Ame agaru (jap. 雨あがる; Po deszczu) – japońsko-francuski film, który powstał na podstawie opowiadania Shūgorō Yamamoto (1903–1967)[1]. Zdjęcia kręcono w prefekturze Shiga. Na ekrany kin wszedł w roku 1999, polska premiera odbyła się 27 października 2000 roku.

Po deszczu
雨あがる / Ame agaru
Gatunek

dramat obyczajowy

Data premiery

6 września 1999
27 października 2000 (Polska)

Kraj produkcji

Japonia
Francja

Język

japoński

Czas trwania

91 min

Reżyseria

Takashi Koizumi

Scenariusz

Akira Kurosawa

Główne role

Akira Terao
Yoshiko Miyazaki
Shiro Mifune
Mieko Harada
Fumi Dan

Muzyka

Masaru Satō

Zdjęcia

Masaharu Ueda

Scenografia

Yoshirō Muraki
Hideto Aga

Kostiumy

Kazuko Kurosawa

Montaż

Hideto Aga

Produkcja

Masato Hara
Hisao Kurosawa
Tsutomu Sakurai
Kayo Yoshida

Akira Kurosawa jest autorem scenariusza do tego filmu, miał zamiar również go wyreżyserować. Był już gotowy scenopis, dekoracje i kostiumy, ale jego niespodziewana śmierć (6 września 1998 r.) wstrzymała prace nad filmem. Dzieło dokończył wieloletni asystent reżysera Takashi Koizumi. Starał się on dochować wierności cechom twórczości swojego mistrza. Zdecydował się zrezygnować z ekspresyjnego sposobu opowiadania na rzecz spokojnej i klarownej narracji. Gotowy film został zadedykowany pamięci Kurosawy, o czym informuje otwierająca go sekwencja czarno-białych zdjęć starego mistrza.

Dzieło łączy duchowość zen z mentalnością Zachodu[2].

Twórcy filmu

edytuj

Obsada

edytuj

Opis filmu

edytuj

Akcja filmu rozgrywa się w erze Kyōhō (1716–1735). Ihei Misawa jest rōninem, biegłym w sztukach walki. Podczas podróży z żoną Tayo zatrzymuje się w skromnej gospodzie nad rzeką. Czeka na możliwość kontynuowania podróży, aż poziom rzeki opadnie. W oberży znajduje się również grupa ubogich podróżnych. Rōnin, widząc narastające wśród nich konflikty, decyduje się (pomimo sprzeciwu żony) na udział w płatnych walkach, a zarobione pieniądze przeznacza na jedzenie dla ludzi z gospody.

Podczas jednej z przechadzek w lesie łagodzi spór między samurajami, co budzi podziw miejscowego księcia Shigeaki, który proponuje mu posadę mistrza walk na swoim dworze. Podczas szermierczego egzaminu niechcący ośmiesza umiejętności popędliwego księcia, zrażając go do siebie. Wykorzystują to dworscy intryganci i donoszą księciu, że Ihei walczył dla pieniędzy, co jest dyshonorem dla samuraja. Ihei wyrusza więc z żoną w dalszą wędrówkę.

Przypisy

edytuj
  1. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012. ISBN 978-83-01-17214-5.
  2. Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 103. ISBN 978-83-226-2129-5.

Linki zewnętrzne

edytuj