Piramida Dżedefre
Piramida Dżedefre – piramida z całym kompleksem grobowym władcy Egiptu Dżedefre z IV dynastii, zlokalizowana w północnej części nekropoli memfickiej w Abu Roasz. Piramida ta jest najdalej na północ położoną piramidą władcy starożytnego Egiptu.
1) Piramida
2) Komora grobowa
3) Świątynia Grobowa Górna
4) Wykop na łódź
5) Mur okalający
6) Piramida satelitarna
7) Droga procesyjna (rampa)
Budowle grobowe tego kompleksu wzniesiono na wzór kompleksów z Sakkary, a w ich skład wchodzą: świątynia kultowa, rampa i droga oraz dolna świątynia. Rampa ma długość 1700 m i jest najdłuższą rampą z okresu Starego Państwa. Kompleks ten nie został ukończony, co może stanowić przesłankę do twierdzenia o krótkim panowaniu Dżedefre. Budowle wzniesiono z cennych materiałów – sjenitu i czerwonego kwarcytu – co tłumaczy znaczne ich rozgrabienie.
Dżedefre idąc śladami ojca tak jak Cheops wykorzystał w swojej budowli granit. Cheops używał granitu do zbudowania sarkofagu i pokrycia od wewnątrz komory grobowej, a jego syn Dżedefre granitu używał do obłożenia podstawy piramidy na wysokość 13 metrów. Nie tylko łączy piramidę Dżedefre z piramidą ojca, sam czubek piramidy Dżedefre i piramidy jego ojca jest na tej samej wysokości nad poziomem morza.
Do komory grobowej wiódł długi na ok. 50 m korytarz. Komora grobowa znajdowała się na głębokości ok. 20 m, a sarkofag był prawdopodobnie zbudowany z czerwonego granitu. Długość jej boku, jak się szacuje, miała wynosić ok. 100 m, a wysokość – 92 m.
Wzdłuż południowego brzegu świątyni znajduje się długi na ok. 37 m wykop na łódź, wewnątrz którego i w którego pobliżu w 1901 r. znaleziono liczne fragmenty rozbitych kwarcytowych posągów (w sumie ok. dwudziestu) przedstawiających Dżedefre oraz jego żony i synów. Wśród zachowanych kawałków były trzy głowy władcy, z których obecnie dwie znajdują się w Luwrze, a jedna w Muzeum Egipskim w Kairze.
Do naszych czasów zachowało się niewiele: skalny rdzeń piramidy, wielkie wykopy pod fundamenty oraz ok. 20 m konstrukcji właściwej. Świątynia przylegająca do wschodniego boku piramidy została zniszczona w tak dużym stopniu, że nie można odtworzyć szczegółów jej planu. Piramida ta jeszcze w XIX w. była źródłem materiału budowlanego dla nowych konstrukcji wznoszonych w Kairze.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 132–133, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.
- Schneider Th. – „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 118, ISBN 83-01-13479-8