Placówka Straży Celnej „Zwonowice”

Placówka Straży Celnej „Zwonowice” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.

Placówka SC „Zwonowice”
Historia
Państwo

 Polska

Organizacja
Dyslokacja

Zwonowice

Formacja

Straż Celna

Podległość

Komisariat SC „Rybnik”

Rozmieszczenie placówek SC Komisariatu Rybnik w 1926 r.

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Zwonowice” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Rybnik” z Inspektoratu SC „Rybnik”[4].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[6]. W strukturach nowo powstałej formacji placówki „Zwonowice” nie odtworzono[7].

Funkcjonariusze placówki

edytuj
Kierownicy placówki
stopień imię i nazwisko, numer okres pełnienia służby kolejne stanowisko
przodownik Franciszek Wysłucha (1071)[a] był w 1926[8]

Obsada personalna placówki w 1926[8]:

  • przodownik Franciszek Wysłucha (1071)
  • strażnik Stanisław Wojciechowski (1061)
  • strażnik Wincenty Olejniczak (729)
  • strażnik Antoni Stolarz (900)
  • strażnik Klemens Strużek (905)
  • strażnik Maksymilian Kaczmarczyk (417)
  • strażnik Franciszek Nieruchalski (944)
  • strażnik Teodor Helak (630)
  • strażnik Stanisław Grzesiewski (272)
  • strażnik Mikołaj Drapała (194)
  1. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[8]

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj