Podufała Przełączka
Podufała Przełączka (słow. Štrbina pod Opálovou vežou[1], Opálova štrbina[2]) – przełęcz w masywie Granatów Wielickich w słowackich Tatrach Wysokich. Leży pomiędzy Rogatą Turnią, najwyższym punktem masywu, a Podufałą Turnią, znajdującą się w grani odgałęziającej się od niej na południowy zachód[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°10′09,5″N 20°09′23,6″E/49,169306 20,156556
| |
Przełęcz ma piarżysty charakter. Wiodą przez nią najłatwiejsze drogi (dostępne tylko dla taterników) zarówno na Rogatą Turnię, jak i na Podufałą Turnię. Zimą najprostsze drogi na przełęcz prowadzą z Wyżniego Wielickiego Ogrodu przez Kwietnikowy Kocioł lub przez Granacki Kocioł i Podufały Przechód[1].
Nazwa Podufałej Przełączki pochodzi od sąsiedniej Podufałej Turni, a tej – od jej kształtu. Przymiotnik podufały pochodzi z gwary góralskiej i znaczy tyle co „zuchwały”[1].
Pierwsze wejścia:
- możliwe letnie – Edward Koelichen, Jan Koelichen, Franciszek Krzyształowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Tadeusz Boy-Żeleński, przewodnicy Klemens Bachleda, Jan Bachleda Tajber, Józef Haziak (Tadziak?) i Jan Obrochta Tomkowy, 14 sierpnia 1892 r.,
- pewne letnie – Antonina Englischowa, Karol Englisch i Johann Hunsdorfer junior, 26 lipca 1900 r.,
- zimowe: Jerzy Honowski i Czesław Mrowiec, 25 kwietnia 1956 r.[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 190–192.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 381. ISBN 83-01-13184-5.