Huciska (polana)
Huciska lub Huty – polana reglowa w Dolinie Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich. Położona jest po wschodniej stronie Chochołowskiego Potoku, na wypłaszczeniu, na wysokości 980–1050 m n.p.m. Nazwa polany pochodzi od istniejącej tutaj w dawnych czasach kopalni i huty rud żelaza[1]. Rozszerzenie doliny tworzące polanę utworzone zostało w miękkich, czerwonych łupkach górnego triasu[2].
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 980–1050 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytek |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′34″N 19°49′00″E/49,259444 19,816667
| |
W stokach wznoszącej się nad polaną Klinowej Czuby w kopalni zwanej Huciańskie Banie, na przełomie XVIII i XIX wieku z czerwonych wapieni jury reglowej wydobywano rudy kwarcowo-hematytowe z domieszką węglanów i pirytów. Wożono stąd rudę żelaza do huty w Kuźnicach tzw. Drogą pod Reglami. O istnieniu huty świadczy zapisek z 1657 r. W 1793 r. kopalnię odwiedził Baltazar Hacquet. W XIX wieku z uwagi na nierentowność w całych Tatrach zaprzestano wydobycia rud[3].
Polana znajduje się na dość urodzajnych aluwiach naniesionych przez potok spływający z Kamiennego Żlebu. Ciągnie się wzdłuż tego potoku we wschodnim kierunku od drogi biegnącej Doliną Chochołowską. W przeszłości polana była intensywnie użytkowana pastersko, obecnie odbywa się na niej wypas kulturowy[3]. Dawniej istniały na niej również szałasy pasterskie. Niekiedy ukrywali się w nich zbójnicy; w 1809 roku stoczyli potyczkę, w której zwycięsko odparli siły austriackie wzmocnione strażą obywatelską. Istniejący przy drodze krzyż ufundował w 1932 r. Andrzej Wróbel z Cichego. Przed wojną istniało na polanie prywatne schronisko gazdy z Ratułowa, tzw. schronisko Bukowskich. Zostało spalone przez Niemców w styczniu 1945 r. – jego fundamenty czasem mylnie brane są za pozostałości zakładu hutniczego[1].
Do 1997 na polanie znajdował się parking dla samochodów. Decyzją właścicieli terenu – Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi – ograniczono wjazd samochodów tylko do Siwej Polany. Obecnie polana Huciska jest końcową stacją kolejki turystycznej „Rakoń”, dowożącej turystów z Siwej Polany. Mieści się też tutaj pośredni punkt wypożyczalni rowerów, którymi można dojechać do leśniczówki TPN. Na polanie znajdują się szałasy i ławki dla turystów[3].
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie turzycy dwupiennej i złoci małej[4].
Szlaki turystyczne
edytuj
Siwa Polana – Huciska – Polana Chochołowska. Czas przejścia z parkingu na Siwej Polanie do schroniska na Polanie Chochołowskiej: 2:10 h, ↓ 1:45 h[5].
-
Krzyż i szałas na polanie Huciska -
Szałas na polanie Huciska -
Polana Huciska
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Maria Bac-Moszaszwili, Małgorzata Gąsienica Szostak, Tatry Polskie. Przewodnik geologiczny dla turystów, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1992, ISBN 83-220-0276-9.
- ↑ a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.