Podłaźce
Podłaźce – polana w Pieninach Właściwych. Taką nazwę ma w większości źródeł[1][2][3]. Znajduje się u południowych podnóży Masywu Trzech Koron. Dawniej była to jedna polana[1][3], jednak środkowa część polany zarosła lasem i w 2020 roku są to już dwie odrębne polany. Dla dolnej polany mapa lotnicza Geoportalu podaje nazwę Podłazcze, górna jest bez nazwy[4], ale w niektórych pracach naukowych ma nazwę Nadłaźce[5].
.jpg) Widok ze Sromowiec Niżnych | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
700–794 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
pastwisko |
Położenie na mapie gminy Czorsztyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°24′23″N 20°24′47″E/49,406389 20,413056
| |
Dolna polana położona jest na wysokości około 460–520 m np. m. i opada w południowym kierunku do doliny Szopczańskiego Potoku. Znajduje się za pasem drzew w odległości około 100 m na północny wschód od schroniska „Trzy Korony”, poza obszarem Pienińskiego Parku Narodowego, w granicach wsi Sromowce Wyżne, w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, gminie Czorsztyn[4].
Dawniej polana (traktowana jako całość, czyli polana Podłazcze i Nadłaźce) była intensywnie wykorzystywana przez mieszkańców Sromowiec Wyżnych jako pastwisko oraz pole orne. Dzięki południowej ekspozycji na zespole tych polan występują rzadkie w Polsce gatunki zwierząt, m.in. ropucha zielona, kumak górski, gniewosz plamisty, a także pospolita żmija zygzakowata[6]. W 2009 r. odłowiono tu nowe dla Pienin gatunki chrząszczy z rodziny stonkowatych: Altica olerace, Aphthona pygmaea, Cassida rubiginosa, Luperus xanthopoda, Phyllotreta striolata, Phyllotreta vittula[7]. W latach 2007–2009 na zespole tych polan znaleziono aż 41 gatunków grzybów, wśród których 8 to grzyby nie notowane nigdzie indziej w Polsce, lub występujące bardzo rzadko[8]. W latach 1987–1988 znaleziono tu bardzo rzadkie, w Polsce zagrożone wyginięciem gatuneki porostów: pałecznik jodłowy Calicium abietinum, trzonecznica żółta Chaenotheca chrysocephala, popielak pylasty Imshaugia aleurites, ochrost niepozorny Ochrolechia arborea, płucnik modry Platismatia glauca, brodaczka kępkowa Usnea hirta[9].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].
- ↑ Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].
- ↑ Grzegorz Vončina, Adam Stebel, Materiały do flory mchów (Bryophyta) pienińskiego pasa skałkowego (Karpaty Zachodnie), „Pieniny. Przyroda i człowiek”, 14, 2016, s. 79–89.
- ↑ Polana Podłaźce [online] [dostęp 2021-09-28].
- ↑ Radosław Ścibior, Nowe dane o chrząszczach stonkowatych (Coleoptera: Chrysomelidae) odłowionych na obszarze Pienin, „Wiad. entomol.”, 32 (2), Poznań 2013, s. 113–117.
- ↑ Piotr Chachuła, Monitoring grzybów wielkoowcnikowych w Pienińskim Parku Narodowym, „Roczniki bieszczadzkie”, 18, 2010, s. 312–323.
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, Kraków 1992, s. 55–63.