Podhorki

Podhorki lub Podchorki (ukr. Підгірки) – dawna wieś na Ukrainie w rejonie kałuskim obwodu iwanofrankiwskiego, założona w 1408, od 1972 dzielnica miasta Kałusz.

Podhorki

część Kałusza
Państwo	Ukraina
Obwód	iwanofrankiwski
Miasto	Kałusz
Rejon	kałuski
W granicach Kałusza	1972
Populacja (1943) • liczba ludności	1797
Strefa numeracyjna	+380 3472
Kod pocztowy	77300
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Podhorki
Położenie na mapie Ukrainy Podhorki
49°01′52″N 24°25′10″E

W II Rzeczypospolitej miejscowość była w składzie gminy wiejskiej Podmichale w powiecie kałuskim województwa stanisławowskiego.

Historia

Pierwsza wzmianka o Podhorkach datowana jest w źródłach pisanych w 1408. Wtedy osada należała do powiatu galickiego. Została założona prawdopodobnie jeszcze w drugiej połowie XIV wieku. Pierwsze domy w wiosce były w centrum nowoczesnej wzgórzu, w pobliżu Kościoła Ofiarowania Pańskiego.

W 1435 o Podhorkach wspomniano w dokumentach miejskich ksiąg galickich. Zapis wykonany w języku łacińskim i opisuje pozew dwóch szlachciców - Lasoty i Henryka z Paszkowców o drogę prowadzącej od wzgórza (Podhorce) do cumowania łodzi na rzece Łomnica.

Wraz z pojawieniem się w połowie XV wieku dworu pańskiego, wieś w latach 1458-1634 należała do rodziny szlacheckiej Chodecz.

Specjalnym dekretem Sejmu Rzeczypospolitej w Warszawie od 1552 Podhorki wraz z innych okolicznymi miejscowościami zostały przejęte przez nowo utworzone starostwo kałuskie.

W 1482 w pobliżu miejscowości został założony Klasztor Ojców Bazylianów.

W latach 1634–1648 właścicielami wsi była rodzina Jabłońskich.

W 1750 roku we wsi została poświęcona Cerkiew Uczciwego i Świętego Chrystusa, który dotrwał aż do końca XIX wieku.

W 1972 roku wieś Podhorki są częścią miasta Kałusz.

Linki zewnętrzne

• Podhorki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 328 .