Pistolet SIG-Sauer P226

SIG-SAUER P226
Państwo	Szwajcaria; Niemcy
Producent	Schweizerische Industrie Gesellschaft (SIG); J. P. Sauer & Sohn GmbH
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
	Historia
Produkcja	1983 – do chwili obecnej
	Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9 × 19 mm Parabellum
Magazynek	15 naboi
	Wymiary
Długość	196 mm
Długość lufy	112 mm
Długość linii celowniczej	160 mm
	Masa
broni	750 g (niezaładowanej); 845 g (z pustym magazynkiem); 1030 g (załadowanej)
	Inne
Prędkość pocz. pocisku	350 m/s
Siła spustu	25/55 N (SA/DA)
	Multimedia w Wikimedia Commons

SIG-Sauer P226 – pistolet samopowtarzalny zaprojektowany w 1981 roku w związku z przystąpieniem firmy SIG Sauer do konkursu na nowy pistolet służbowy United States Army. Jest to rozwinięta wersja wcześniejszego pistoletu SIG-Sauer P220, różniąca się od poprzednika przede wszystkim powiększonym magazynkiem na 15 naboi^[1], dodatkową wewnętrzną blokadą iglicy (zabezpieczenie przed przypadkowym wystrzałem). Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Model SIG-Sauer P226 posiada również zwalniacz magazynka dający się przełożyć na prawą stronę szkieletu, dzięki czemu pistolet łatwo daje się obsługiwać zarówno przez strzelca prawo, jak i leworęcznego^[1].

SIG-Sauer P226 zyskał sobie znakomite opinie w świecie. Używany jest przez wiele jednostek policyjnych całego świata. Pistolet – pomimo przegranej (głównie z powodu ceny) w konkursie na służbowy pistolet US Army – został zaakceptowany przez United States Navy SEALs.

W 1998 roku pojawiły się nowe wersje P228 i P229, w kalibrze 9 mm IMI, .357 SIG i .40SW. Pierwszy, z 13 nabojowym magazynkiem, w dwóch ostatnich przypadkach pistolet ma 12-nabojowy magazynek i jest nieco cięższy (840 g).

Zabezpieczenia

Pistolet ma zabezpieczenia, które zapobiegają przypadkowemu oddaniu strzału. Pierwszym zabezpieczeniem jest automatyczna blokada kurka, która uniemożliwia jego styczność z iglicą, dopóki spust nie zostanie całkowicie naciśnięty. Pistolet nie ma zewnętrznego bezpiecznika. Za pomocą dźwigni na chwycie, można bezpiecznie odprężyć kurek, gdy jest napięty.

Wewnętrzny automatyczny bezpiecznik (blokada ruchu iglicy), zostaje wyłączony tylko przy całkowitym naciśnięciu spustu.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 202.

Bibliografia

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 202. ISBN 83-86028-01-7.

[CITEREFCieplińskiWoźniak1994202-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 202.

[1]