Pomoc:Dla tłumaczy/Pomocnik łacińsko-grecki

Pomocnik łacińsko-grecki to strona (ciągle w budowie) pomocy dla tych wszystkich wikipedystów, którzy korzystają z artykułów obcojęzycznych Wikipedii lub też takie artykuły tłumaczą i stykają się z trudną czasami terminologią łacińską lub grecką. Strona jest otwarta, czyli dostępna dla każdego, kto zetknął się z trudnym terminem, dla którego brak odpowiednika w języku polskim. Dla ułatwienia hasła są układane w porządku alfabetycznym i w takim też porządku należy wpisywać te, na które oczekuje się odpowiedzi (najlepiej, gdyby były wyczerwienione, bo wtedy najlepiej je widać). Kolegów o wyższym stopniu zaawansowania w łacinie i grece klasycznej uprasza się o pomoc w dodawaniu nowych haseł i dopisywaniu oryginalnej pisowni greckiej.

Hasła nieukończonego jeszcze artykułu zgrupowane są według alfabetu (co powinno ułatwić szukanie odpowiedzi: w razie wątpliwości prosi się o kontakt z Belissariusem, w innych przypadkach należy wpisywać hasło-pytanie w rozdziale: „Pytanie”) przy zastosowaniu zasady: czasowniki podane są w bezokoliczniku, rzeczowniki z podaniem końcówki dopełniacza, a przymiotniki z podaniem końcówki formy żeńskiej.

A

• a, ab – od, przez;
• abesse – być oddalonym;
• abiciere – odrzucać;
• absens, -entis – nieobecny;
• abstinentia, -ae – wstrzęmięźliwość;
• abstinere – powstrzymywać (się);
• abstrahere – odciągać (się), odrywać;
• abundans, -antis – występujący z brzegów, wzbierający;
• ac – i;
• accedere – przystępować;
• ad rem – do rzeczy;
• ad rem publicam – dla spraw publicznych, dla państwa;
• accensus – woźny (zwłaszcza w urzędach rzymskich);
• accipere – przyjmować, akceptować;
• acclamare – pochwalać, wydawać okrzyki pochwalne;
• accubare – leżeć (zwłaszcza przy stole na sofie);
• accuratus, -a – staranny;
• acer, -is – ostry, gorliwy, energiczny;
• acies, -ei – ostrze, szyk bojowy;
• acrostichis, -idis – akrostych;
• ad – do;
• adamare – nabierać skłonności (do czegoś), polubić;
• addere – dodawać;
• adeo – do tego stopnia, tak bardzo, właśnie;
• adhibere – używać;
• adiustus, -us – dostęp, przystęp;
• adiutum tui defugio – nie chcę mieć z tobą nic wspólnego;
• admodum – zupełnie, bardzo;
• admovere – przysuwać, przyprowadzać;
• ad postremum – w końcu, wreszcie;
• adesse – być przy czymś, być obecnym, zjawiać się;
• adulescens, -entis – dorastający, nastolatek;
• adulescentia, -ae – młodość;
• advena, -ae – przybysz, obcy;
• adventus, -us – przybycie, nadejście;
• adversarius, -ii – przeciwnik;
• adversus – przeciwko;
• adversus, -a – nieprzyjazny;
• advocare – przywoływać (się), odwoływać;
• aedificium, -ii – budynek, gmach;
• aedificiare – budować, zakładać;
• aeger, -gra – chory;
• aegrare – chorować, cierpieć;
• aenigma, -atis – zagadka;
• aequipollere – być równie silnym;
• aequus, -a – równy;
• aequus atque – taki sam jak;
• aer, aeris – powietrze;
• aera, -ae – era, epoka;
• aerarium, -ii – skarbiec, kasa;
• aes, aeris – miedź, spiż (ale także pieniądze);
• aes alienum – dług;
• aestas, -atis – lato (ale także życie);
• aeternus, -a – wieczny, nieśmiertelny, trwały;
• affluentia, -ae – dostatek, obfitość;
• ager, agri – pole, grunt, rola;
• agere – działać, czynić, pędzić;
• agricola, -ae – rolnik;
• aio – potwierdzam, twierdzę, mówię;
• albus, -a – biały;
• alea, -ae – kostka do gry [alea iacta est - kostka została rzucona (powszechne błędne tłumaczenie, to: kości zostały rzucone, lecz wtedy to zdanie powinno było by brzmieć: aleae iacte sunt)];
• algere – czuć zimno, ziębnąć;
• alienus, -a – obcy;
• aliter, alii – inny, obcy;
• aliquando – raz, kiedyś;
• altus, -a – wysoki, głęboki;
• amare – kochać;
• ambulare – przechadzać się;
• amicitia, -ae – przyjaźń;
• amicus, -i – przyjaciel,
• amittere – porzucać, tracić;
• amnis, is – strumień, rzeka;
• amoenus, -a – miły, uroczy;
• amor, -is – miłość;
• amputare – odcinać, obcinać;
• anceps, -itis – dwugłowy, podwójny, dwustronny;
• angustiae, -arum – cieśnina, przesmyk;
• angustus, -a – ciasny, wąski;
• anima, -ae – dusza;
• animal, -is – stworzenie, istota;
• animus, -i – duch;
• annus, -i – rok;
• ante – przed;
• antea – przedtem, dawniej;
• antecedere – wyprzedzać, iść naprzód;
• anteponere – przedkładać, dawać pierwszeństwo;
• antiquitas, -atis – przeszłość, starożytność;
• antropos (άνθρωπος) – człowiek;
• anulus, -i – pierścień;
• anus, -us – starzec;
• aperire – odsłaniać;
• appellare – nazywać;
• apportare – przynosić;
• appropinquare – zbliżać się;
• aqua, -ae – woda;
• aquila, -ae – orzeł;
• ara, -ae – ołtarz;
• arbor, -oris – drzewo;
• arcus, -us – łuk;
• area, -ae – obszar, plac;
• argentus, -a – srebrny;
• aridus, -a – chudy;
• arma, -orum – oręż, broń;
• armatus, -a – zbrojny, uzbrojony;
• arrogantia, -ae – zarozumiałość, pycha;
• ars, artis – sztuka;
• artes bonae – sztuki piękne;
• articulatim – metodycznie;
• artifex, -icis – mistrz, artysta;
• artificium, -ii – mistrzostwo, dzieło sztuki;
• arx, arcis – zamek, twierdza;
• as – złota moneta;
• ascendere – wznosić się, wstępować;
• ascribere – dopisywać, doliczać;
• aspicere – przyglądać (się);
• asper, -a – trud (także szorstki);
• at – a, lecz, jednak, tymczasem;
• athleta, -ae – sportowiec, zapaśnik;
• athleticus, -a – umięśniony;
• atque – i, także;
• atque adeo – a nawet;
• atrium, -ii – komnata, mieszkanie;
• auctor, -is – twórca, autor;
• auctoritas, -atis – rada, władza, wyrok;
• audacia, -ae – odwaga;
• audax, -cis – odważny;
• audire – słyszeć, słuchać;
• auditor, -is – słuchacz, uczeń;
• augere – powiększać, rozszerzać;
• aureus, -a – złoty;
• auriculaius, -ii – laryngolog;
• auris, -is – ucho;
• aurum, -i – złoto;
• aut – albo;
• autem – zaś;
• autumnus, -i – jesień;
• auxilium, -ii – pomoc;
• avere – pożądać, pragnąć;
• avis, -is – ptak;
• avus, -i – dziadek.

B

• bal(i)neum, -i – łazienka (także kąpiel);
• balare – beczeć;
• barbarus, -ii – cudzoziemiec, barbarzyńca;
• beatus, -a – szczęśliwy;
• bellum, -i – wojna;
• bene – dobrze;
• bibere – pić;
• bisellium, -ii – krzesło podwójne (honorowe);
• bonitas, -atis – dobroć;
• bonum, -i – pożytek, korzyść;
• bonus, -a – dobry, prawy;
• bos, bovis – krowa, wół;
• brevis, -e – krótki [ars longa, vita brevis – sztuka długa (długotrwała), życie krótkie];
• bucca, -ae – policzek;

C

• cadere – padać, polec:
• caelum, -i – niebo [pleni sunt caeli et terra gloriam Tuam – pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej];
• calor, -oris – ciepło;
• campus, -i – pole, obóz;
• candidus, -a – świetlany, śnieżnobiały;
• canere, cantare – śpiewać;
• canis, -is – pies, suka [canis mortuus non mordet – martwy pies nie gryzie];
• cantus, -us – śpiew;
• capiere – brać (także do niewoli), chwytać;
• captivus, -i – braniec, jeniec;
• caput, -itis – głowa;
• carmen, -inis – pieśń (także poemat);
• carnifex -icis – kat;
• caro, carnis – mięso;
• carus, -a – drogi;
• castra, -orum – obóz;
• casus, -us – przypadek, powód [casus belli – powód do wojny];
• cauda, -ae – ogon;
• causa, -ae – przyczyna, powód, sprawa;
• cedere – stąpać, kroczyć;
• celeber, -is – uczęszczany, ludny;
• celebritas, -atis – zgromadzenie, tłum, publiczność;
• celebrare – uczęszczać, obchodzić, święcić;
• celer, -eris – szybki;
• celeritas, -atis – szybkość;
• cella, ae – komórka;
• cena, -ae – uczta, jedzenie, obiad;
• cenare – jeść, ucztować;
• censor, -oris – cenzor (urzędnik);
• cepa, -ae – cebula;
• cernere – poznawać, widzieć;
• certamen, -inis – spór, walka;
• certare – spierać się, walczyć;
• certus, -a – pewny;
• cessare – ustawać;
• ceteri, -ae – wszyscy inni, pozostali, reszta;
• chirurgus, -i – chirurg;
• cibus, -i – pożywienie, pokarm;
• cicuta, -ae – cykuta, szalej jadowity;
• cingere – opasywać, otaczać, wieńczyć;
• cinis, -eris – popiół;
• circumvenire – okrążać, otaczać;
• citatus, -a – szybki, przyspieszony;
• civilis, -e – obywatelski, publiczny;
• civis, -is – obywatel/ka;
• civitas, -atis – państwo;
• clades, -is – klęska;
• clamare – krzyczeć, wołać;
• clamor, -oris – krzyk, okrzyk, wołanie;
• clarus, -a – jasny, głośny, sławny;
• classiarii, -orum – marynarze;
• classis, -is – flota;
• clepsydra, -ae – klepsydra, zegar wodny;
• cliens, -entis – poddany;
• cloaca, -ae – ściek, kanał;
• cogitare – myśleć, rozważać;
• cogere – spędzać, pędzić, gromadzić;
• cognoscere – poznawać;
• collega, -ae – towarzysz, kolega;
• collegium, -i – kolegium, zespół urzędników;
• collocare – umieszczać;
• colloquium, -ii – rozmowa;
• colonia, -ae – kolonia, osada;
• columna, -ae – kolumna;
• comedere – zjadać;
• comes, -itis – towarzysz/ka (zwł. podróży);
• commemorare – przypominać, wspominać;
• commilito, -onis – towarzysz broni;
• comminuere – zmniejszać, pomniejszać, rozdrabniać;
• committere – wysyłać, zsyłać, sprowadzać;
• commovere – poruszać, wzruszać;
• comoedia, -ae – komedia;
• comparare – zestawiać, porównywać;
• compes, -edis – kajdany na nogi, dyby;
• complere – wypełniać, napełniać;
• conclamere – zwoływać;
• concordia, -ae – zgoda;
• concurrere – zbiegać się, schodzić;
• condere – budować, zakładać [ab urbe condita – od założenia miasta (Rzymu)];
• condicio, -onis – umowa, układ;
• conficiere – kończyć, dokonywać;
• confirmare – wzmacniać, wzmocnić;
• confligere – zderzać się, walczyć;
• confluere – zalewać, napływać;
• confugiere – uciekać, chować się, szukać schronienia;
• conscribere – spisywać, zaciągać (do wojska);
• consecratus, -a – poświęcony;
• consensus, -us – jednomyślność;
• conservare – zachowywać, przechowywać;
• considere – siadać razem, zasiadać;
• consilium, -ii – narada, rada, pomysł, zamysł, postanowienie, zamiar, plan;
• constantia, -ae – stałość, stateczność;
• constat, -are – wiadomo;
• constituere – ustawiać, porządkować, ustanawiać, rozstrzygać;
• consuetudo, -inis – przyzwyczajenie, zwyczaj, obyczaj;
• consularis, -e – konsularny, konsula;
• consulere – naradzać się, pytać o radę;
• contemnere – lekceważyć, gardzić;
• contendere – napinać, wytężać, spierać się;
• contentio, -onis – natężenie;
• continens, -entis – kontynent, stały ląd;
• contingere – dosięgać, dotykać;
• contra – przeciw, przeciwko;
• controversia, -ae – zatarg, spór;
• convalescere – nabierać sił;
• convallis, -is – kotlina;
• convenire – schodzić się, zbiegać się;
• convicium, -ii – wrzawa, hałas, gromadny krzyk;
• conviva, -ae – gość, współbiesiadnik;
• convivium, -ii – współżycie, uczta, biesiada;
• convocare – zwoływać;
• copia, -ae – obfitość, bogactwo;
• copiae, -arum – zapasy, środki, zasoby, wojsko;
• corona, -ae – wieniec;
• corpus, -oris – ciało;
• corrigere – prostować, poprawiać;
• cotidie – codziennie;
• cras – jutro;
• creare – stwarzać, wybierać (urzędnika);
• creber, -bra – częsty;
• credere – wierzyć, myśleć, sądzić;
• cremare – palić;
• crescere – rosnąć, wzrastać;
• cruciare – męczyć, dręczyć, nękać;
• crudelis, -e – okrutny;
• crudelitas, -atis – okrucieństwo;
• crux, crucis – krzyż [in crucem agere – krzyżować (kogoś)];
• crystallinus, -a – kryształowy;
• cum – z, gdy [cum... tum... – jak... tak.., nie tylko... lecz także.., i... i...];
• cunctus, -a – cały, wszystek;
• cupiditas, -atis – żądza, pragnienie;
• cupidus, -a – żądny;
• cupiere – pragnąć, chcieć;
• cupressus, -i – cyprys;
• cur – dlaczego;
• cura, -ae – troska, opieka, dbanie, leczenie [medicae - cura te ipsum – lekarzu, lecz się sam];
• curia, -ae – miejsce posiedzeń senatu, kuria biskupia;
• curriculum, -i – bieganie, bieg;
• cursor, -oris – biegacz, posłaniec, goniec;

D

• dare – dawać;
• de – o (kim?, czym?), to, ta, tego [qua de causa – z tej przyczyny, z tego powodu, który to przypadek];
• dea, -ae – bogini;
• debere – być winnym, zawdzięczać;
• debitor, -oris – dłużnik;
• decedere – ustępować, odchodzić;
• decedere de vita – umierać;
• decemplex, -icis – dziesięciokrotny;
• decemvir, -iri – członek kolegium dziesięciu mężów;
• decernere – rozstrzygać, wydawać wyrok;
• declamatio, -onis – ćwiczenia w wymowie (zwłaszcza w szkołach dla retorów);
• declarare – pokazywać, wyjaśniać, naświetlać;
• decorare – dekorować, ozdabiać, stroić;
• decorus, -a – przystojny, piękny;
• decurio, -onis – dziesiętnik (ale także radny miejski w municypiach);
• decus, -oris – ozdoba, chluba;
• dedicatio, -onis – poświęcenie;
• decretum, -i – wyrok, postanowienie;
• dedicare – przeznaczać, poświęcać (głównie bogom);
• deducere – sprowadzać, odprowadzać, wyprowadzać (pannę młodą z domu rodziców);
• defendere – odtrącać, odpierać, bronić;
• defensor, -oris – obrońca;
• defluere – spływać;
• defugere – unikać, stronić [aditum tui defugio – unikam obcowania z tobą];
• deinde – potem, następnie;
• delectare – bawić się, zajmować, zachwycać, cieszyć;
• delecti, -orum – wybrani, doborowi (np. doborowy oddział);
• delere – wymazywać, zacierać;
• demittere – spuszczać, zanurzać, zagłębiać;
• demonstrare – pokazywać, opisywać;
• denique – w końcu, wreszcie;
• dens, dentis – ząb;
• denuo (de novo) – na nowo, znów, jeszcze raz;
• depellere – odpędzać, oddalać, odwracać się (od kogoś);
• deponere – składać, odkładać, zrzekać się;
• deportare – znosić, zwozić, przenosić, przynosić;
• depugnare – walczyć do końca, do rozstrzygnięcia;
• descendere – schodzić, zstępować;
• describere – ryć, nakreślać, opisywać;
• deserere – porzucać, opuszczać;
• desiderare – odczuwać brak, pragnąć, pożądać;
• designare – oznaczać;
• desperare – tracić nadzieję, wątpić;
• detinere – trzymać, odciągać, wstrzymywać;
• deus, -i – bóg;
• devincere – zwyciężyć, pobić, pokonać;
• devovere – ślubować, ofiarować;
• dexter, -(e)ra – prawy;
• dextra, -ae – prawa ręka;
• dicere – mówić;
• dies, diei – dzień;
• difficilis, -e – trudny;
• digitus, -i – palec;
• dignitas, -atis – godność, stanowisko;
• dignus, -a – godny, wart;
• dilatio, -onis – odłożenie, odroczenie, zwłoka;
• dilligenter – starannie, pilnie;
• dimittere – rozsyłać, wyprawiać, rozpuszczać;
• dirimere – rozdzielać, rozwiązywać;
• discere – uczyć się, dowiadywać;
• disciplina, -ae – karność, surowy tryb życia, nauka, nauczanie;
• discipulus, -i – uczeń;
• disputare – rozprawiać;
• dissolvere – rozwiązywać, spłacać;
• distribuere – rozdzielać, rozdawać;
• diuturnus, -a – długotrwały;
• dives, -itis – bogaty;
• dividere – dzielić [Gallia est omnis divisa in partes tres – cała Galia dzieli się na trzy części (Cezar)];
• divinus, -a – boski;
• divitiae, -arum – bogactwo;
• docere – uczyć, pouczać;
• docilis, -e – pojętny;
• doctrina, -ae – nauczanie, nauka, wiedza, uczoność;
• doctus, -a – uczony, wykształcony;
• dolere – boleć, cierpieć;
• dolor, -oris – ból, cierpienie, męka;
• dolus, -i – podstęp;
• domestici, -orum – domownicy;
• domesticus, -a – domowy, rodzinny, wewnętrzny;
• domi – w domu, w kraju, u siebie;
• domicilium, -ii – mieszkanie, siedziba;
• domina, -ae – pani;
• dominatio, -onis – panowanie, władanie;
• dominus, -i – pan, Pan [Dominus vobiscum - et cum spirytuo tuo – Pan z wami - i z duchem twoim];
• domus, -us – dom [domo – z domu, domum – do domu];
• donare – dawać, obdarzać;
• domum, -i – dar, podarek;
• dormire – spać;
• druides, -um – druidzi, kapłani celtyccy;
• ducere – prowadzić, wieść, dowodzić;
• dulcis, -ae – słodki, miły;
• dux, ducis – wódz, przewodnik;

E

• e, ex – z (skąd?, z czego?);
• edictum, -i – obwieszczenie, edykt;
• ediscere – uczyć się na pamięć;
• edere – wydawać, edytować;
• educere – wyprowadzać, wyciągać;
• effectus, -us – efekt, wynik;
• efficiere – sprawiać, dokonywać;
• effluere – wpływać (na coś), wypływać;
• eicere – wyrzucać;
• elegans, -antis – wytworny;
• eligere – wybierać;
• eloquens, -entis – wymowny;
• emere – kupować;
• emigrare – wyjeżdżać, emigrować;
• en – oto;
• enare – wypływać, ocalać się, ratować;
• enitere – zajaśnieć, zabłysnąć;
• enumerare – wyliczać, wymieniać;
• epulae, -arum – uczta, biesiada;
• equa, -ae – klacz;
• eques, -itis – konny, kawalerzysta, szlachcic, ekwita;
• equidem – oczywiście;
• equus, -i – koń;
• errare – mylić się, błądzić;
• erudire – uczyć, kształcić;
• erumpere – wybuchać;
• eruptio, -onis – wybuch, erupcja;
• esto – niech będzie;
• et – i;
• etiam – także;
• etsi – także;
• eunt – idą, płyną;
• evadere – uciekać, wymykać się;
• eventus, -us – wynik, efekt, koniec;
• evertere – obalać, niszczyć, rujnować;
• excedere – oddalać się, opuszczać;
• excellere – górować, odznaczać się;
• excitere – wywoływać, podniecać, wzbudzać;
• exclamare – wołać, wykrzykiwać, wywoływać;
• excogitare – wymyślać coś, odkrywać, wpadać na pomysł;
• excolere – kształcić, uszlachetniać;
• exercere – ćwiczyć, wykonywać, zajmować się;
• exercitatio, -onis – ćwiczenie;
• exercitus, -us – wojsko;
• exheredare – wydziedziczać;
• eximere – wynajmować;
• existimare – sądzić, przypuszczać;
• exitus, -us – wyjście, koniec, skutek; wynik;
• explicare – rozwijać, rozpościerać;
• exponere – wykładać, przedstawiać, tłumaczyć;
• expugnare – wywalczać, zdobywać;
• exscribere – opisywać, odpisywać;
• exsilire – wyskakiwać, podskakiwać;
• exsistere – występować, istnieć;
• exspectare – wyglądać, oczekiwać, spodziewać się;
• exstruere – budować, wznosić;
• extra – na zewnątrz, poza;
• extrahere – wyciągać;
• extraneus, -i – zewnętrzny, obcy, zagraniczny;

F

• fabula, -ae – opowieść, bajka, fabuła;
• facile – łatwo, bez trudności;
• facilis, -e – łatwy;
• faciere – robić coś, czynić;
• factum, -i – czyn, fakt;
• fama, -ae – pogłoska, fama;
• familia, -ae – rodzina, domownicy;
• familia gladiatoria – zespół gladiatorów;
• fatum, -i – przepowiednia, wróżba;

G

• gaudere – cieszyć się;
• gaudium, -ii – radość, uciecha;
• gens, gentis – ród, szczep, naród;
• genus, -eris – rodzaj, pochodzenie, wzgląd, ugrupowanie, stan, klasa [in omni genere – pod każdym względem];
• geometricus, -a – geometryczny;
• gerere – nieść, nosić [bellum gero – prowadzę wojnę];
• gignere – rodzić;
• gladiator, -oris – gladiator;
• gladius, -ii – miecz;

H

• habere – mieć, posiadać [habemus papam – mamy papieża (konklawe)];
• habitare – mieszkać, zamieszkiwać;
• hebetare – stępiać, osłabiać;
• herba, -ae – zioło, ziele, roślina;
• hiatus, -us – otwór;
• hic – tu, tutaj;
• hic, haec, hoc – ten, ta, to (oto mój, nasz, obecny, dzisiejszy teraźniejszy, następujący);
• hiems, -is – zima;
• historia, -ae – historia, dzieje;
• hodie (hoc die) – dzisiaj;
• homo, -inis – człowiek;
• honestus, -a – zacny, zaszczytny;
• honor, -oris – cześć, poszanowanie, poważanie, urząd, godność, zaszczyt, znaczenie;
• hora, -ae – godzina;
• horologium, -ii – zegar;
• horreum, -i – spichlerz;
• hortus, -i – ogród;
• hospes, -itis – gość;
• hospitium, -ii – gościna, dom gościnny, mieszkanie;
• hostis, -is – obcy, nieprzyjaciel, wróg;
• huc – tu, tutaj;
• humanus, -a – ludzki, człowieczy;
• humeris, -i – ramię, bark;
• humus, -i – ziemia, grunt;
• hymenaeus, -i – pieśń weselna;

I

• inimicus – nieprzyjaciel;

K

• kalendae, -arum – pierwszy dzień miesiąca;

L

• leukos (λευκος) – jasny, błyszczący, biały;

M

• Melos, obecnie Milos (Μήλος) – wyspa w archipelagu Cyklady na Morzu Egejskim;

P

• philo, właśc. phileo (φιλέω) – kochać [ filozofia (umiłowanie mądrości) – φιλοσοφία];
• pica, -ae – sroka;
• post – po [post factum - po sprawie, po fakcie];

S

• sophia (σοφία) – mądrość;

T

• turdus, -us – drozd;

Z

• zelotypus – zazdrosny;
• zona, -ae – pas, strefa [Zona Orionis – Pas Oriona];
• zonarius, -ii – kaletnik;

Pytanie

Jak można przetłumaczyć te słowa?

• bucculentus – „z napchanymi policzkami”?
  • Odpowiedź – tak: „z wypchanymi, napchanymi, rozdętymi, tłustymi policzkami” albo „o szerokiej, tłustej twarzy”.
• pǐcata – „wysmarowany smołą”?
  • Odpowiedź – nie jestem pewien, ale raczej nie: „pica, -ae” to „sroka”, a więc „picata” może oznaczać „srokowate”, choć takie pojęcie w systematyce nie występuje; smoła po łac. to „pix” (stąd po angielsku „pitch”), a „piceus” znaczy „smolisty”, „czarny jak smoła”.
• rhipis (z greki klasycznej)
  • Odpowiedź: wachlarz.
• carolinensis (łac.)
  • Odpowiedź – dużo może zależeć od kontekstu, ale wygląda to na: karoliński, pochodzący z dynastii karolińskiej