Podrzeniowate
Podrzeniowate (Blechnaceae) – rodzina paproci o zasięgu kosmopolitycznym. W zależności od ujęcia systematycznego obejmuje od dwóch[4] do 24[2] rodzajów z około 240–265 gatunkami[2][4]. Według systemu PPG I (2016) obejmuje trzy podrodziny z 24 rodzajami i 265 gatunkami[2]. Rodzimym dla Polski przedstawicielem jest podrzeń żebrowiec. Większość gatunków jest naziemna, choć spotykać tu także można epifity np. Stenochlaena. Charakterystyczną cechą podrzeniowatych jest czerwony kolor młodych, pastorałowato zwiniętych liści.
 Podrzeń żebrowiec | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Podklasa | |
| Rząd | |
| Rodzina |
podrzeniowate |
| Nazwa systematyczna | |
| Blechnaceae Newman Hist. Brit. Ferns, ed. 2: 8. 1844[3][2] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Blechnum L. (1753)[3] | |
Systematyka
edytuj
Rodzina siostrzana wobec onokleowatych (Onocleaceae), wraz z którymi tworzy klad siostrzany dla wietlicowatych (Athyriaceae) w obrębie rzędu paprotkowców (Polypodiales)[7][2]. Alternatywnie w ujęciu scalającym rodziny i rodzaje paprotkowców w szerzej ujmowane taksony rośliny tu zaliczane są włączane do rodziny zanokcicowatych Aspleniaceae[8] odpowiadającej całemu podrzędowi Aspleniineae H.Schneid. & C.J.Rothf. 2016 z systemu PPG I (2016) i kladowi „eupolypods II” w systemie Smitha i in. (2006)[2]. W ujęciu tym wszystkie 18 rodzajów z systemu PPG I z podrodziny Blechnoideae łączonych jest w jeden rodzaj podrzeń Blechnum[8].
| paprotkowce |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Podział rodziny według systemu PPG I (2016)[2]
podrodzina Stenochlaenoideae (Ching) J.P.Roux, Conspect. South. Afr. Pteridophyta: 156. 2001
- Salpichlaena J.Sm., Gen. Fil. pl. 93. 1842
- Stenochlaena J.Sm., J. Bot. (Hooker) 3: 401. 1841
- Telmatoblechnum Perrie, D.J.Ohlsen & Brownsey, Taxon 63(4). 755. 2014
podrodzina Woodwardioideae Gasper, V.A.O.Dittrich & Salino, Phytotaxa 275(3): 197. 2016
- Anchistea C.Presl, Epimel. Bot.: 71. 1851
- Lorinseria C.Presl, Epimel. Bot.: 72. 1851
- Woodwardia Sm., Mem. Acad. Roy. Sci. Turin 5. 411. 1793
podrodzina Blechnoideae Gasper, V.A.O.Dittrich & Salino, Phytotaxa 275(3): 201. 2016
- Austroblechnum Gasper & V.A.O.Dittrich, Phytotaxa 275(3): 202. 2016
- Blechnidium T.Moore, Index Fil. clv. 1860; Brit. Ferns: 210. 1860
- Blechnopsis C.Presl, Epimel. Bot.: 115. 1851
- Blechnum L., Sp. Pl. 2: 1077. 1753 – podrzeń
- Brainea J.Sm., Cat. Kew Ferns: 5. 1856
- Cleistoblechnum Gasper & Salino, Phytotaxa 275 (3): 207. 2016
- Cranfillia Gasper & V.A.O.Dittrich, Phytotaxa 275 (3): 207. 2016
- Diploblechnum Hayata, Bot. Mag. (Tokyo) 41. 702. 1927
- Doodia R.Br., Prodr. Fl. Nov. Holl.: 151. 1810 – doodia[9]
- Icarus Gasper & Salino, Phytotaxa 275(3): 209. 2016
- Lomaria Willd., Mag. Neuesten Entdeck. Gesammten Naturk. Ges. Naturf. Freunde Berlin 3: 160. 1809
- Lomaridium C.Presl, Epimel. Bot.: 154. 1851
- Lomariocycas (J.Sm.) Gasper & A.R.Sm., Phytotaxa 275(3): 212. 2016
- Neoblechnum Gasper & V.A.O.Dittrich, Phytotaxa 275(3): 214. 2016
- Oceaniopteris Gasper & Salino, Phytotaxa 275(3): 214. 2016
- Parablechnum C.Presl, Epimel. Bot.: 109. 1851
- Sadleria Kaulf., Enum. Filic.: 161. 1824
- Struthiopteris Scop., Fl. Carn.: 168. 1760
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
- ↑ a b James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium – B. University of Maryland. [dostęp 2015-08-20].
- ↑ a b Maarten J. M. Christenhusz, Xian-Chun Zhang & Harald Schneider (2011). "A linear sequence of extant families and genera of lycophytes and ferns" (PDF). Phytotaxa 19 : 7–54.
- ↑ Samuli Lehtonen. Towards Resolving the Complete Fern Tree of Life. „PLoS ONE”. 6, 10, s. e24851, 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0024851.
- ↑ Carl J. Rothfels, Anders Larsson, Li-Yaung Kuo, Petra Korall, Wen- Liang Chiou, Kathleen M. Pryer. Overcoming Deep Roots, Fast Rates, and Short Internodes to Resolve the Ancient Rapid Radiation of Eupolypod II Ferns. „Systematic Biology”. 61, 1, s. 70, 2012.
- ↑ Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf. A classification for extant ferns. „Taxon”. 55 (3), s. 705–731, 2006. (ang.).
- ↑ a b Blechnum L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-12-29].
- ↑ Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 96.