Podmiotowość polityczna

Podmiotowość polityczna – zdolność jednostek, grup, organizacji i instytucji do działania w roli podmiotu polityki, czyli świadomego podejmowania suwerennych oraz racjonalnych działań w swoim interesie w celu wywierania wpływu na decyzje władzy politycznej. Według prof. M. Gulczyńskiego, podmiotowość polityczna to „zdolność jednostek i grup do podejmowania świadomych, racjonalnych, zorganizowanych działań nacelowanych na realizację ich interesów poprzez wywieranie wpływu na przebieg procesów społecznych. Koniecznymi warunkami upodmiotowienia jest świadomość wspólnoty swych interesów z innymi i skłonność do zorganizowanego, aktywnego zabiegania o ich realizację przez ośrodki władzy politycznej”.

Upodmiotowienie bądź uprzedmiotowienie polityczne ma dwa wymiary:

  • formalny – zaklasyfikowanie jednostek i grup społecznych do kategorii uprawnionych do samodzielnej aktywności politycznej,
  • realny – faktycznej samoświadomości, zorganizowania i aktywności politycznej jednostek i grup, nie tylko w ramach prawa, ale i poza prawem oraz przeciw stanowiącym to prawo instytucjom. Odpowiednio – realne uprzedmiotowienie to brak tych cech[1].

Przypisy

edytuj
  1. Mariusz Gulczyński: Nauka o polityce, Warszawa 2007.

Bibliografia

edytuj