomoc medyczna,
- wsparcie w poszukiwaniu pracy i zakwaterowania,
- poradnictwo prawne[1].
W myśl polskiej ustawy o pomocy społecznej z 2004 trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego są jedną z przesłanek udzielenia osobie lub rodzinie pomocy społecznej[4]. W Polsce funkcjonuje też Fundusz Pomocy Postpenitencjarnej, służący udzielaniu pomocy osobom pozbawionym wolności, zwalnianym z zakładów karnych i ich rodzinom[5].
Organizacje z obszaru wsparcia postpenitencjarnego, działające na rzecz byłych osadzonych to m.in.: zajmująca się readaptacją więźniów Fundacja Pomost[6] z Zabrza, Stowarzyszenie "Przebudzeni"[7] w różnej formie wspierające osadzonych w zakładach karnych oraz Pomoc Postpenitencjarna Lipo[8] - nieformalna grupa wsparcia z Wrocławia, aktywizująca byłych więźniów i działająca na rzecz osób przebywających w zakładach karnych.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Łukasz Kozera, Pomoc postpenitencjarna jako forma pracy socjalnej, w: Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, zeszyt XVIII/2009, s.216, 217
- ↑ Grzegorz Futyma, POMOC OSOBOM OSADZONYM, ZWALNIANYM Z JEDNOSTEK PENITENCJARNYCH, ŚWIADCZONA PRZEZ SŁUŻBĘ WIĘZIENNĄ, w: red. Anna Boduch-Syc, FORMY POMOCY OSOBOM SKAZANYM, OPUSZCZAJĄCYM JEDNOSTKI PENITENCJARNE, ROPS Kraków, 2018, s. 7. rops.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. ISBN 978-83-60242-97-1
- ↑ Służba Więzienna, Pomoc postpenitencjarna w praktyce
- ↑ Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, s. 5
- ↑ Rzecznik Praw Obywatelskich, Pomoc postpenitencjarna. Pomoc społeczna. Lokale socjalne
- ↑ Fundacja POMOST| Readaptacja Więźniów | Zabrze [online], Fundacja POMOST [dostęp 2020-12-20] (pol.).
- ↑ Stowarzyszenie PRZEBUDZENI [online], Stowarzyszenie Przebudzeni, 16 listopada 2018 [dostęp 2020-12-20] (pol.).
- ↑ Pomoc Postpenitencjarna Lipo [online], www.facebook.com [dostęp 2020-12-20] (pol.).